این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی ‏‎(quasi- experimental)‎‏بصورت قبل و بعد می باشد که با هدف بررسی تاثیر آموزش بهداشت بر کیفیت زندگی زنان در دوران یائسگی در منطقه شهرستان ری، شهر تهران اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق شامل پرسشنامه های آگاهی، نگرش، پرسشنامه کیفیت زندگی خاص دوران یائسگی و برگه بسامد خوراک بود که در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در اختیار افراد مورد مطالعه قرار گرفت. پژوهش در سه مرکز بهداشت از میان مراکز بهداشتی واقع در منطقه شهر ری انجام گردید و نمونه های مورد پژوهش، 50 خانم یائسه 55 -45 سال بودند که از طریق رابطین بهداشت مراکز، جهت شرکت در تحقیق معرفی گردیدند. پس از آنجام آزمون اولیه ‏‎(pre-test)‎‏ و تجزیه و تحلیل اطلاعات، برنامه آموزشی مناسب طراحی گردید که بصورت چهار جلسه آموزش اجرا شد و آزمون ثانویه ‏‎(post test)‎‏ دو تا سه هفته پس از آخرین جلسه آموزش انجام گرفت. یافته های بدست آمده نشان دهنده تغییرات معنی دار در نمرات آگاهی، نگرش و ابعاد جسمی، روحی - اجتماعی و جنسی کیفیت زندگی خانم ها بودند ‏‎(pr=0.00001)‎‏ تنها در بعد وازوموتور کیفیت زندگی، تغییرات آماری معناداری مشاهده نشد. همچنین میزان مصرف مواد لبنی (شیر و ماست) قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی داری نشان داد. نتایج این پژوهش نشان دهنده اهمیت و تاثیر مثبت برنامه آموزش بهداشت بر کیفیت زندگی خانم های یائسه می باشد.