این رساله کارایی مخازن دولت در سرمایه گذاری بخش صنعت و معدن را در اقتصاد ایران طی سالها 1377-1350 بررسی میکند. آمار نشان می دهد علیرغم اینکه دولت مخازن خود را در بخش صنعت و معدن مرتبا افزایش داده است. اما سرمایه گذاری در این بخش با نرخ کاهشی افزایشی یافته است بطوریکه کل سرمایه گذاری در بخش صنعت و معدن در سال 75 نسبت به سال 74 حدود 9/21 درصد کاهش داشته است. بنابراین سرمایه گذاری در بخش صنعت تابعی از عوامل دیگر میباشد.برای اندازه گیری کارایی مخارج دولت در بخش صنعت و معدن الگویی ارائه گردید و مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از الگوهای بررسی کارایی نشان دادند که درصد کمی از مخارج دولت منجر به تشکیل سرمایه در این بخش گردیده است و با توجه به شرایط خاص اقتصاد ایران عواملی چون انقلاب و درآمدهای نفتی نیز بر سطح سرمایه گذاری موثرند. وقوع انقلاب منجر به عدم امنیت داخلی و عدم ثبات سیاسی و فرار سرمایه ها از کشور گردید و درآمدهای نفتی نیز تحت تاثیر شوکهای نفتی قرار داشته و از سیاستهای خارجی کشورهای توسعه یافته تبعیت میکند. بنابراین سرمایه گذاری در بخش صنعت و معدن تحت تاثیر متغیرهائی قرار دارد که بعضی تحت کنترل و دخالت دولت میباشد و بعضی دیگر از کنترل دولت خارج است. لذا دولت میبایستی مخارج را بنحوی تخصیص دهد که ضمن بهبود زیر ساخت ها در این بخش راه برای تشکیل سرمایه گذاری هموار گردد و با تامین نیازهای اساسی سایر بخشها رشد و توسعه اقتصادی حاصل گردد.