بیماران تالاسمی ماژور دچار آنمی شدید می شوند که نیاز به تزریق خون منظم جهت بهبود آن دارند.تزریق خون مزمن در این بیماران منجر به افزایش آهن بدن شده و با رسوب در بافت ها باعث اختلال در عملکرد اعضا شده و طول عمر این افراد را کاهش می دهد. دسفرال برای جلوگیری از تجمع آهن در بدن استفاده می شود و بیشترین تاثیر آن زمانی است که بصورت تزریق زیر جلدی مداوم بوسیله پمپ دسفرال تجویز شود که مهمترین مشکل این روش درمانی عدم پذیرش درمانی کافی از سوی بیماران می باشد. این مطالعه بصورت مقطعی و توصیفی تحلیلی انجام شد. هدف ما بررسی پذیرش درمان با دسفرال وتعیین علل عدم پذیرش درمانی کافی در این بیماران بود. ما 321 بیمار تالاسمی ماژور سن بالای 3 سال را در بخش تالاسمی بیمارستان علی اصغر زاهدان مورد بررسی قرار دادیم. از این تعداد 5/30 درصد بیماران از پمپ دسفرال استفاده نمی کردند. 2/30 درصد بصورت یکروز در میان و 3/9 درصد بصورت نامنظم از پمپ دسفرال استفاده می کردند. فقط 9/29 درصد از بیماران طبق توصیه پزشکی عمل کرده و بصورت 6-4 روز در هفته از پمپ دسفرال استفاده می کردند. ارتباط مستقیمی بین سن بیماران و پذیرش درمان دیده شد ‏‎(p<0.001)‎‏ ولی ارتباطی بین جنس و پذیرش درمان وجود نداشت. شایعترین علل عدم پذیرش درمان به ترتیب عدم توانایی مالی و درد در محل تزریق بوده است لذا در اختیار گذاشتن تسهیلات به موقع جهت تهیه پمپ دسفرال در موقع نیاز بیماران، استفاده از پماد ‏‎emla‎‏ بعنوان بی حس کننده موضعی جهت تسکین درد ناشی از تزریق و اطلاع رسانی مناسب به بیمارانی می تواند باعث بهبود پذیرش درمان در این افراد شود.