در این تحقیق، سه الگوی داده - ستاده برای برنامه ریزی اقتصادی ایران طی دوره زمانی 1382 - 1377 ارائه شده است. به این منظور، جدول داده - ستاده سال 1370 در پنج بخش اقتصادی ((تلفیق)) و با استفاده از روش ((راس)) بهنگام گردیده است. در ابتدا با استفاده از دو الگوی داده - ستاده، روند زمانی متغیرهای تولید ناخالص بخشی و ارزش افزوده بخشی طی دوره زمانی 1382 - 1377 پیش بینی گردیده است. سپس تحلیل سازگاری ارزش افزوده بخشی در چارچوب الگوهای مذکور انجام شده است. نتایج به دست آمده بیانگر این مطلب است که چنانچه الگوهای مذکور بیانگر ساختار حاکم بر اقتصاد ایران باشند، بین میانگین نرخ رشد سالانه پیش بینی شده ارزش افزوده بخش های اقتصادی براساس مفروضات الگوهای مذکور طی سالهای 1382 - 1377 برای بخش های کشاورزی و نفت و گاز با میانگین نرخ رشد سالانه پیش بینی شده ارزش افزوده بخش های اقتصادی برای دو بخش مذکور طی برنامه سوم تفاوت قابل ملاحظه ای وجود ندارد، اما میانگین نرخ رشد سالانه پیش بینی شده ارزش افزوده بخشهای صنعت ومعدن،ساختمان و خدمات حاصل از حل عددی الگوی مذکور با اهداف مندرج در برنامه سوم متفاوت است. الگوی سوم به ارائه یک الگوی داده - ستاده برای تعیین حداکثر نرخهای سود و رشد اقتصادی در سیستم های قیمت و تولید در چهار حالت پرداخته و نرخهای 17 و 13 و 13 و 7 درصد برای حالات مذکور به دست آمده است. سپس بخشهای دارای کمبود یا مازاد تولید با توجه به نرخهای 13 و 7 درصد برای سال 1378 مشخص گردیده اند. با توجه به حداکثر نرخ رشد معادل 7 درصد بخشهای کشاورزی و صنعت و معدن بخشهایی هستند که با کمبود تولید مواجه می باشند و بخشهای نفت و گاز، ساختمان و خدمات بخشهایی هستند که با ((مازاد تولید)) مواجه می باشند. با توجه به حداکثر نرخ رشد معادل 13 درصد بخشهای کشاورزی، نفت و گاز و صنعت و معدن بخشهایی هستند که با ((کمبود تولید)) مواجه می باشند و بخشهای ساختمان و خدمات با((مازاد تولید)) مواجه می باشند.