اهمیت ‏‎dvt‎‏ در موربیدیتی و مورتالیتی بالای آن است. از آنجائیکه آمبولی ریوی مهمترین عارضه ‏‎dvt‎‏ است لذا نگرانی خاصی در مورد بیمارانی که بعد از عمل مستعد پیدایش ‏‎dvt‎‏هستند وجود دارد. آمبولی ریوی عامل مهم موربیدیتی و مورتالیتی بیمارستانی را تشکیل می دهد و سومین علت مرگ در اثر حوادث قلبی عروقی است. با توجه به اهمیت ‏‎dvt‎‏ و موربیدیتی و مورتالیتی نسبتا بالال آن در جهان، و با توجه به اینکه، در کرمانشاه، هیچ مطالعه ای در باب تعیین میزان شیوع ‏‎dvt‎‏ در بیماران جراحی شکم و لگن انجام نشده است. ضرورت ایجاب نمود که در این منطقه نیز مطالعه ای در این خصوص بعمل آید.بدین منظور، بیماران جراحی شده شکم و لگن در بخش جراحی بیمارستان امام خمینی از دی ماه 1377 تا خرداد 1378 بررسی شدند و پارامترهای مختلف مثل: جنس - سن - علائم بالینی - نوع عمل جراحی انجام شده مورد بررسی قرار گرفت و نتایجی بدست آمد.1- جنس: 53% بیماران را افراد مذکر تشکیل می دادند و 47% مونث بودند.2- سن: بیماران جراحی شده در سنین بین 2 ماهه تا 85 ساله قرار داشتند و بیشترین تعداد بیماران (48/11% آنها) در محدوده سنی 30-25 سال بودند و کمترین تعداد بیماران در سنین 90-85 ساله (37/0%) بودند.3- نوع عمل جراحی انجام شده: بیشترین عمل جراحی انجام شده ((پاراتومی بوده است. (74/25%)4- زمان ایجاد تب بعد از عمل جراحی: بیشترین تعداد موارد تب بعد از عمل، در روز اول بعد از عمل بود. که با بررسی های بالینی و آزمایشگاهی، علائمی به نفع احتمال ابتلا به ‏‎dvt‎‏ در بیماران تب دار وجود نداشت.طی بررسی 6 ماهه، در بیماران جراحی شکم و لگن بیمارستان امام خمینی، در هیچکدام از این بیماران علائمی بنفع احتمال ابتلا به ‏‎dvt‎‏ چه در زمان بستری و چه در پی گیری بیماران به مدت 2 هفته بعد از عمل وجود نداشته است.