گلاس آیونومرها موادی هستند که از ابتدای معرفی به عالم دندانپزشکی مورد بررسی های زیادی قرار گرفته اند و تلاشهای زیادی صورت گرفته است تا خصوصیات این مواد را بهبود بخشد. یکی از جدیدترین تغییرات در ساختمان این مواد برای بهبود خصوصیات، اضافه کردن رزین و ساخت گلاس آیونومرهای اصلاح شده رزین می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان انبساط طولی یک گلاس آیونومر اصلاح شده رزینی ‏‎(fuji ii lc)‎‏، یک کامپوزیت ‏‎(z100)‎‏، یک ‏‎compomer (compoglass)‎‏ و مقایسه آن با انبساط گلاس آیونومر معمولی ‏‎(fuji ii)‎‏ بود. برای اندازه گیری انبساط طولی این مواد، 10 نمونه استوانه ای با استفاده از یک قالب با ابعاد ‏‎mm‎‏6*4، ساخته شد. سپس 5 نمونه در آب مقطر و 5 نمونه در بزاق طبیعی در بطریهای کوچک مجزا در حرارت ‏‎37 c‎‏ قرار گرفت. هر کی از نمونه های در فواصل زمانی پس از آماده سازی، 24 ساعت، 1 هفته، 2 هفته، 1 ماه، 2ماه و 3 ماه بوسیله یک میکرومتر دیجیتالی اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از تستهای آماری ‏‎one-way anova‎‏ و ‏‎scheffe‎‏ نشان داد که انباسط ‏‎fuji ii‎‏ در هر دو محیط با آب مقطر و بزاق، معنی دار نمی باشد و‏‎fuji ii lc‎‏ بیشتر انبساط را نسبت به سایر مواد داشته است . همچنین نتایج بطور کلی مشخص کرد که میزان انبساط مواد در بزاق تفاوتی با هنگامیکه این مواد در آب مقطر قرار می گیرند، ندارد. نتیجه گرفته شد که سیمانهای گلاس آیونومر اصلاح شده رزین با توجه به وجود ‏‎hema‎‏ در ترکیب شان بیشترین انبساط را دارا می باشند، در صورتیکه در این خصوص ‏‎compomer‎‏ شبیه به کامپوزیت می باشد.