از آنجاییکه هدف یک برنامه توسعه اقتصادی سوق فعالیتهای اقتصادی یک کشور به سمت فاکتورهای توسعه یافتگی از جمله کاهش صادرات مواد اولیه و کالاهای واسطه ای و پردازش روی این مواد و صادرات این مواد به همراه ایجاد ارزش افزوده می باشد. در این رساله ضمن بررسی سهم صادرات مواد اولیه و کالاهای واسطه ای صنایع مختلف در صادرات تراز تجاری، دریافتیم که بیشترین سهم در دوره مورد بررسی (77-1355) متعلق به صنعت چرم و پوست می باشد. جهت سوق این صنعت به سمت صادرات کالاهای نهایی و ایجاد ارزش افزوده هر چه بیشتر روی محصولات این صنعت در طی این رساله به بررسی و محاسبه نرخهای موثر حمایت برای دو دسته از کالاهای تولید شده این صنعت الف) کالاهایی که به مصرف واسطه ای می رسند ب) کالاهایی که به مصرف نهایی می رسند و بررسی اثر نرخهای اعمال شده روی تراز تجاری (بدون نفت و گاز) پرداخته و از این رهگذر صحت یا سقم روش اعمال سیاستهای حمایتی صنعت و در نهایت اثر مطلوب یا نامطلوب اعمال این سیاستها روی تراز تجاری را مورد بحث و بررسی قرار داده و در پایان به این نتیجه رسیدیم که حمایت از کالاهای واسطه ای صنعت صحیح نمی باشد و روی قیمت نهایی و در نهایت تراز تجاری اثر نامطلوب می گذارد و برای حمایت از یک صنعت بهتر آن است که تنها محصولات نهایی این صنعت مورد حمایت واقع شوند و در نهایت باید به سیاستهای حمایتی به عنوان سیاستهای موقت و نه دائم نظر داشت تا اینکه پس از بلوغ صنعت مورد حمایت، این صنعت قادر باشد مزیتهای بالقوه خود را به حالت بافعل تبدیل کند.