در این تحقیق، دو نوع آلیاژ پلی پروپیلن-استایرن بوتادی ان رابر و پلی اتیلن سبک-بوتادی ان رابر بوسیله روشهای آلیاژسازی ساده، فعال و دینامیکی، در رنج ترکیب درصد لاستیک بین 20-80% وزنی بوسیله یک مخلوط کن داخلی تهیه شده و آزمایشات سختی و کشش روی آنها انجام شد. تغییرات در سختی، مقاومت کششی و ازدیاد طول و همچنین مورفولوژی ساختمان آلیاژهای بهینه در هر سه روش آلیاژسازی ساده، فعال و دینامیکی بوسیله میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. از آنالیز خواص کششی (مانند مقاومت کششی، ازدیاد طول در نقطه شکست) و آزمایش سختی براساس ‏‎shor a, shor d‎‏ نشان داده شد که بهترین آلیاژ که خواصی مشابه سه نمونه خارجی دارد. مربوط به آلیاژسازی فعال ‏‎ldpe/br=70/30‎‏ می باشد. توزیع مناسب جز رابری در ماتریس پلاستیک دلیل خوبی برای این منظور بود.