نشان داده شده که یک نفر از هر 200 مورد عوارض جدی و یک نفر از هر 700 موارد مرگ ناشی از اندوسکوپی وجود داشته است (هاریسون 1998) و از طرفی مسائل دیگری نیز در انجام اندوسکوپی مطرح می باشند که از مهمترین آنها تحمیل هزینه زیاد به بیمار و خطر سرایت بیماریهای عفونی می باشد.هدف از انجام این مطالعه این بود که با توجه به نتیجه نهایی حاصل از گزارشات اندوسکوپی موجود در بخش اندوسکوپی بیمارستان امام خمینی (ره) کرمانشاه در معیارهای انجام اندوسکوپی بازنگری بعمل آورده و در جهت اصلاح روش انتخاب بیماران به یک معیارهای استانداری براساس توافق برای انجام اندوسکوپی دست پیدا کرد. برای انجام این مطالعه تمامی گزارشات مربوط به اندوسکوپیهای انجام شده در بیمارستان امام خمینی (ره) کرمانشاه در سال 1373 و 1374 که در بخش اندوسکوپی بیمارستان امام خمینی (ره) موجود بوده اند با روش سرشماری بررسی گردیدند. نتایج اندوسکوپیهای بدست آمده مربوط به یکی از دو گروه: 1- بیماران بستری و سرپایی بیمارستان امام خمینی (ره) و 2- بیماران ارجاعی از کلینیک ویژه بودند که برحسب نوع ضایعه برای هر کدام 3 گروه در نظر گرفتیم: 1- زخمها و ضایعات غیرتومورال 2- ضایعات تومورال و 3- ضایعات جزئی و نرمال.تعداد کل گزارشهای اندوسکوپی در هر دو گروه برابر با 4802 گزارش بود. در گروه بیماران بستری و سرپائی در حدود 45% ضایعه پاتولوژیک مشخص وجود داشت و در گروه بیماران ارجاعی از کلینیک ویژه در حدود 31% ضایعه پاتولوژیک مشخص وجود داشت. از طرفی بیماران با ضایعه پاتولوژیک مشخص از نظر شیوع سنی در سنین بالاتری نسبت به بیماران با ضایعه جزیی و نرمال قرار داشتند (بیشترین شیوع سنی بیماران با ضایعات جزیی و نرمال در سنین زیر 40 سالگی قرار داشتند.)نتایج بدست آمده در این مطالعه، لزوم یک بازنگری جدی را در انجام اندوسکوپی بخصوص در بیماران با سنین پایین تر نشان می دهند و به نظر می آید که شروع یک رژیم درمانی در این بیماران نسبت به اندوسکوپی ارجحیت داشته باشد.