چکیده : مقدمه :دستگاه کنترل حرکت در هر لحظه در اجرای برنامه های حرکتی اطلاعاتی را از گیرنده های حس عمقی مفاصل و عضلات دریافت و مورد استفاده قرار می دهد . نقص در اطلاعات حس عمقی به عنوان یک ریسک فاکتور جهت کنترل و در نتیجه آسیب مطرح شده است . با توجه به شیوع بالای آسیب های ورزشی در شرایط خستگی عضلانی و بطور عمده در مفصل زانو و ماهیت متفاوت انقباضات درون گرا و برون گرا تحقیق حاضر به بررسی تأاثیر خستگی عضله چهارسر ران به دنبال فعالیت های درون گرا و برون گرا بر روی حس نیرو در مفصل زانو می پردازد. روش شناسی : تحقیق حاضر در چارچوب طرح های نیمه تجربی روی 20 مرد سالم با دامنه سنی 28-18 سال و وزن 5 69 کیلوگرم در دو مرحله با انقباضات درون گرا و برون گرا و با استفاده از دستگاه دینامومتر برای اندازه گیری دقت بازسازی نیروی عضله چهارسر ران در پای غالب انجام یافت . در مرحله اول آزمودنی ها روی صندلی دستگاه دینامومتر قرار گرفته و بیشینه ی انقباض ایزومتریک (mvc ) عضله چهارسر ران با پای غلب ثبت گردید ? سپس آزمودنی ها در 3 نوبت انقباض عضلانی هدف که همانا 50% mvc می باشد، در زاویه 70 درجه فلکسیون زانو و با استفاده از فیدبک بینایی تولید کردند و بلافاصله همین عمل را بدون فیدبک بینایی در 3 نوبت بازسازی کردند . بعد از این مرحله پروتکل خستگی که شامل بالا رفتن از پله با پای غالب می باشد به عمل آمد . بعد از خستگی عضلانی فرد بلافاصله روی دستگاه دینامومتر حضور یافته و بعد از ثبت mvc جدید ? مراحل ارزیابی مشابه مراحل قبل از خستگی تکرار گردید . مرحله دوم بعد از یک هفته عینا مشابه مرحل اول انجام یافت، با این تفاوت که پروتکل خستگی با انقباضات برون گرا اعمال گردید. یعنی آزمودنی ها با پای غیر غالب حرکات پایین آمدن از پله را تا مرحله خستگی عضلانی ادامه دادند . برای بررسی دقت درک نیرو در زاویه 70 درجه فلکسیون مفصل زانو در شرایط خستگی عضلانی و قبل از آن آزمون خطای مطلق بازسازی نیرو به عمل آمد و داده های حاصله بعد از تعیین همگنی با استفاده از آزمون شاپیرو - ویلک ،توسط آزمون آماری t همبسته در نرم افزار آماری spss17 در سطح معنی دار.05/0>p بررسی شد . یافته های تحقیق : توانایی تولید نیروی حداکثر ارادی توسط عضله در شرایط وقوع خستگی درون گرا و برون گرا نسبت به قبل از خستگی به طور معنی داری کاهش یافته بود . 05/0>p توانایی تولید mvc بعد از خستگی متعاقب انقباضات برون گرا نسبت به mvc بعد از خستگی با انقباضات درون گرا به طور معنی داری پایین بود .05/0< p میانگین خطای مطلق بازسازی بعد از خستگی متعاقب هر دو نوع انقباض درون گرا و برون گرا به طور معنی داری افزایش یافته بود.. 05/0>p میانگین خطای مطلق بازسازی بعد از خستگی برون گرا نسبت به بازسازی بعد از خستگی درون گرا بیشتر بود. 05/0.>p بحث و نتیجه گیری : دقت درک نیرو در شرایط بعد از خستگی عضلانی دچار کاهش می شود و این میزان کاهش در خستگی ناشی از انقباضات برون گرا محسوس تر می باشد . که این امر ممکن است به علت عدم درک صحیح از مقدار نیروی عضلانی اعمالی سبب بروز آسیب های ورزشی شود .

هدف از انجام این کار آزمایی بالینی تصادفی مقایسه سه روش تمرینی شامل تعادل ، پلایومتریک و قدرتی بر روی برخی از آزمونهای عملکردی اندام تحتانی بوده است .

هدف از انجام این کار آزمایی بالینی تصادفی مقایسه سه روش تمرینی شامل تعادل پلایومتریک و قدرتی بر روی برخی از آزمونهای عملکردی اندام تحتانی بوده است. در مطالعه مقدماتی تکرارپذیری این تستها بررسی و مورد تایید قرار گرفت. براساس یافته های موجود می توان تاثیر اختصاصی نوع تمرین بر بهبودی پارامترهای متعدد دخیل در عملکردهای مختلف اندام تحتانی را نتیجه گیری نمود. همچنین بهبودی در اجرای آزمونهای غیراختصاصی در هر گروه تمرین نشاندهنده تاثیر تمرین بر روی برخی از اجزای مورد نیاز اجرای عملکرد می باشد.