مطالعه تاثیرات پیش و پس درمانی عصاره ی آبی گیاه رزماری (rosmarinus officinalis) بر روی نارسایی حاد کلیوی در رت مقدمه: آسیب حاد کلیوی(arf) ایجاد شده توسط ایسکمیک / خونرسانی مجدد (i/r) سبب اختلالات عملکردی، توام با آسیب های بافتی می شود. این مطالعه تاثیر خوراکی عصاره آبی گیاه رزماری (or) بر روند تغییرات ایجاد شده پس از القاء آسیب کلیوی در رت را بررسی می کند. روش مطالعه: هشتاد رت نر از نژاد اسپراگ داولی، در 10 گروه (8= n) کنترل، گروه شاهد پس درمان 24 ساعته، گروه شاهد پس درمان 48 ساعته، گروه شاهد پیش درمان، پس درمان 24 ساعته i/r + دریافت کننده ی حامل (v)، پس درمان 24 ساعته i/r + دریافت کنندهro (عصاره آبی 8%، روزانه بمیزان ml/kg 10 بصورت گاواژ)، پس درمان 48 ساعتهv + i/r ، پس درمان 48 ساعته i/r + ro، پیش درمان) v به مدت یک هفته) + i/r، پیش درمان ro + i/r مورد مطالعه قرار گرفتند. ایجاد arf با انسداد دو طرفه شریان و ورید کلیه ها به مدت 30 دقیقه و توام با خونرسانی مجدد صورت پذیرفت. فشار سیستولیک و جریان خون کلیوی ثبت گردید. نمونه های ادرار جمع آوری و پس از خونگیری و استحصال پلاسما به کمک سانتریفیوژ، کلیه ها جدا گردید و رنگ آمیزی h&e و مطالعه بافتی انجام شد، سپس اطلاعات به کمک نرم افزار spss آنالیز شد. یافته ها: پیش درمان گیاه رزماری کاهش معناداری را در میزان crp و fena و unav? در مقایسه با گروه پس درمان 24 ساعته نشان داد. همچنین در گروه پیش درمان کاهش معناداری در میزان مالون دی آلدهید (mda) در مقایسه با گروه پس درمان 24 و 48 ساعته و افزایش معناداری در میزان قدرت آنتی اکسیدانی/ احیا کنندگی آهن سه ظرفیتی (frap) در مقایسه با گروه 24 و 48 ساعته مشاهده شد. با تجویز رزماری کاهش معناداری در میزان قالب های پروتئینی گروه پیش درمان رزماری در مقایسه با دو گروه پس درمان 24 و 48 ساعته مشاهده شد. نتیجه گیری: پیش درمان با عصاره رزماری اثر حفاظتی و پیشگیری کننده بر روی عوارض عملکردی و آسیب بافتی ناشی از i/r کلیوی در رت در مقایسه با تاثیر پس درمان آن دارد. کلمات کلیدی: نارسایی حاد، کلیه، رت، رزماری.

مطالعات زیادی در مورد اثرات تمرین استقامتی بر سیستم تولید مثل مردان وجود دارد. به هرحال، در مطالعات محدودی اثرات تمرین مقاومتی بر باروری و سیستم تولید مثلی مردان بررسی شده است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین مقاومتی بر کارکرد تولید مثل مردان بود. مواد و روش ها: 20 سر رت نر نژاد اسپراگ دالیبه طور تصادفی به دو گروه 10 تایی کنترل و تمرین مقاومتی تقسیم شدند: گروه تمرین مجبور به انجام فعالیت مقاومتی بودند. برنامه ی تمرین مقاومتی بین 40-30 دقیقه در روز، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بود. بعد از 8 هفته برنامه تمرینی رت ها در گروهای مجزا بیهوش شدند و نمونه گیری انجام شد. عملکرد هورمونی و منی شناسی تمام رت ها ارزیابی شد. یافته ها: بعد از 8 هفته تمرین، رت های تمرین کرده کاهش معنی داری را در نمرات اسپرماتوژنز در مقایسه با رت های گروه کنترل نشان دادند (05/0>p). همچنین، در پایان 8 هفته تمرین شدید در سطوح سرمی هورمون های تستوسترون، lh، fsh و پرولاکتین تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0>p). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که تمرین مقاومتی شدید (حتی برای کوتاه مدت) ممکن است دارای اثرات تنظیمی منفی بر سیستم تولید مثلی جنس مذکر باشد که این تغییر مستقل از تغییر در عملکرد محور هیپوتالاموس/ هیپوفیز/ بیضه است.

چکیده زمینه و هدف: مطالعات زیادی در مورد اثرات تمرین استقامتی برروی افراد چاق صورت گرفته است. به هرحال، اثر تمرین هوازی شدید بر باروری و سیستم تولید مثلی مردان چاق روشن نیست. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین هوازی شدید بر کارکرد تولید مثل رت های چاق نر بود. مواد و روش ها: 30 سر رت نر به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی تمرین هوازی شدید، کنترل و شاهد تقسیم شدند: گروه تمرین مجبور به انجام فعالیت هوازی شدید بودند. برنامه تمرین هوازی شدید 150 دقیقه در روز، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته بود. بعد از 8 هفته برنامه تمرینی رت ها در گروهای مجزا بیهوش شدند و نمونه گیری انجام شد. نیمرخ هورمونی و منی شناسی تمام رت ها ارزیابی شد. یافته ها: بعد از 8 هفته تمرین، رت های تمرین کرده کاهش معنی داری را در کیفیت اسپرماتوژنز در مقایسه با رت های گروه کنترل و شاهد نشان دادند (05/0>p). همچنین، در پایان 8 هفته تمرین در سطوح سرمی هورمون تستوسترون و fsh تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0>p). در حالی که در هورمون هایlh، و پرولاکتین تغییر معناداری مشاهده نشد )05/0<p). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که تمرین هوازی شدید (حتی برای کوتاه مدت) ممکن است دارای اثرات تنظیمی منفی بر سیستم تولید مثلی مردان باشد. واژگان کلیدی: اسپرماتو‍ژنز، چاقی، ناباوری، تمرین هوازی شدید

چکیده اثر یک دوره تمرین شدید هوازی بهمراه دریافت ویتامین e بر فرآیند اسپرماتوژنزرت های نر. هدف: هدف این تحقیق بررسی تأثیر 4 هفته تمرین شدید هوازی و دریافت ویتامین e برفرآیند اسپرماتوژنزرتهای نر می با شد. روش پژوهش: تعداد40 رت نر نژاد اسپراگ دالی به طور تصادفی به 4 گروه 10 تایی شامل گروه کنترل (c)، گروه شم (s)، گروه تمرین بدون دریافت ویتامین e (x) و گروه تمرین به همراه دریافت ویتامینe (e) تقسیم شدند. پروتکل تمرین عبارت بود از 6 جلسه تمرین شنا در هفته در آب 32 درجه سانتیگراد که هر جلسه 150 دقیقه به طول انجامید. در طول آزمایش، روزانه 50mg/kg ویتامین e به گروه (e) تزریق داخل صفاقی می شد. پس از اتمام دوره تمرین، بیضه رت ها جهت مطالعات بافت شناسی و بیوشیمیایی از بدن آنها خارج گردید. نتایج: داده های حاصل از تحقیق نشان داد که 4 هفته تمرین هوازی شدید تأثیر معناداری بر ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت بیضه رت ها داشت (p<0.05) ولی بر شاخص استرس اکسیداتیو بافت بیضه و همچنین تعداد و مورفولوژی اسپرمهای رت ها تاثیر نداشت(p>0.05). از طرفی هنگامی که این تمرینات با دریافت ویتامینe همراه شد منجر به افزایش معنادار ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش معنادار شاخص استرس اکسیداتیو بافت بیضه رت ها شد و به موازات آن تعداد مورفولوژی اسپرم های رت ها نیز بهبود یافت(p<0.05) بحث: یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که تمرین شدید کوتاه مدت احتمالاً اثر منفی بر شاخصهای اسپرماتوژنز رت های نر ندارد و احتمالاً دریافت مکمل ویتامین e منجر به بهبود این شاخصها خواهد شد.

زمینه و هدف : علاقه به درمان سنتی گیاهی برای دیابت در چند دهه اخیر رو به افزایش بوده است. بنابراین در مطالعه حاضر اثرات هایپوگلایسمی و هایپرلپیدمی عصاره الکلی گیاه دارویی ختمی در درمان دیابت مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. روش: در این پژوهش از70 رت نر نژاد ویستار (وزن 250-180 گرم) استفاده شد. عصاره الکلی ریشه ختمی دارویی برای آزمایش تهیه شد. از داروی گلی بنکلامید برای مقایسه اثر بخشی عصاره استفاده شد. دیابت توسط استرپتوزوتوسین(60mg/kgbw) القا شد. حیوانات در7 گروه 10تایی شامل: گروه یک گروه کنترل غیر دیابتی؛گروه دو به عنوان گروه شاهد دریافت کننده نرمال سالین؛ گروه 3 گروه کنترل دیابتی؛ گروههای دیابتی 6،5،4 دریافت کننده عصاره هیدروالکلی گیاه ختمی دارویی به ترتیب با دوز 800،400،200mg/kgbw به صورت گاواژ؛ گروه ششم رت های دیابتی دریافت کننده گلی بنکلامید با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم؛ به مدت 4هفته، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد دریافت عصاره الکلی گیاه ختمی در هر سه دوز باعث کاهش قند خون ناشتا نسبت به گروه کنترل دیابتی (p<0.05) و همچنین بهبود دیس لیپیدمی ناشی از دیابت شیرین شد (p<0.05). به این صورت که کاهش سطح کلسترول، تری گلیسرید وldl گزارش شد و سطح hdl به صورت معناداری بالا رفت. در این بررسی پس از پایان دوره، سطح قند خون ناشتا در گروه درمان با گلی بنکلامید نسبت به گروه کنترل دیابتی و گروه 4 (دوز 200mg/kgbwعصاره) کاهش معناداری داشت(p<0.05). ولی بین میزان قند خون در گروه تحت درمان با عصاره (800،400mg/kgbw) نسبت به گروه درمان با گلی بنکلامید اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. بحث: این مطالعه نشان داد که عصاره ی الکلی ریشه ختمی تا حدودی دارای اثرات هایپوگلایسمیک و هایپولیپیدمیک در موش های صحرایی می باشد.