پدیده قاچاق از دیرباز تاکنون همواره به عنوان یک حرفه کاذب و پردرآمد و در عین حال آسان و کم هزینه برای عده ای سوداگر مطرح بوده، بالاخص در این شرایط جهانی، سازمانهای تبه کار بین المللی و بنگاههای چندملیتی اقتصادی، قاچاق کالا را به عنوان حرفه ای کارساز در راستای اهداف شوم خود در ترویج فرهنگ و اقتصاد جهانی به شیوه غربی علیه کشورهای جهان سوم و در حال توسعه به کار گرفته اند. قاچاق کالا و ارز پدیده ای است ماهیتا اقتصادی که از دیرزمان، وجود داشته ، و دولتها همواره به غلط ، با دید بزه به آن نگریسته و بیش از آنکه به فکر حل ریشه ای آن از طریق اصلاح سیستم اقتصادی خود باشند ، به فکر مبارزه با آن به عنوان یک جرم همانند دیگر جرایم بوده و در واقع به مبارزه با معلول به جای علت پرداخته اند، غافل از آنکه نمی توان با دید جرم انگاری در مبارزه با آن به نتیجه مطلوب رسید. قاچاق کالا با توجه به شرایط خاصی که قوانین و مقررات برای ورود و خروج کالاها، مقرر داشته اند به انواعی از قبیل قاچاق کالای موضوع درآمد دولت ، قاچاق کالای ممنوع الورود ، قاچاق کالای ممنوع الصدور و قاچاق کالای انحصاری تقسیم شده اند، ارز اگر چه یک نوع است ، لیکن موارد تخلف نسبت به آن مختلف است. سیاست جنایی ایران در قبال مرتکبین قاچاق ارز و کالا دارای اشکالات متعدد است و همین موجب عدم توفیق در ریشه کن شدن بزه مذکور، شده است.