این پایان نامه در پی آنست که در درجه اول با بیان مشکلات اجرایی مواد قانونی مربوط به دیات و ضعفهایی که این مواد در زمینه پاسخگویی به نیازهای امروز جامعه داشته و برآورده ساختن حقوق آسیب دیدگان از صدمات جسمانی ،ناهماهنگی آن را با مقتضیات زمان ثابت کرده و در درجه دوم با بررسی مبانی فقهی این مواد قانونی و بازنگری منابع اولیه ثابت کرده که تشریع دیه از فلسفه ای عالی برخوردار بوده و شارع در بیان حکم دیه نهایت حکمت را به کار برده است به نحوی که امروزه نیز می توان براساس آن به بهترین شکل حقوق آسیب دیدگان از صدمات جسمانی را تامین کرد.شارع مقدس انواع ششگانه دیات را برای کمک به جانی مقرر فرموده است ، مثلا در مواردی جانی قادر بوده شتر بدهد، گفته اند شتر بده ، اهل تجارت بوده ، می توانسته درهم و دینار بدهد گفته اند همان را بدهد . ولی توجه نموده که دیات مختلف از لحاظ قیمت با هم برابر باشند.در آن زمان صد شتر با دویست گاو و هزار گوسفند برابر بود. یکی از مواردی که باید اصلاح شود، همین تخییر بین انواع دیات است. تخییر در زمانی که بین انواع ، تفاوت قیمت باشد معنا ندارد و نامعقول است.