عطار در منطق الطیر برای رسیدن به حقیقت از هفت وادی یا هفت مقام ، یعنی: طلب، عشق ، معرفت ، استغنا، توحید، حیرت و فقر و فنا سخن می گوید . در این رساله نیز سعی براین است که بدانیم مولوی در مثنوی معنوی در باره آن هفت مقام چه نظری داشته است . آیا مولوی در مثنوی به هفت وادی منطق الطیر اشاره ای کرده است یا نه؟ و در صورت اشاره کردنش به کدامیک از این هفت وادی توجه بیشتری داشته و چه موارد اشتراک و اختلافی در باره این مقامات میان او و عطار وجود داشته است.بنابراین این رساله دارای سه فصل است : فصل اول سعی شده است به تعریف و توصیف تصوف از زبان خود مشایخ پرداخته شود . در فصل دوم مقامات عرفانی صوفیان و سوابق آن در کتب عرفانی پیش از مولانا بررسی شده است. در فصل سوم هفت وادی منطق الطیر عطار، در مثنوی معنوی مولوی مورد بررسی و مقایسه واقع شده است.