شبکه های توزیع سنتی ماهیتی شعاعی دارند که به واسطه یک منبع تغذیه از شبکه سراسری تغذیه می شوند. سیستم حفاظت این گونه شبکه ها بسیار ساده است و معمولا به وسیله فیوز، بازبست و رله اضافه جریان پیاده سازی می شود. در سال های اخیر توجه زیادی به استفاده از واحدهای تولید پراکنده در سطح شبکه های توزیع شده است. حضور این گونه منابع تولیدی باعث می شود که شبکه های توزیع ماهیت شعاعی خود را از دست بدهند و به واسطه آن هماهنگی تجهیزات حفاظتی از بین برود . از طرفی با اتصال واحدهای تولید پراکنده به شبکه های توزیع، با وجود اینکه کیفیت توان در حالت کلی افزایش می یابد ولی امکان بروز نوسانات ولتاژ و فرکانس و به وجود آمدن فلیکرهای ولتاژ در شبکه افزایش می یابد. لذا باید با استفاده از روش هایی تا حد امکان این نوسانات را کاهش داد. در این پایان نامه به بررسی اثر واحدهای تولید پراکنده بر مهمترین شاخص کیفیت توان شبکه توزیع که همان ولتاژ شبکه در حالت گذرا و دائم می باشد پرداخته خواهد شد. برای این منظور روشهای مختلفی برای بهینه سازی مکان و سایز واحدهای تولید پراکنده بررسی شده و در نهایت روش جدیدی ارائه شده است که بر پایه استراتژی تخمگذاری فاخته ها می باشد و جستجوی فاخته نامیده می شود. بررسی نتایج نشان می دهد که این روش بر الگوریتم های تکاملی دیگر نظیر ga و pso غلبه خواهد کرد.

در این پژوهش ارتباط بین باروری و بیان اویداکتی ژن آویدین در دو لاین آرین که باروری متفاوتی ‏داشتند و همچنین اثر مکمل بیوتین بر بیان ژن آویدین، باروری و جوجه درآوری بررسی شد. ‏صدوچهل وچهار قطعه مرغ ‏‎]‎‏72 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏b‏ (باروری پایین) و ‏d‏ (باروری بالا)‏‎[‎‏ و ‏‏30 قطعه خروس (15 قطعه از هر یک از لاین های ‏b‏ و ‏d‏) به شیوه تصادفی گزینش شدند. از آغاز 30 ‏هفتگی تا پایان 33 هفتگی (برای 28 روز)، مکمل بیوتین در سطوح مشخص شده (صفر، 0/3 و 0/45 ‏میلی گرم بیوتین خالص در لیتر آب) به آب آشامیدنی تیمارهای آزمایشی افزوده شد. از روز چهارم ‏اعمال تیمارها تولید تخم‎مرغ ثبت شد. منی خروس های هر لاین پس از جمع آوری با هم آمیخته و پس ‏از رقیق سازی به مرغ های همان لاین (هفته ای یک بار) تلقیح شدند. تخم مرغها (879 = ‏n‏) در 12 روز ‏پایانی اعمال تیمار، جمع آوری و در دستگاه ستر قرار داده شدند و پس از 14 روز عمل نوربینی انجام ‏شد. در پایان دوره جوجه کشی، نرخ باروری، نرخ جوجه درآوری و گامه مرگ و میر رویانی ثبت شد. در ‏پایان هفته سی وسوم، 12 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏d‏ و ‏b‏ به شیوه تصادفی گزینش و کشتار ‏شدند؛ بیان ژن آویدین با روش ‏real-time pcr‏ در بافت تهیه شده از لوله های انباشت اسپرم آنها ‏بررسی شد. شمار تولید تخم مرغ در پی مصرف 0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب در هر دو لاین ‏افزایش یافت. اثر لاین، بیوتین و برهم کنش آنها بر نرخ جوجه درآوری و کیفیت جوجه ها معنی دار نبود. ‏اثر برهم کنش لاین و بیوتین بر قطر فولیکول های ‏f1‎‏ و ‏f2‎‏ معنی دار بود. در لاین ‏b‏ غلظت بالاتر بیوتین ‏‏(0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب) با افزایش نرخ باروری و بیان ژن آویدین همراه بود. در حالی که در ‏لاین ‏d‏ استفاده از غلظت پایین تر بیوتین (0/3 میلی گرم بیوتین در لیتر آب)، با افزایش کمتری در بیان ‏ژن آویدین و نرخ باروری همراه بود. یافته ها نرخ بیان آویدین بالاتری را در مرغ های با باروری بالاتر ‏نشان دادند (0/52 = ‏r‏). همبستگی بین باروری و بیان ژن آویدین در لاین ‏b‏ (0/73 = ‏r‏) بالاتر از لاین ‏d‏ (0/52 = ‏r‏) بود. بر پایه یافته های پژوهش کنونی به نظر می رسد که: 1- افزایش بیان ژن آویدین در ‏sst‏ می تواند با افزایش باروری در ارتباط باشد؛ 2- اثربیوتین بر بیان ژن آویدین، مانایی اسپرم و ‏باروری می تواند بسته به نرخ باروری لاین متفاوت باشد.‏

در این پژوهش، شش بره ی نر قزل با میانگین وزنی 4/2 ± 0/40 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین ناقص با 6 تیمار (جیره) و 4 تکرار (دوره) درون قفس های متابولیکی با دسترسی آزاد به آب و خوراک قرار گرفتند و برای 4 دوره ی 17 روزه (10 روز سازش پذیری و 7 روز نمونه گیری)، نگهداری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t1)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t2)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t3)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t4)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t5)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t6) بود. افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره ی قوچ های قزل، گوارش پذیری ماده خشک، ماده ی آلی و adf را تغییر نداد. همچنین، گوارش پذیری ndf، عصاره اتری و پروتین خام و تعادل نیتروژن در درون هر سطح کنسانتره و علوفه تفاوت معنی داری با شاهد (کنترل) نداشت ولی بین جیره ها با سطوح مختلف کنسانتره و روغن اسانسی تفاوت داشت. افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن به ازای هر کیلوگرم ماده ی خشک، غلظت آمونیاک مایع شکمبه را به صورت معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد، ولی بین روزهای متفاوت و ساعت-های مختلف نمونه گیری، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در جیره ی دارای نسبت مساوی علوفه به کنسانتره، افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک، ph را به طورمعنی داری نسبت به شاهد افزایش داد اما بین روزهای متفاوت نمونه برداری تفاوت معنی داری وجود نداشت. ph در جیره های 52:48 (علوفه به کنسانتره) نسبت به جیره های با کنسانتره ی بالاتر (70:30 علوفه به کنسانتره)، 4 ساعت پس از خوراک دهی، کاهش یافت. به طور کلی، افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره های دارای دست کم 50 درصد کنسانتره یا بیشتر، تاثیر شایانی بر فرآسنجه های گوارشی نداشت.

در این پژوهش، اثر سخت زایی بر طول عمر تولیدی گاوهای هلشتاین ایران، بر اساس اطلاعات تولید، شجره و طول عمر 27 سال اخیر مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور بررسی شد. اطلاعات دوره های شیردهی اول تا ششم 453657 گاو هلشتاین از 563 گله سراسر کشور در نظر گرفته شد. مدل مورد استفاده یک مدل خطر نسبی ویبول پدر-پدربزرگ مادری بود. وراثت پذیری لگاریتمی و تغییریافته طول عمر تولیدی به ترتیب 124/0 و 059/0، برآورد شد. تولید شیر، سن اولین زایش، دوره و مرحله شیردهی، سخت زایی تاثیر معنی داری بر طول عمر تولیدی داشتند (p < 0.01). خطر حذف با افزایش سن اولین زایش تا 11 درصد افزایش یافت (p < 0.01). تولید شیر یک عامل مهم در ماندگاری گاوهای هلشتاین ایران بود؛ به طوری که خطر حذف در گاوهای کم تولید 51/4 برابر گاوهای پرتولید و بیش از 88/2 برابر کلاس میانگین بود. فراوانی سخت زایی 13 درصد بود که بیشترین آن در گاوهای زایش اول و کمترین آن در گاوهای زایش ششم بود. با افزایش درجه سخت زایی، خطر حذف نیز افزایش یافت و در گاوهای سخت زا در مقایسه با گاوهای آسان زا، 10 درصد بیشتر بود. بر اساس منحنی کاپلان مایر، میانه تابع بقا گاوهای آسان زا و سخت زای کشور به ترتیب 1315 و 1243 روز بود.

هدف این پژوهش، بررسی اثر عصاره مریم گلی، بر برخی فرآسنجه های منی (حجم منی، غلظت اسپرم، شمار کل اسپرم، درصد اسپرم های زنده، جنبایی، شمار کل اسپرم های زنده، درصد اسپرم های نابهنجار و شمار کل اسپرم های نابهنجار، بهبود سلامت غشای اسپرم (host) و مالون دای آلدهاید (mda)) و غلظت تستوسترون پلاسما بود. شصت خروس بومی فارس پنج ماهه، به پنج تیمار (هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار چهار پرنده) گروه بندی شدند. خروس ها، برای دو هفته به اسپرم گیری با روش مالش شکمی عادت دهی شدند. هر روز به گروه شاهد (t1 ) آب، و به گروه های، 2t، 3t، 4t و 5t به ترتیب، 110، 210، 320 یا 420 میلی گرم عصاره خشک مریم گلی به ازای هر کیلوگرم وزن زنده از راه دهان خورانده شد. عصاره مریم گلی از هفته بیستم تا هفته سی و دوم به خروس ها خورانده شد و منی در فاصله های یک هفته ای از هفته بیست و دوم به مدت 10 هفته جمع آوری شد. پس از دو هفته سازش پذیری به جیره، برای 8 هفته اسپرم گیری ادامه یافت. غلظت، جنبایی،host و شمار کل اسپرم زنده در گروه 4t دیده شد.

هدف از این پژوهش بررسی بیان ژن tgf-? در مرغ¬های جوان و مسن لاین b و d آرین با باروری بالا و پایین می¬باشد. تعداد 48 قطعه مرغ 33 هفته (24 قطعه مربوط به لاین d و 24 قطعه مربوط به لاین b) در 4 تکرار که هر تکرار مشتمل بر 6 مرغ بودند، مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح سن (جوان 33 هفته و مسن 57 هفته) و 2 سطح لاین (لاین b و d) انجام شد. از روش تلقیح مصنوعی جهت پر کردن یکنواخت sstها از اسپرم استفاده شد. و هم¬چنین از اسپرم خروس¬های جوان 33 هفته جهت حذف اثر سن خروس برای تلیقیح مر¬غ¬های جوان و مسن استفاده گردید. جهت نمونه¬گیری در پایان هفته 33 از هر تکرار یک مرغ بصورت تصادفی انتخاب شد؛ این مرغ¬ها جهت نمونه¬گیری در پایان هفته 57 مورد استفاده قرار گرفت. از روش qrt-pcr برای بررسی بیان ژن tgf-? استفاده شد. نمونه¬های بافتی از قسمت پیوندگاه رحمی-واژنی بریده و در ازت مایع نگهداری شدند. پس از استخراج rna، کیفیت rna روی ژل آگارز سنجیده شد. پس از ساخت cdna، عملکرد پرایمر اختصاصی ایزوفرم tgf-?4 توسط rt-pcr ارزیابی گردید. واکنش real-time pcr با استفاده از کیت سایبرگرین و پرایمرهای اختصاصی انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین بیان ژن tgf-? در تیمار مرغ¬های جوان لاین b می¬باشد. اثرات لاین و سن بر روی بیان ژن tgf-? از لحاظ آماری معنی¬دار نبودند. بر اساس اختلاف سطح موجود در بیان ژن tgf-? در مرغ¬های جوان و مسن، و روند کاهشی بیان ژن tgf-? با افزاش سن می¬توان گفت که tgf-? بر زنده¬مانی اسپرم در مجرای اویدکت مرغ تاثیر بسزایی دارد.

این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان اویداکتی ژن کربنیک¬آنهیدراز در مرغ¬های لاین آرین جوان و مسن در مزرعه g3 مجتمع پرورش و اصلاح نژاد مرغ آرین بابل¬کنار، وابسته به معاونت امور دام کشور، در شهر بابل¬کنار در 25 کیلومتری جنوب شهرستان بابل در استان مازندران انجام شد. به همین منظور از 144 قطعه مرغ لاین سویه آرین استفاده ¬شد. مرغ¬ها به دو گروه جوان ومسن تعلق داشتند. مرغ¬های جوان در سن 30 هفتگی و مرغ¬های مسن در سن 54 هفتگی قرار داشتند. مرغ¬ها در هر گروه به شیوه تصادفی به یکی از سه تیمار کنترل(جیره پایه بر اساس سفارش راهنمای پرورش سویه)، جیره پایه بعلاوه مکمل بیوتین به میزان 3/0 میلی¬گرم در هر لیتر آب و جیره پایه بعلاوه مکمل بیوتین به میزان 45/0 میلی¬گرم در هر لیتر آب تقسیم شدند، که پس از استفاده از مکمل بیوتین در آب آشامیدنی برای نمونه¬گیری از اویداکت، از مرغ¬های جوان و مسن به¬ترتیب در پایان هفته سی و سوم و پنجاه و هفتم،12 قطعه مرغ از هر تیمار و گروه آزمایشی (چهار قطعه از هر تیمار در هر گروه و روی هم رفته 24 مرغ) کشتار شدند. با توجه به نتایج این پایان نامه می¬توان این گونه بیان کرد که مکمل آشامیدنی بیوتین سبب افزایش بیان ژن آنزیم کربنیک¬آنهیدراز و در نتیجه افزایش باروری می¬شود (05/0>p).

این مطالعه به منظور بررسی اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان اویداکتی ژن tgf-? در مرغ های جوان و مسن آرین انجام شد.بدین منظور، 144 قطعه مرغ و 30 قطعه خروس لاین آرین هم سن مرغ ها به شکل کاملا تصادفی گزینش و به دو گروه تقسیم شدند.این پژوهش در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 انجام شد و مرغ ها به طور تصادفی به یکی از سه تیمار،کنترل(جیره پایه بر اساس توصیه راهنمای پرورش سویه) مکمل آشامیدنی بیوتین به میزان 3/0 میلی گرم در لیتر و مکمل بیوتین به میزان 45/0 میلی گرم در هر لیتر آب، جای داده شدند.هر تیمار دارای چهار تکرار و هر تکرار دارای 6 قطعه مرغ بود. به یک گروه از آغاز 30 هفتگی تا پایان 33 هفتگی (بمدت 28 روز) گروه دیگر از آغاز 53 هفتگی تا پایان 57 هفتگی (بمدت 28 روز) بیوتین در سطوح مشخص شده به آب آشامیدنی تیمارهای آزمایشی افزوده شد.آب مصرفی گروه کنترل در سراسر آزمایش و آب مصرفی دو گروه دیگر به استثناء دوره ای که ذکر شده طبیعی بود.در پایان هفته سی وسوم و پنجاه و هفتم (روز پایانی اعمال تیمارها) از هر تکرار یک قطعه مرغ (چهار قطعه از هر تیمار در هر گروه و روی هم رفته 24 مرغ) که به میانگین وزنی همان تکرار نزدیک بودند انتخاب و برای کشتار و نمونه گیری بافتی گزینش شدند نمونه ها از پیوندگاه رحمی واژنی بریده و بی درنگ به نیتروژن مایع منتقل و سپس به دمای 80- منتقل و پس از استخراج rna و ساخت cdna میزان بیان ژن tgf-? به روشrealtimepcr اندازه گیری شد.نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین اثر مکمل آشامیدنی بیوتین بر بیان ژن در مرغ های جوان در سطح 45/0 میلی گرم در لیتر و در مرغ های مسن در سطح 3/0میلی گرم در لیتر بود، امااثر سن بر بیان ژن tgf-?تاثیر گذار نبود((p>0.05. از طرفی اثرات متقابل سن و سطوح مختلف بیوتین در تیمارهای مسن مصرف کننده 3/0و جوان 45/0 میلی گرم در لیتر اختلاف معنی داری با دیگر سطوح مصرفی داشت((p?0.05. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با افزایش بیوتین در یافتی درمرغ ها سبب بهبود بیان اویداکتی ژنtgf-?می گردد.

در این پژوهش با هدف بهبود ویژگی های منی، هنگام نگهداری برون تنی، پودر فسفاتیدیل کولین به رقیق کننده منی خروس های مولد گوشتی مسن سویه کاب 500 افزوده شد. 36 خروس مسن (در سن112 هفتگی) به طور تصادفی گزینش شدند. خروس ها برای انزا ل گیری با روش مالش شکمی برای 2 هفته عادت دهی شدند. به مدت 6 هفته و هر هفته یک بار انزال گیری انجام شد. پس از هر بار انزال گیری، نمونه های منی با هم آمیخته و با رقیق کننده سکستون، رقیق شدند. هر هفته رقیق کننده سکستون تهیه و یک ساعت قبل از انزال گیری، به 5 بخش برابر تقسیم و به آن ها به ترتیب مقدار صفر، 5/1، 5/2، 5/3، 5 میلی گرم پودر فسفاتیدیل کولین (به ترتیب برای تیمارهای 1 (شاهد) تا 5) افزوده و در دمای 39 -37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. نمونه ها با نسبت 1 به 4 (یک بخش منی و 3 بخش رقیق کننده ) رقیق، و هر تیمار به 12 نمونه برابر تقسیم و 6 تکرار از هر تیمار در دمای اتاق (24 – 19 درجه سانتی گراد) و 6 تکرار در دمای یخچال (6 -4 درجه سانتی گراد) نگهداری شد. پس از گذشت 6 ساعت و 24 ساعت، برای هر تیمار ویژگی های منی (جنبایی، درصد اسپرم های زنده، درصد اسپرم های نابهنجار،host hypoosmotic swelling test)) و غلظت tbars منی برای 3 تکرار ارزیابی شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و داده ها با رویه mixed واکاوی شد. میانگین ها با روش میانگین کمترین مربعات و تصحیح برای آزمونtukey، مقایسه شدند. اثر فسفاتیدیل کولین بر تمام فراسنجه های منی معنی دار بود. میانگین تمام فراسنجه های اسپرم در دمای 6 -4 درجه سانتی گراد و در زمان 6 ساعت نگهداری بهتر از دمای اتاق و زمان 24 ساعت بود. تیمار دارای 5 میلی گرم فسفاتیدیل کولین نسبت به تیمار شاهد، موجب افزایش 10 درصدی در جنبایی و اسپرم زنده و یکپارچگی غشای اسپرم شد. درصد اسپرم های نابهنجار در تیمار دارای 5/3 میلی گرم فسفاتیدیل کولین، 7% کمتر از تیمار شاهد بود. غلظت tbars منی در تیمارهای دارای فسفاتیدیل کولین، تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. اثر برهم کنش تیمار × دمای نگهداری برای تمام فراسنجه ها (به جز برای غلظت tbars) معنی دار بود. اثر برهم کنش تیمار × زمان و تیمار × دما × زمان برای هیچکدام از فراسنجه ها معنی دار نبود. تیمار دارای 5 میلی گرم فسفاتیدیل کولین در دمای 6- 4 درجه سانتی گراد بیشترین جنبایی و درصد اسپرم های زنده را داشت اما در دمای اتاق، تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت. همچنین، در دمای اتاق تیمار دارای 5/3 میلی گرم فسفاتیدیل کولین، بیشترین جنبایی و درصد اسپرم های زنده را داشت. با توجه به همبستگی جنبایی و زنده مانی اسپرم با نرخ باروری، می توان گفت که افزودن فسفاتیدیل کولین به رقیق کننده منی خروس های مولد گوشتی مسن ، احتمالا موجب افزایش نرخ باروری شود.

این آزمایش جهت بررسی اثر خوراندن روغن ماهی به تنهایی و یا همراه با مکمل ویتامین e، بر منی تازه و یخ گشایی شده ی قوچ، انجام شد. شانزده قوچ سالم و بارور نژاد مهربان 3 تا 4 سال، در چهار گروه چهارتایی، با جیره شاهد (بدون روغن و ویتامین) و جیره های دارای روغن (30 گرم در روز برای هر قوچ)، دارای ویتامین e (200 واحد بین المللی در روز برای هرقوچ) و یا دارای روغن ماهی و ویتامین e به مدت 13 هفته، تغذیه شدند. پس از 3 هفته سازش پذیری به جیره، نمونه منی هر 2 هفته یکبار با الکترواجاکولاتور جمع آوری و ارزیابی شد. فزون بر ارزیابی فراسنجه های منی تازه، بخشی از نمونه ی منی در رقیق کننده ی تریس و زرده ی تخم مرغ حل شد و با رساندن تدریجی دمای آن به 4 درجه سانتی گراد، بر روی بخار نیتروژن مایع یخ زد و در نیتروژن مایع نگه داری شد. نمونه های یخ زده در پژوهشگاه رویان تهران با casa ارزیابی شدند. غلظت اسپرم، درصد اسپرم های زنده با آکروزوم سالم، یکپارچگی غشای اسپرم، درصد اسپرم های نابهنجار و غلظت tbars در منی تازه، به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند (p < 0.01). تیمارهای آزمایشی بر دیگر ویژگی های منی تازه، اثر معنی داری نداشتند. در بیشتر موارد برهم کنش بین تیمار و زمان معنی دار بود (p < 0.05). برهم کنش بین تیمار و زمان برای همه ی فراسنجه های ارزیابی شده با casa به جز vsl و wob، معنی دار بود. تیمارهای آزمایشی بر جنبایی، اسپرم های نوع a تا d، lin، str، alh، bcf و درصد اسپرم های زنده، اثر معنی داری داشتند (p < 0.01). به طور کلی، یافته ها نشان دادند که جیره های دارای روغن ماهی یا ویتامین e، به طور قابل توجهی سبب کاهش بیشتر پارامترهای casa شدند اما، خوراندن روغن ماهی به همراه ویتامین e، اثر منفی بر منی یخ گشایی شده نداشت و در بیشتر موارد، گروه روغن به همراه ویتامین، مانند گروه شاهد بود.

در این آزمایش از 320 قطعه جوجه¬ی گوشتی سویه¬ی راس 308 در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×2 بر پایه¬ی طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. تیمارها شامل عصاره¬ی هسته¬ی انار (در دو سطح 0 و2 درصد جیره)، آنتی¬اکسیدان تجاری nutriad® (در دو سطح 0 و 0/01 درصد جیره) و روغن سویا فاقد آنتی اکسیدان (در دو سطح صفر و 6 درصد جیره در دوره¬ی رشد و صفر و 8 درصد جیره در دوره¬ی پایانی) بودند. جوجه¬ها از یک تا 11 روزگی روی بستر پرورش یافتند. سپس به صورت تصادفی 10 جوجه به هر قفس اختصاص داده شد. داده¬ها با رویه¬ی glm نرم افزار آماری sas در سطح 5 درصد بررسی شدند و میانگین حداقل مربعات بعد از تصحیح توکی براساس آزمون چند دامنه¬ای مقایسه شد. آنتی¬اکسیدان تجاری باعث بهبود گوارش¬پذیری چربی و کاهش جمعیت لاکتوباسیلوس روده¬ی کور شد. عصاره¬ی هسته¬ی انار باعث بهبود گوارش ¬پذیری چربی و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس روده¬ی کور و کاهش گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک و پروتین شد. بر هم¬کنش روغن سویا، آنتی¬اکسیدان و عصاره¬ی هسته¬ی انار بر گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک معنی¬دار بود (p ≤0/05 ). بالاترین گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک مربوط به زمانی بود که پرندگان جیره¬ی پایه دریافت کردند و پایین¬ترین گوارش¬پذیری ماده¬ی خشک مربوط به زمانی بود که پرندگان فقط عصاره¬ی هسته¬ی انار دریافت کردند. برهم¬کنش روغن سویا، آنتی¬اکسیدان و عصاره¬ی هسته¬ی انار بر جمعیت باکتری اشرشیا کولای ایلئوم جوجه¬های گوشتی معنی¬دار بود (p ≤0/05). بیشترین جمعیت اشرشیا کولای مربوط به گروهی بود که جیره¬ی حاوی روغن سویا و عصاره¬ی هسته¬ی انار را دریافت کرده بود و کم¬ترین جمعیت اشرشیا کولای مربوط به گروهی بود که فقط عصاره¬ی هسته¬ی انار دریافت کرده بود. با توجه به اثر مثبت استفاده از عصاره ی هسته ی انار در جیره های دارای چربی بر گوارش پذیری چربی و جمعیت باکتری های لاکتوباسیلوس سکوم، می توان نتیجه گرفت استفاده از عصاره ی هسته ی انار در جیره های دارای چربی قابل قبول است اما در زمینه ی روش های فرآوری عصاره و مقدار مصرف آن نیازبه تحقیقات بیشتری می باشد.

هورمون مهارکننده گونادوتروپین (gnih) یک نوروپپتید هیپوتالاموسی است که سنتز و آزادسازی گونادوتروپین ها را از راه اثر بر نورون های gnrh و سلول های گونادوتروپ هیپوفیزی مهار می کند از این رو ممکن است نوروپپتید کلیدی در پرندگان دارای تولیدمثل فصلی باشد. هدف این پژوهش بررسی تغییرات فصلی در بیان این نوروپپتید در جنس های نر و ماده کبک چوکار بود. یافته ها نشان دادند شمار این نورون ها در فصل تولیدمثلی کاهش معنی داری نسبت به فصل غیرتولیدمثلی نشان داد که می تواند نشان دهنده نقش gnih در کنترل تولیدمثل فصلی این پرنده باشد.

چکیده اثر افزودن پودر تفاله خشک مرکبات بر عملکرد تولیدمثلی مرغ های مادر گوشتی مسن به کوشش فاطمه فیروزی با هدف بهبود کیفیت تخم مرغ و نفوذ اسپرم به لایه فرا ویتلین و افزایش باروری، تفاله خشک مرکبات به جیره مرغ های مولد مسن سویه کاب 500 افزوده شد. شمار 36 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه کاب 500 و 12 خروس هم-سویه آن ها، در سن 65 هفتگی به شیوه تصادفی گزینش و مرغ ها به سه گروه 12 تایی تقسیم شدند. تفاله خشک مرکبات در سطوح صفر، 5 و 10 درصد به مدت 10 هفته در جیره (به ترتیب t1، t2 و t3) به کار برده شد. آب به شکل آزاد و خوراک به شکل محدود در ساعت 7:30 صبح در اختیار پرندگان قرار گرفت. خروس ها برای انزال-گیری به مدت دو هفته با مالش شکمی عادت دهی شدند. عملیات تلقیح مرغ ها بین ساعت 16- 14 انجام شد. در طول 10 هفته، تولید تخم مرغ و فروزه های کیفی آن مانند وزن تخم مرغ، شاخص شکل ظاهری، شاخص زرده، واحد هاو، ضخامت پوسته، ph آلبومن، ph زرده و نرخ باروری ارزیابی شدند. ارزیابی نفوذ اسپرم به لایه فرا ویتلین و اندازه گیری شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (tbars) در هفته پایانی آزمایش انجام شد. یافته ها نشان دادند که جیره بر باروری، نرخ نفوذ اسپرم به لایه فرا ویتلین ، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (tbars)، شاخص زرده، شاخص شکل ظاهری تخم مرغ، وزن بدن، وزن تخم مرغ، ph آلبومن و ph زرده اثری نداشت. تغذیه تفاله خشک مرکبات با افزایش واحد هاو، ضخامت پوسته، وزن تخم مرغ همراه بود. با توجه به اثر مثبت تفاله مرکبات در سطوح مصرفی بر روی برخی از خصوصیات کیفی تخم مرغ و دسترسی فراوان و ارزان قیمت بودن تفاله مرکبات، از این رو تغذیه تفاله مرکبات به جیره پرنده های مولد مسن دست کم در سطوح مصرفی در آزمایش کنونی می تواند استفاده شود.

جامعه آماری 54 نفری از بین مدیران وکارشناسان زنجیره تامین شرکت سایپا و شرکت سازه گستر اقدام به پاسخگویی به پرسشنامه ای 72 سوالی نمودند که نهایتا 18 عامل به عنوان عوامل موثر بر مدیریت زنجیره تامین سبز شرکتهای خودروسازی شناخته شدند. نتایج تحقیق نشان داد که با به کار گیری روش تحلیل شبکه (anp ) خاکستری ، شاخص کنترل و برنامه ریزی تولید به منظور کاهش ضایعات و بهینه سازی بهره- برداری از مواد خام و بازرسی مدیریت داخلی تامین کننده از لحاظ زیست محیطی و ایجاد سیستمهای کنترلی و نظارتی جهت رعایت استانداردهای زیست محیطی و همچنین در میان راهکارها ، راهکارهای برنامه ریزی جهت دستیابی به استاندارد آلایندگی یورو 4 و بالاتر در خودروها و انتخاب تأمین کنندگان براساس معیارهای زیست محیطی و ارزیابی عملکرد تأمین کنندگان بر اساس معیارهای زیست محیطی بترتیب بیشترین وزن را دارا می باشند.

هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر کم کاری موقتی تیروئید پیش از آغاز بلوغ جنسی، بر میزان تستوسترون سرم خون و ویژگیهای منی خروس های بومی استان فارس بود. همچنین ، همبستگی بین تستوستورن و تیروکسین سرم خون با همدیگر و با وزن بدن ارزیابی شد.یافته های این بررسی نشان داد که اگر ترکیب گواترزای پروپیل تیویوراسیل‏‎(ptu)‎‏ در زمان مناسبی تجویز شد ، می تواند موجب افزایش تولید اسپرم شود، از سویی ، پرورش پرندگانی که به دلیل داشتن وزن کمتر ، خوراک کمتری مصرف می کنند، می تواند از نظر اقتصادی اهمیت داشته باشد.