دندانپزشکان معمولا با استفاده از رادیوگرافی های ‏‎bite wing‎‏ ، به ضایعات پوسیدگی پروگزیمالی پی می برند و با توجه به عمق مشاهده شده ز پوسیدگی ، درمانهای خود را پایه ریزی می کنند. این تکنیک در حال حاضر عمومی ترین و قابل قبول ترین روش در این مورد می باشد. ولی به هر حال این تکنیک ، یک تکنیک صد در صد و کامل نبوده و درصد خطا در تعیین عمق ضایعات پروگزیمالی در آن به چشم می خورد . نتایج این تحقیق نشان می دهد که دندانپزشکان بایستی دقت بیشتر در انجام تکنیک استاندارد و تفسیر رادیوگرافیهای ‏‎bite wing‎‏ به عمل آورند و سعی شود که معاینات کلینیکی نیز در شرایط ایده آل انجام شود. در خاتمه نیز بیماران هر 6 ماه یکبار برای معاینه کلینیکی و رادیوگرافی فرا خوانده شوند.