هدف: این مطالعه تاثیر کلینیکی کاربرد کلرهگزیدین 2% در تهیه حفره را بر حساسیت پس از ترمیم در دندان های خلفی ترمیم شده با کامپازیت ارزیابی نمود. بعلاوه اثر آن را بر روی معیارهای کلینیکی usphs ) modifiedتغییر رنگ مارجینال و تطابق مارجینال )در یک بازه زمانی 6 ماهه مورد بررسی قرار داد. مواد و روش ها: 30 بیمار با دو دندان خلفی پوسیده مشابه در دو سمت فک انتخاب شدند. پس از تهیه حفره، دندان ها در هر فرد بطور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. دندان های گروه کنترل با استفاده از ادهزیو توتال اچ و کامپازیت خلفی ترمیم شدند. در گروه آزمایش روش ترمیم مشابه گروه کنترل بود بجز اینکه پس از مرحله اچینگ و قبل از کاربرد باندینگ، کلرهگزیدین 2% به مدت 60 ثانیه بر روی تمام دیواره های حفره اعمال شد و با پوآر هوا خشک گردید. بیماران در بازه های زمانی یک روز، یک هفته، یک ماه و 6 ماه فراخوانده شدند و از نظر حساسیت پس از ترمیم و برخی معیارهای کلینیکی usphs بررسی شدند. داده ها توسط آزمون دقیق فیشر و آزمون من ویتنی آنالیز شد (05/0 = ?). یافته ها: گروه آزمایش به طور قابل توجهی حساسیت کمتری (8 دندان) را در زمان یک روز نسبت به گروه کنترل (20 دندان) نشان داد (05/0>p). در حالیکه بین دو گروه در سایر زمان های مورد مطالعه اختلاف معنی داری از نظر حساسیت وجود نداشت. دو گروه از نظر دو معیار کلنیکی تغییر رنگ مارجینال و تطابق مارجینال در هیچ یک از زمانهای مورد مطالعه تفاوتی نداشتند (05/0<p). نتیجه گیری: کاربرد محلول کلرهگزیدین در تهیه حفره می تواند بطور قابل توجهی حساسیت ایجاد شده در 24 ساعت اول پس از ترمیم های کامپازیتی را کاهش دهد.

در این مطالعه از 162 دندان پرمولر سالم با حفرات کلاس iاستفاده شدواین دندانها در 4 گروه بصورت تصادفی تقسیم شدند.1)ترمیم کامپوزیت 2)ترمیم آمالگام 3)کامپوزیت جایگزین آمالگام در حضور محصولات حاصل از کروژن 4)کامپوزیت جایگزین آمالگام با حذف محصولات حاصل از کروژن .هر کدام از گروها در سه فاصله زمانی 1و3و6 ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند.آنالیزedx جهت بررسی عناصر سطح عاج و ارزیابی استحکام باند برشی انجام شد.و نتایج نشان داد حذف محصولات حاصل از کروژن اثری بر استحکام باند ترمیم های کامپوزیت جایگزین آمالگام ندارد

مقدمه و هدف: بسیاری از بیمارانی که برای سفید کردن دندانهای خود به کلینیک مراجعه می کنند دارای ترمیم های همرنگ دندان متعددی در دهان خود می باشند که تمایلی برای تعویض آنها نشان نمی دهند. هدف از این مطالعه مقایسه چقرمگی کامپازیتهای دی متاکریلات بیس و سایلوران بیس قبل و بعد از سفید کردن با ژل کارباماید پراکساید 15% بود. مواد و روشها: برای انجام این مطالعه آزمایشگاهی از سه نوع کامپازیت نانوفیلد (filtek z350) ، میکروفیلد (heliomolar) و سایلوران بیس (filtek p90) استفاده شد و از هر کامپازیت 20 عدد نمونه بار شکل با توجه به راهنمای astm برای نمونه ی بار شکل باsingle edge notch به ابعاد mm25×5×2.5 در یک قالب فلزی تهیه گردید(60 n=). نیمی از نمونه های هر سه گروه، کنترل و نیمی دیگر گروه آزمایش بودند. برای نمونه های گروههای کنترل درمان سفید کردن انجام نشد و تا زمان انجام تست فرکچرتافنس، در آب مقطر در ‍‍c?37 نگهداری شدند. نمونه های گروههای آزمایش تحت درمان با ماده سفید کننده کارباماید پراکساید (15% opalescence) به مدت 2 هفته و روزی 8 ساعت قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره bleaching ، نمونه ها بوسیله آب شسته شده و 24 ساعت در آب مقطر نگهداری شدند. سپس تست خمش سه نقطه ای برای همه نمونه های کامپازیتی توسط دستگاه استحکام سنج یونیورسال santam با cross head با سرعت mm/min 5 انجام شد. جهت آنالیز داده ها از آزمونهای آماری آنالیز واریانس دو عاملی و یک عاملی و توکی در سطح معنی داری 05/0 =? استفاده شد. یافته ها: در مورد کامپازیتهای z350 و p90 کاربرد ژل بلیچینگ بر میانگین چقرمگی تاثیر معنی داری نداشت(05/0>?). ولی برای کامپازیت هلیومولار میانگین چقرمگی در اثر کاربرد ژل بلیچینگ به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (004/0p=). همچنین نتایج آزمون anova نشان داد که بین چقرمگی سه نوع کامپازیت گروههای کنترل (000/0= p) و سه نوع کامپازیت گروههای آزمایش (002/0 (p= اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: از سه نوع کامپازیت این مطالعه، ژل بلیچینگ فقط باعث افزایش میانگین چقرمگی کامپازیت هلیومولار شد. همچنین قبل و بعد از کاربرد ژل بلیچینگ، کامپازیت p90 بیشترین و کامپازیت heliomolar کمترین میانگین چقرمگی را دارا بودند.

مقدمه: چنانچه بتوان در نواحی از دهان که زیبایی حائز اهمیت است، ماده ترمیمی را انتخاب کرد که ثبات رنگ بیشتری داشته باشد، قادر می شویم که ترمیمی با کیفیت بالاتر انجام دهیم. هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه ثبات رنگ در کامپازیت های با بیس دی متاکریلات و سایلوران پس از ایجاد تغییر رنگ و سفید کردن می باشد. روش کار و مواد: برای انجام این تحقیق از کامپازیتfiltek z350,filtek z250,و filtek p90 رنگ a2استفاده گردید، که از هر یک 10 عدد دیسک به قطر 15 میلیمتر و ضخامت 2 میلیمتر تهیه شد.قبل از شروع تغییر رنگ،شاخصهای رنگی lab همه نمونه ها به روش کالریمتری تعیین و ثبت می شود. سپس نمونه ها بمدت یک هفته در محلول چای استاندارد در دمای اتاق نگهداری می شوند. مقدار تغییر رنگ نمونه ها پس از این مرحله با اندازه گیری شاخصهای رنگی lab و محاسبه اختلاف رنگ با استفاده از فرمول زیر مشخص گردید: ?e2=?a2 +?b2 +?l2 سپسنمونه ها تحت درمان با کارباماید پراکساید ?15 قرار گرفتند. پس از اتمام دوره سفیدکردن عملیات کالریمتری مجددا بر روی نمونه ها انجام می شودو میزان تغییر رنگ هر یک از نمونه ها بر اساس معادله فوق محاسبه می شود.سپس میانگین ?e برای گروهها محاسبه و با یکدیگر مقایسه می شود.. یافته ها: میزان تغییر رنگ (e1? و e2?) در مورد کامپازیت های z250 و z350 به دنبال قرار دادن نمونه ها در چای و سپس انجام بلیچینگ کمتر از 3/3 می باشد، که از لحاظ کلینیکی قابل مشاهدهنمی باشد. ولی میزان تغییر رنگ (e1? و e2?) در مورد کامپازیت p90 که یک کامپازیت سایلوران است، با دو گروه قبلی اختلاف معنی داری دارد و میزان e1? و e2?بیش از 3/3 می باشد و از لحاظ کلینیکی قابل مشاهده می باشد. نتیجه گیری: اگر چه کامپازیت سایلوران در مقایسه با کامپازیت های دی متاکریلات ثبات رنگ کمتری به دنبال قرار گرفتن در چای نشان داد، ولی از طرفی دیگر این کامپازیت به ماده بلیچینگ به خوبی پاسخ می دهد و چنانچه به عنوان ترمیم زیبایی استفاده شود ممکن است نیاز به تعویض آن ها پس از انجام بلیچینگ نباشد.

مقدمه: کامپازیت رزین ها بطور گسترده ای در دندانپزشکی ترمیمی استفاده می شوند و بطور عمده دارای بیس متاکریلات هستند. بزرگترین عیب این مواد انقباض پلی مریزاسیون است. نوآوری جدید، ساخت کامپازیت با بیس سایلوران است که کمترین مقدار انقباض را دارد و با یک ادهزیو سایلوران سلف اچ همراه است. اچ انتخابی باعث افزایش اتصال در ادهزیوهای متاکریلات سلف اچ می شود ولی این مطلب در مورد سیستم سایلوران شناخته شده نیست. هدف مطالعه حاضر مقایسه استحکام باند یک کامپازیت با بیس متاکریلات بیس با کامپازیتی با بیس سایلوران با و بدون اچ انتخابی به مینا و عاج بود. مواد و روش: از 40 دندان پرمولر انسانی 80 نمونه دندانی با سطح عاجی یا مینایی تهیه شد و بطور تصادفی و به تعداد مساوی در دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 : کامپازیت filtek p60 و ادهزیو clearfil se bond (40 نمونه)، گروه 2 : کامپازیت filtek p90 و ادهزیو silorane adhesive (40 نمونه). هر ادهزیو رزین به دو صورت الف) بدون اچ انتخابی ب) با اچ انتخابی (اسید فسفریک 37% برای 20 ثانیه) به کار رفت. سپس استوانه ای از کامپازیت مربوط به هر گروه روی سطح باند شد. بعد از 24 ساعت نگهداری در دمای اتاق و پانصد چرخه حرارتی استحکام باند برشی با دستگاه تست همه کاره با سرعت نیم میلیمتر در دقیقه اندازه گیری شد. سطح باند شده در زیر استریومیکروسکوپ جهت ثبت نوع شکست بررسی شد. داده ها در نرم افزار spss نسخه 11.5 گردآوری و با فاصله اطمینان 95% با آزمون آنالیز واریانس دو عاملی و کای دو بررسی شدند. نتایج : استحکام باند برشی کامپازیت filtek p60 در هر دو سطح مینا و عاج به صورت معناداری بالاتر از filtek p90 بود (p < 0.05). برای هر دو کامپازیت مورد آزمایش، اچینگ انتخابی در سطح مینا یا عاج تاثیر معنی داری بر استحکام باند نداشت (p > 0.05). تداخل آماری بین دو متغیر نوع کامپازیت و اچ انتخابی مشاهده نشد (p > 0.05). نوع شکست اغلب از نوع ادهزیو بود و ارتباط معناداری میان نوع شکست و نوع کامپازیت و یا عامل اچ انتخابی در مینا یا عاج مشاهده نشد (p > 0.05). نتیجه گیری: استحکام باند کامپازیت با بیس متاکریلات به مینا و عاج به صورت معناداری از کامپازیت با بیس سایلوران بالاتر بود. عامل اچینگ تاثیر معنی داری در افزایش باند کامپازیت به مینا یا عاج در هر یک از انواع کامپازیت ایجاد نکرد.

هدف: این کارآزمایی بالینی دوسویه کور و کنترل شده با دارونما توانایی یک ماده حساسیت زدا و یک ادهزیو سلف اچ را در بهبود حساسیت طوق دندان پس از جراحی لثه ارزیابی نمود. مواد و روش ها: 14 داوطلب با 90 دندان حساس وارد این مطالعه کلنیکی شدند. این بیماران به فاصله کمی پس از جراحی لثه درمان می شدند. دندانهای حساس در هر سکستانت به طور اتفاقی در یکی از سه گروه مطالعه قرار می گرفتند و با یکی از مواد زیر درمان می شدند: gluma desensitizer ( heraeus); clearfil s3 bond (kurary) و پلاسبو (آب مقطر). به منظور ارزیابی حساسیت از محرک تبخیری (پوار هوا) استفاده شد. میزان حساسیت هر دندان قبل از انجام درمان و یک روز، یک هفته و یک ماه پس از درمان هر سکستانت با استفاده از visual analog scale (vas) ثبت گردید. با توجه به محدودیت های این مطالعه مشخص گردید که گرچه حساسیت ایجاد شده پس از جراحی لثه با گذشت زمان به طور خود به خود کاهش می یابد، اما درمان با ماده ضد حساسیت گلوما و نیز کاربرد ادهزیو سلف اچ clearfil s3 bond می تواند باعث تسکین سریعتر علائم شوند.