بی گمان حق هنگامی منشا اثر است که مورد تعرض نباشد و گرنه حق مورد تعرض و تردید، احتیاج به دفاع و اثبات دارد در این راه نقش ادله اثبات دعوی غیرقابل انکار است و امارات به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی ، با کوتاه ساختن مراحل دادرسی و رسیدگی به دعاوی و به ویژه دعاوی تجاری که مستلزم رسیدگی سریع می باشند، دارای اهمیت بسیاری هستند. گرچه قانون مدنی درماده 1322 خود به سایر امارات مصرحه در قوانین دیگر که قانون تجارت نیز از آن جمله است ، اشاره می کند ولی کمتر نویسنده ای به این موضوع پرداخته است ، گویا هیچ شانی و نقشی برای امارات درحقوق تجارت قائل نیستند و این امر ناشی از خلط مبحثی است که تقریبا بیشتر نویسندگان در مورد امارات بادیگر مفاهیم مشابه ، بدان دچار شده اند. تحقیق حاضر، برای اولین بار به دنبال اکتشاف ، استخراج و ارائه امارات در حقوق تجارت ایران است و برخلاف تصور عموم نقش امارات را در حقوق تجارت ، نقشی اساسی می داند و در جهت اثبات این ادعا با موشکافی در یک یک مواد قانون تجارت ، امارات قانونی را اکتشاف و استخراج کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد ، چرا که با توجه به ماهیت قوانین تجاری مبنای بسیاری از مواد قانونی بر ظن و احتمال قانونگذار استوار است که این ظنون سبب ایجاد اماره به سود یکی از طرفین و زیان طرف دیگر می گردند که البته در بیشتر موارد متضرر از اماره می تواند با آن مقابله کند.