آموزش همواره از دغدغه های دولتها در دستیابی به توزیع عادلانه امکانات و تخصص ها بوده است. هدف از این پژوهش، اندازه گیری سطح نسبی توسعه یافتگی نواحی آموزش و پرورش استان اردبیل با توجه به 34 شاخص آموزشی و رتبه بندی آنها است. این تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی ـ تحلیلی می باشد. داده های این پژوهش از روش اسنادی و استفاده از آمار سالنامه های آماری کشوری و استانی و همچنین آموزش و پرورش بدست آمده است. هم چنین برای ارزش گذاری و رتبه بندی نواحی از نظر میزان توسعه آموزشی از مدل تصمیم گیری چند معیاره vikor استفاده گردیده است. برای بررسی میزان توسعه یافتگی آموزشی نواحی آموزش و پرورش استان اردبیل، شاخص های مورد بررسی به روش آنتروپی وزن دهی شده و در مرحله بعد، از ویکور به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه ای استفاده شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار arc gis، نقشه سطوح برخورداری نواحی آموزشی استان ترسیم شده است. یافته های پژوهش گویای آن است که نواحی آموزشی ناحیه2، ناحیه1 اردبیل و ناحیه خورش رستم در رتبه اول تا سوم و نواحی آموزشی ارشق، اصلاندوز و هیر در رتبه نوزدهم تا هفدهم قرار دارند. نتیجه این که بین نواحی آموزشی استان اردبیل نابرابری شدیدی مشاهده می شود. از عوامل موثر در نابرابری های آموزشی نواحی، نبود فرصت های برابر در منابع، وجود نظام برنامه ریزی مرکز گرا، و بهره گیری از الگوی توسعه « مرکز ـ پیرامون » بوده است. تخصیص بهینه منابع آموزشی از پایین ترین نواحی در نظام سلسله مراتب توسعه و سپس ارائه در فرصت های برابر منابع به عنوان راهبردهای اساسی توسعه آموزشی توصیه می شود.

مقوله مسکن گسترده و پیچیده است. ابعاد متنوعی دارد و نمی توان تعریف واحدی از آن ارائه کرد. مسکن یک مکان فیزیکی است؛ و به عنوان سرپناه نیاز اولیه و اساسی خانوار به حساب می آید. مسئله مسکن امروزه از مسائل پیچیده کشورها منجمله کشور ما می باشد. مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان و یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی محسوب می شود. هدف از این پژوهش ارزیابی کیفیت مسکن شهری محله اوچ دکان شهر اردبیل و بازشناسی آن و ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت مسکن شهری اردبیل و تمامی شهرهای کشور می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی و میدانی می باشد. یافته ها نشان دهنده آند است که کیفیت مسکن شهری در وضع نامطلوبی قرار دارد و بیشتر مساکن را مساکن بی دوام و نادوام تشکیل می دهند. نتایج نشان می دهد که در بررسی ارزیابی کیفیت مسکن شهری محله اوچ دوکان بر اساس مدل تاپسیس مشخص شد در بین مناطق مسکونی 5.9 درصد از مساکن با مطلوبیت بسیار پایین 26.74 درصد از مساکن با مطلوبیت پایین، 19.44 در صد را مطلوبیت متوسط، 15.97 در صد با مطلوبیت بالا و 14.23 درصد نیز با مطلوبیت بسیار بالا هستند؛ و نتایج نشان می دهد که مطلوبیت پایین با 26.74 در صد بیش ترین بخش را به خود نسبت داده است و مطلوبیت بسیار پایین نیز با 5.9 درصد کمترین بخش را به خود اختصاص داده است.

سرمایه اجتماعی در تداوم فرآیند مدیریت شهری و حل معضلات شهری از عوامل بسیار مهمی به شمار می آید. هدف از این پژوهش، ارزیابی و تحلیل توزیع فضایی سرمایه ی اجتماعی در سطح منطقه سه شهر اردبیل می باشد. روش تحقیق مطالعه حاضر، از نو پیمایشی بوده، داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه و به روش نمونه گیری سهمیه ای با تاکید بیشتر بر جنسیت مرد به دست آمده است . در تحقیق حاضر، جامعه آماری همه افراد بالای 15 سال نواحی یازده گانه منطقه سه شهر اردبیل می باشند. نحوه پاسخگویی به سوالات، مراجعه ی مستقیم به شیوه رودررو بوده است. هم چنین برای ارزش گذاری و رتبه بندی نواحی از نظر میزان سرمایه اجتماعی از مدل تصمیم گیری چند معیاره topsis استفاده گردیده است. برای بررسی میزان سرمایه ی اجتماعی در سطح منطقه سه شهر اردبیل، شاخص های مورد بررسی ابتدا توسط کارشناسان مرتبط با امور شهری وزن دهی اولیه صورت گرفته و سپس از طریق مدل ahp وزن دهی شده و در مرحله بعد ازتاپسیس به عنوان روش تصمیم گیری چند شاخصه ای استفاده شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار arc gis، نقشه سطوح برخورداری نواحی شهر ترسیم می شود. نتایج مدل تاپسیس براساس وزن های محاسبه شده نشان می دهد که در بین نواحی منطقه سه شهر اردبیل ناحیه 7، 10 و 6 در رتبه های اول، دوم و سوم و همچنین ناحیه 1 در رده آخر سطح بندی به لحاظ سرمایه اجتماعی قرار گرفته اند. در ضمن فرضیه تمایز نواحی به لحاظ سرمایه اجتماعی در طی فرآیند تحقیق مورد تایید قرار می گیرد.

گردشگری صنعتی است که توسعه آن نیازمند آگاهی و شناخت کافی از مسائل و عوامل موثر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. بدون آگاهی از امکانات موجود در هر منطقه، امکان برنامه¬ریزی و پیش بینی علمی و اصولی وجود نخواهد داشت. در واقع شناخت توان¬های طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و نظیر آن در هر منطقه، به برنامه¬ریز این امکان را می¬دهد تا بر اساس وضع موجود و توان¬های منطقه، توسعه و جهت آن را شناسایی کند. گردشگری شهری جزیی از صنعت گردشگری است که از منابع نوپای ایجاد درآمد در شهرها به حساب می¬آید که از اوایل دهه¬ی 90 وارد ادبیات گردشگری شده است. جاذبه های شهری یکی از عوامل مهم در بازار صنعت گردشگری است. با توسعه شهرها، جاذبه ها کاهش نمی یابد بلکه جاذبه های جدید خلق می شود که بعضاً خود بازاری برای گردشگری است. امروزه پدیده گردشگری، در شهرهای گردشگر پذیر، به عنوان یکی از عوامل اصلی تولید و جهت دهی به فضاهای شهری بشمار می رود به طوری که توزیع فضایی عناصر اولیه گردشگری در شهر، سایر عناصر گردشگری را با خود تنظیم می نماید. لذا در این پژوهش ضمن بررسی الگوی پراکنش عناصر گردشگری شهر اردبیل و تغییرات صورت گرفته بین سال های 60-91 به شناسایی و رتبه-بندی زیرساخت¬های گردشگری نیز پرداخته شده است.روش تحقیق ترکیبی از روش¬های میدانی-کتابخانه ای بوده و نوع تحقیق کاربردی می¬باشد. نتایج نیز نشان دهنده توسعه مترکز جاذبه های گردشگری در شهر اردبیل به مرکزیت بازار و هسته اقتصادی شهر می باشد که باعث پراکنش مترکز مراکز اقامتی به عنوان یکی از عناصر گردشگری نیز شده است که کاهش میزان آنتروپی مراکز اقامتی در نواحی مرکزی شهر از 0.5972 به عدد 0.5027و خروجی شاخص موران با شاخص 0.1312که الگویی خوشه ای و متمرکز است گواه بر این ادعا می باشد. در ادامه به منظور مشخص شدن تغییرات احتمالی صورت گرفته در پراکنش مراکز اقامتی این مراکز به دو دوره قبل از سال 75 و بعد از سال 75 تا 91 تقسیم بندی گردیده و پراکنش آن ها با شاخص های میانگین نزدیک ترین همسایه، ریپلی k ، شاخص موران و مدل آنتروپی مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشانگر توسعه و گسترش این مراکز در این بازه زمانی بوده است. و جهت توسعه نیز به سمت جنوب شهر و دریاچه شورابیل می باشد که از مدل آنتروپی استنباط می شود. در پایان نیز با استفاده از مدل های تصمیم گیری چند شاخصه همچون topsis, electre و promethee اقدام به اولویت بندی هتل ها و مهمان سراها گردید. و با توجه به اهمیت دریاچه شورابیل در تغییرات فضایی صورت گرفته در شهر اردبیل، با استفاده از مدل swot به ارزیابی و بررسی آن پرداخته شد.

شناسایی ماهیت حقوقی شرکت و ارائه تعریف جامع از شرکت تجاری کمک بسیاری دراصلاح مقررات فعلی حاکم بر شرکتهای تجاری و انطباق آن با پیشرفت روابط تجاری و نیز تدوین قوانین جدید می نماید. در مقررات موضوع تعریفی از شرکت تجاری که مبین سیر تکوین و ارکان تشکیل دهنده آن باشد ارائه نشده است . استادان حقوق تجارت نیز در خصوص تعریف شرکت تجاری اختلاف نظر دارند که به نظر می رسد این اختلاف نظر ناشی از طرز تلقی آنها از ماهیت حقوقی شرکت تجاری باشد. در حقوق ایران شرکت تجاری نه جنبه قراردادی دارد و نه سازمانی ، بلکه دارای دو جنبه قراردادی -سازمانی است . شرکت با مسئولیت محدود نیز ازاین قاعده مستثنی نیست. بنابراین با توجه به ماهیت حقوقی شرکت با مسئولیت محدود درایران می توان گفت که ارکان تشکیل دهنده شرکت با مسئولیت محدود عبارتند از: 1 - شرکا و اراده آنها. 2 - سرمایه. 3- موضوع منجز. 4 - شخصیت حقوقی.