هدف از اجرای این پژوهش بررسی و مقایسه روش درمانی تلفیقی تحریک ، تقلید، چندحسی و قصه گویی و روشهای رایج برسطح واژگان بیانی در کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر 3 تا 5 ساله عقلی در شهرهای بهشهر و ساری بوده است . در این جهت ابتدا از مراکز توانبخشی موجود دراین شهرها 4 مرکز توانبخشی انتخاب و سپس از بین آنها 40نفر انتخاب شده اند. 20نفر از این کودکان به عنوان گروه شاهد و 20نفر دیگر آن به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شده اند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمده است . برای گروه مداخله ، برنامه زبان آموزی 4ماهه با استفاده از روش تلفیقی اجرا شده است . گروه کنترل دراین مدت همان روشهای رایج برنامه های آموزشی را دنبال کرده اند. درنهایت پس آزمون ، از آزمودنیها به عمل آمده است . نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین پس آزمون گروه کنترل و گروه مداخله در سطح واژگان بیانی وجود دارد و یا به عبارتی دیگر سطح واژگان بیانی این کودکان در روش تلفیقی بیشتر از روشهای رایج در این مراکز بوده است .