در دوره ای از تاریخ پر فراز و نشیب ایران که اسلام و سیاست پیوندی دوباره می یابند ، برخلاف آنچه امروز القا می شود، دین به جای ایجاد مانع در مسیر توسعه اقتصادی و اجتماعی ، زمینه و بستر مناسب را برای آن فراهم می آورد . این واقعه به ابتکار و تلاش انکارناپذیر شخصیتی بنام رشیدالدین فضل الله همدانی در اواخر دوره سیطره ایلخانان مغول به این سرزمین رخ داده است . گرچه مبنا و شالوده اصلی حرکت اصلاحی رشیدالدین دستورات و احکام متعالی اسلام بوده ، ولی مدیریت کارآمد، خلاقیت وتسلط او بر دانش روز زمان خود ، در موفقیت او بی تاثیر نبوده است. تعلیم عدالت ، بهره گیری از فرهنگ اسلامی به منظور جلب مشارکتهای عمومی ، تاکید بر توسعه منابع انسانی از محورهای اصلی برنامه اصلاحی این دوره است. بنابر اعتقاد رفیع نیروی انسانی در تحقق توسعه ، مقابله سازماندهی شده با فقر ، گسترش خدمات بهداشتی و درمانی ، آموزشهای دینی و فنی در دو بعد کلاسیک و حرفه ای ، بیمه تامین اجتماعی و ایجاد فرصتهای شغلی در بخشهای مختلف اقتصادی در راس اقدامات دولت قرار گرفت.