نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد که : شروع اولین ترک ، بازشدن ترک و جاری شدن آرماتور در تیرهای با اپوکسی خورده نسبت به تیر مرجع در بار کمتری صورت می گیرد . با افزایش ضخامت پوشش اپوکسی، عمق تار خنثی و مقاومت خمشی تیرها کاهش و شکل پذیری آنان افزایش می یابد. و نهایتا استفاده از تعداد میلگرد بیشتر با سطح مقطع یکسان وهمچنین استفاده از خاموتهای با فاصله کمتر، اثرات منفی پوشش اپوکسی در مقاومت خمشی تیر را کاهش می دهد.