امروزه صنایع ایران بیش از پیش احتیاج به انقلاب و دگرگونی عمیقی دارند تا بتوانند به حیات خویش ادامه دهند محیط اختصاصی سازمانها به شدت رقابتی شده است و در هر صنعتی تازه واردها در راهند. سیاستهای دولت که در اروپا و آمریکا خیلی وقت است تعیین کننده نیست در ایران نیز کم کم رنگ می بازد . رکود اقتصادی و ورشکستگی صنایع ریسندگی بافندگی پیامد این تغییرات محیطی است در نتیجه سازمانها باید خودشان را برای روزهای بحران آماده کنند، باید شگردهای مدیریت تغییر را بیاموزند باید بدور خود، سیاستهای خاص سدهای محکمی ایجاد کنند باید خود را روزبروز قوی تر کنند بگونه ای که در تلاطم کمتر آسیب ببینند سمت گیری آنها باید کیفیت برتر محصولات و بهره وری بالاتر و هزینه های تولیدی ، اداری باشد.