در سالهای اخیر ، فعل مرکب زبان فارسی کانون توجه تعدادی از زبانشناسان ایرانی و غیرایرانی قرار گرفته است . ما در پژوهش حاضر ، واژگان مرکبی همبافتی ( فعلی ) را براساس مقاله فعل مرکب دبیرمقدم (1376) بررسی و مطالعه کرده ایم. دبیرمقدم معتقد است که فرآیند انضمام در زبان فارسی تنها به انضمام مفعول صریح و تعداد نادری از گروههای حرف اضافه ای محدود است و از همین رو تنها ترکیباتی مانند داستان نویسی و روزنامه نویسی را حاصل عملکرد فرآیند های ساختواژی بر برونداد فرآیند انضمام می داند. ما دراین پژوهش با کمک همان شواهد و استدلالاتی که دبیرمقدم در اثبات وجود فرآیند انضمام در زبان فارسی آورده است ، به اضافه برخی شواهد ساختواژی دیگر، نشان داده ایم که ترکیبات همبافتی دیگری نظیر رونویسی ، دیوارنویسی و تندنویسی نیز حاصل عملکرد فرآیندهای مشابه اند. با بررسی و دسته بندی داده های زبان فارسی نشان داده ایم که در صورت قائل شدن به وجود فرآیند انضمام ، اولا باید دایره ای وسیعتر را برای آن در نظر گرفت که انضمام قید، مفعول حرف اضافه و و ابسته های اسمی را نیز در بر می گیرد و ثانیا با کمک فرآیند انضمام می توان ساخت بخشی از واژگان مرکب همبافتی را توجبه کرد. در پایان کارکرد نظریه لیبر ( 1983) را در مورد داده های فارسی بررسی کرده ایم.