فولاد های فوق مستحکم کم آلیاژ با درصد کربن متوسط و مقادیر متفاوت کرم ، مولیبدن ، نیکل ، سیلیسیم و وانادیم جهت قطعات حساس در صنایع هوافضا ، نیروگاههای اتمی و صنایع نظامی مورد نیاز می باشند. این نوع فولادها می توانند در استحکام های تسلیم بیشتر از ‏‎mpa‎‏ 1400 به طور موفقیت آمیزی بکار گرفته شوند ، اما اغلب استفاده تجاری از آنها به علت چقرمگی شکست ضعیفشان محدود می شود. تاکید عمده جهت بهبود چقرمگی شکست این فولادها از طریق کنترل ریزساختار به روش عملیات حرارتی ، عملیات ترمومکانیکی ، اصلاح ناخالصیهای سولفیدی و طراحی آلیاژهای جدید انجام می گیرد.