وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1357/1979 به روابط دوستانه میان ایران و امریکا پایان داد و دور جدیدی از مناسبات سیاسی میان دو کشور آغاز گردید. گروگانگیری دیپلمات های امریکایی در سفارت این کشور در تهران باعث قطع روابط دیپلماتیک میان دو کشور شد و عواملی نظیر حمله نظامی امریکا به ایران ( حادثه طبس ) ، تجاوز عراق به ایران و حمایت امریکا از عراق در جنگ علیه ایران ، افشای سفر مک فارلین به ایران ، تصویب تحریم های پی در پی علیه این کشور، ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران و ... باعث تیرگی روابط دو کشور شده و تنش بر مناسبات سیاسی دو کشور مستولی گشت. با گذشت بیش از دو دهه از این مناسبات ، ایالات متحده از ایران دعوت کرد تا در جهت گفتگوی رسمی در سطح دولتها که در آن تمامی مسائل و مشکلات مربوط به دو طرف برای حل و فصل به بحث گذاشته شود، گام بردارد تا از این طریق روابط دو کشور به حالت عادی برگردد. اما خواسته ها و مطالبات دو کشور از یکدیگر زمینه همکاری میان آنها را از بین برده است . ایالات متحده خواهان عدم مخالفت ایران با روند صلح خاورمیانه ، رعایت حقوق بشر ، عدم حمایت از تروریسم و دست برداشتن از تلاش های گسترده برای رسیدن به تسلیحات کشتار جمعی است .این کشور خواسته های خود را اعلام و بر آنها تاکید کرده است .در مقابل ایران نیز مطالبات و خواسته های متقابلی را اعلام کرده است . آزاد سازی اموال و دارایی های ایران در امریکا ، حذف نام ایران از لیست کشورهای حامی تروریسم و لغو تحریم های موجود علیه ایران ، خروج نیروهای امریکایی از خلیج فارس وعدم مداخله در امور داخلی این کشور از مهمترین خواسته های ایران برای عادی سازی روابط دیپلماتیک با امریکا می باشد. اما تا زمانی که دو کشور سیاست های جاری خود در باره مسائل عمده ای نظیر مساله فلسطین و اسرائیل و حضور نیروهای نظامی امریکا در خلیج فارس تغییر ندهند وضعیت موجود میان دو کشور تغییر نکرده و تنش بر مناسبات دو کشور حاکم خواهد بود.