یکی از مشکلات شهرهای امروزی ، عدم مکانگزینی مناسب فعالیتهای شهری می باشد که حیات شهرها را با مشکل مواجه ساخته است . تعیین مکان بهینه این فعالیتها به عهده برنامه ریزی کاربری اراضی شهر می باشد که از طریق طرحهای مختلف شهری ( مثل طرح جامع ، طرح تفصیلی ، و طرح توسعه شهر ) باید تبیین و به مرحله اجرا گذاشته شود . طرحهای توسعه شهری که به جزئیات نیز می پردازند بایستی کمال دقت را در مکانگزینی کاربری های شهری داشته باشند تا مشکل ساز نشوند و در این راه ، هر از چندگاهی یابد مورد تجدید نظر قرار گیرند. ارزیابی یکی از راههایی است که به تجدید نظر و بررسی طرحهای توسعه شهری پرداخته ، عوامل قوت و ضعف آن را مشخص کرده و می تواند در کاهش خطاهای این طرحها موثر و مفید واقع شود. در راستای موارد فوق ، پژوهش حاضر به ارزیابی کاربری اراضی شهری پیرانشهر - در چارچوب طرح توسعه سال 1374- می پردازد.