در نظام غیرمتمرکز برنامه ریزی درسی به منظور تسهیل روند امور آموزشی راهبردهای انعطاف پذیری وجود دارد. همچنین اختیارات بیشتری در برخورد با مسائل روزمره محیطهای آموزشی و حل مشکلات آموزشی به معلمان و مدیران آموزشی اعطا می گردد . وقتی که مسئولان هر منطقه در تصمیم گیریها و اتخاذ روشها از آزادی عمل و اختیارات کافی برخوردار باشند، ناگزیر به خلاقیت و ابتکار عمل در برخورد با موقعیتهای گوناگون می گردند. بدیهی است که این امر موجب بهبود سیستم آموزشی می گردد. در این تحقیق با استفاده از مقیاسی که توسط محقق ساخته شده است میزان تمایل افراد نمونه به تمرکززدایی در برنامه ریزی درسی سنجیده شده است .