از آنجائیکه قرن نوزدهم اروپا به عصر انقلابات لیبرالیستی مشهور است و چون این انقلابات انعکاس تحولات فکری و اجتماعی فرانسه در اواخر قرن هیجدهم بود لذا برای پی جویی به زمینه ها، ماهیت و پیامد این تحولات اجتماعی ، بعد از بررسی انقلاب 1789 فرانسه به تفصیل جریانات لیبرالیستی اروپا در نیمه نخست قرن نوزدهم ، از دو بعد اجتماعی ( اروپای غربی مخصوصا فرانسه و انگلیس ) و ملی گرایی ( اروپای شرقی ، آلمان و ایتالیا ) در قالب مبارزات پارلمانتاریستی بررسی می شود. بطوریکه این جریان لیبرالیستی و پارلمانتاریستی ، ابتدا از ناپلئون بعنوان اولین قانونگذار قرن نوزده ، شروع و با انقلابات 1830 و 1848 در فرانسه و سایر کشورهای اروپایی پیگیری می شود . مبارزات لیبرالیستی و پارلمانتاریستی در شکل اجتماعی ، غالبا در آغاز بصورت مبارزه پرولتاریا و بورژوازی علیه اشراف ارتجاعی صورت گرفت ، منتهی ثمره آن فقط وفقط عاید بورژوازی شد. از اینرو در مرحله دوم ، مبارزه بصورت مقابله دو طبقه پرولتاریا و بورژوای محافظه کار جامه عمل بخود پوشید که نتیجه آن شکل گیری جنبش سوسیالیستی بود . ولی مبارزه ملی گرایانه حرکت لیبرالیستی علیه ارتجاع محسوب می شد. از اینرو در این پایان نامه به تشریح مسائل مذکور پرداخته خواهد شد.