از دیرباز این پرسش اذهان آدمیان را به خود مشغول داشته است که چه کسی حق و صلاحیت حکمرانی بر جوامع انسانی را داراست و طبیعتا هر قوم و مکتبی براساس پیش فرضهای اعتقادی و قومی خود پاسخی به این پرسش داده اند . عده ای قدرتمندترین فرد را و عده ای دانشمندترین کس را سزاوار این منصب دانستند . برخی انتخاب و رای مردمان را تنها رکن به رسمیت شناخته شدن حکم معرفی نمودند و برخی دیگر حق انتخاب حاکم را از اموری دانستند که فقط بر عهده خداوند است و مردمان در این مورد حقی ندارندبلکه تنها موظف به اطاعت از حاکم منسوب از جانب خداوند هستند. و ما در مقام پاسخ به این پرسش اساسی و دیرینه دست به دامان کتاب عظیم نهج البلاغه شدیم .