واژه ‏‎b.o.t‎‏ علامت اختصاری نوع خاصی از قراردادهای ساخت و راه اندازی کارخانجات و تاسیسات مربوط به امور زیربنایی همچون نیروگاه برق ، بزرگراهها ، سیستمهای آبرسانی و تصفیه و غیره است که در سنوات اخیر، بخصوص در کشورهای در حال توسعه ، جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است . علت این امر نیز واگذاری مسئولیت طراحی ، ساخت ، راه اندازی و تامین مالی به بخش خصوصی است . در این قراردادها، متعهدین که صاحب فناوری نوین ، سرمایه کلان و مدیریت پویا می باشند ، با ورود به کشور میزبان متعهد می گردند که با هزینه خود تاسیسات یاد شده را در سطح کشور میزبان و یا در خارج از مرزهای آن توزیع نمایند. نهایتا اشخاص یاد شده موظف به انتقال مالکیت تاسیسات ایجاد شده به کشور میزبان در موعد مقرر و معمولا به طور رایگان می باشند. در چنین قراردادهایی ، عوض دریافتی سرمایه گذار خارجی امتیازی است از سوی دولت میزبان که اجازه فروش محصولات و خدمات حاصله را به طرف قرارداد اعطا می نماید. حت یدر بعض موارد ممکن است خود دولت از جمله خریداران عمده محصولات تولیدی باشد. مزیت انعقاد چنین قراردادی را می توان انتقال فناوری و صنعت روز به کشور و واگذاری تامین مالی و مدیریت به صاحبان آن و نهایتا افزوده شدن بر تجربه و دارایی کشور و نیز توانمندی فنی آن دانست . در این زمینه مسائل حقوقی خاصی از قبیل : شرایط و نحوه ورود سرمایه به کشور و حقوق و تعهدات طرفین مطرح می گردد که در پایان نامه حاضر در حد بضاعت علمی نگارنده سعی بر بررسی آنها با توجه به حقوق ایران گردیده است.