از نظر علامه طباطبایی و سلطان محمدگنابادی، معارف قرآن کریم به دو دسته ی ظاهر و باطن تقسیم می شوند؛ و دستیابی به معانی ظاهری قرآن برای بیشتر انسان ها میسر است، اما درک معنای باطنی قرآن، به مقدار قرب آدمی به خدا و طهارت نفس او بستگی دارد و هرقدر مرتبه ی انسان بالاتر باشد، بیشتر و عمیق‏تر آن معانی را می فهمد؛ همچنین بر اساس آیات 79ـ77 سوره ی واقعه «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ فِی کِتابٍ مَکْنُونٍ لا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُون» تنها طاهران و افراد پاک و پیراسته از لغزش ها به تمام مطالب و مفاهیم این کتاب آگاهی دارند و آن دو مفسر نیز فهم برتر قرآن را چه از نظر ظاهر و چه از نظر باطن در درجه ی اول در اختیار پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) می دانند چراکه وجود آن ها عین طهارت است؛ بنابراین برای کسب طهارت و فهم قرآن به اصل طهارت که مقام این بزرگواران است باید مراجعه نمود، تا بتوان ارتباط بهتری با این فرستاده¬ی الهی پیدا کرد و در مسیر صراط مستقیم قرار گرفت و از بسیاری ضلالت ها و گمراهی ها نجات پیدا کرد و در درجات بعد دیگران به میزان تقرب خود به خدا نسبت به مقوله ی طهارت که همان ارتقای روحی و فکری است، از فهم قرآن بهره مند می شوند. براساس تعالیم اسلامی نیز تزکیه و طهارت نفس، نقش مهمی در نورانیّت قلب، برای دریافت علوم الهی دارد و تنها راه ورود به سطوح بالاتر زندگی معنوی و مشاهده ی معارف الهی است.

در این رساله که موضوع آن آسیب شناسی حکومت از دیدگاه علی (ع) است به دنبال پاسخ به این سوال است که از نگاه آن حضرت کدام امور آفات حکومت است و ریشه آن چیست ؟ سه نظریه عمده در تبیین تحولات اجتماعی وجود دارد ، نظریه اقتصاد محور ، که همه تغییرات را تابع روابط تولید می داند و نظریه سیاست محور ، که تصمیمات حکومت را سلسله جنبان تحولات می بیند و نظریه فرهنگ محور ، که باورهای عمو.می را سر منشا و پایه بقیه جنبه های زندگی جمعی معرفی می کند. فرضیه رساله این بود که از دیدگاه علی (ع) همه امور از فرهنگ جامعه یعنی از اخلاق و باورها و سنت های متاثر می شود و اگر انحرافی در این حوزه اتفاق بیفتد بقیه پیکره اجتماع را نیز مبتلا به آفت خواهد نمود.