امروزه با وجود آنکه یکی از محورهای مهم اطلاعاتی به منظور موفقیت کشورها در امر تجارت خارجی ، آگاهی از مزیتهای نسبی است ، در ایران و اکثر مناطق آن مزیت های نسبی در اغلب بخشهای اقتصادی به ویژه بخش صنعت کماکان ناشناخته مانده است . لذا پژوهش فوق با گزینش عنوان بررسی مزیت نسبی در استان مرکزی با تاکید بر بخش صنعت در سال 1375 ، در صدد شناسایی مزیت های نسبی بخش صنعت در استان مرکزی برآمده و گامی در این راستا برداشته است . مجموعه مطالعات و یافته های پژوهشگر در پنج فصل تنظیم گردیده است . فصل اول مقدمات ، فصل دوم ادبیات موضوع است که در آن دو شاخص بکار گرفته شده در تحقیق تشریح شده اند ، یکی شاخص تکامل یافته بالاسا و دیگری شاخص ضریب مکانی است . که با استفاده از این شاخصها مزیت های نسبی صنایع نه گانه صادراتی استان مرکزی و هر یک شهرستانهای هشت گانه آن هم از جنبه مزیت در صادرات و هم از جنبه مزیت در تولید در سال 1375 مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفته اند. در فصل سوم پیشینه تحقیق آورده شده است و در فصل چهارم به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده و در فصل پنجم نتیجه گیری و پیشنهادات ارائه شده اند .