ساختار و نیروی انسانی دو رکن اساسی یک سازمان را تشکیل می دهند. هر سازمانی با توجه به محیط خاص خود و نیروی انسانی که در اختیار دارد می بایست با تغییر و اصلاح ساختار و تطابق آن با محیط متغیر و رو به رشد از یک سو و افزایش انگیزش کارکنان از سوی دیگر موجبات ارتقا کمی و کیفی محصولات تولیدی و یا خدماتی خود را فراهم و در جهت تحقق اهداف وجودی خویش گام بردارد. اغلب سازمانهای دولتی کشور ما دارای ساختارهای سنتی هستند که بر پایه نظارت و فرمان شکل گرفته اند و بنیادی سلسله مراتبی دارند. نگهداری و بکارگیری نیروی انسانی در چنین ساختارهایی با شیوه مدیریتی ثابت منجر به آن می شود که به خواستها و نیازهای کارکنان از نظر روحی و روانی توجه کافی نشود و این بی توجهی باعث دلزدگی ، افسردگی و از خود بیگانگی نیروی کار می گردد. این پژوهش برآنست تا ساختار سنتی سازمانهای دولتی شهر کرمان را مورد بررسی قرار داده و رابطه آن را با از خود بیگانگی نیروی کار مورد آزمون قرار دهد.