یکی از تحولات سیاسی اجتماعی دهه اخیر ایران ، انتخابات هفتمین دوره ریاست جمهوری است که در خرداد 1376 برگزار گردید . این انتخابات به دور از تنشهای سیاسی اجتماعی خاص خود ، مبین ظهور و بروز نکات مهم و قابل توجهی است . از مهمترین نکات آن تغییر غیر قابل تصور رفتار سیاسی جامعه ایران که متفاوت با رفتار های انتخاباتی سالهای پس از انقلاب 1357 تا قبل از این واقعه می باشد، است . بعد از انقلاب در همه ادوار انتخاباتی ، انتخاب مردم بیشتر متاثر از خواست اهرمهای قدرت بوده است . عناصر موجود و اثر گذار غالبا از طریق ایدئولوژی و اهرمهای تبلور یافته از آن بر مشارکت مردم و نوع رای آنان تاثیر می گذارند. اما در این انتخابات موضوع کاملا متفاوت و در خلاف صورت پذیرفت . انتخابات 1376 نقطه عطفی در تاریخ پس از انقلاب است که در حقیقت محک و معیار دولتهای دو دهه حکومت اسلامی و طرز برخورد آنها با توده های مردم است . با تغییر رفتار سیاسی مردم و بروز جریان جدید فکری ، تحولات بعد از خرداد 76 نیز دگرگون شد. مطالعه مقایسه ای این تغییر رفتار با بررسی آماری انتظارات مردم ، نشانگر آنست که عملکرد اهرمهای قدرت در بروز بحرانهای فوق الذکر نقش بسزائی داشته است .