تعداد 50 نفر سالمند مرد ساکن خانه سرا و 50 نفر ساکن منزل به طور تصادفی از جنوب شهر تهران انتخاب گردید. نتایج داده های به دست آمده از دو گروه نشان داد که سالمندان ساکن خانه سرا از لحاظ سطح تحصیلات از سالمندان ساکن منزل در جنوب شهر تهران پائین تر هستند و از لحاظ وضعیت خانوادگی نیز آسیب پذیر می باشند. مقایسه میانگین دو گروه آزمودنی ها در متغیرهای شخصیتی نشان داد که سالمندان ساکن خانه سرا نسبت به سالمندان ساکن منزل کنترل درونی پائین تری دارند و احساس می کنند که زندگیشان تحت کنترل خودشان نیست و به وسیله شانس و اقبال اداره می شود . همچنین نتایج نشان داد که سالمندان ساکن خانه سرا ، موقعی که در معرض استرس قرار می گیرند از شیوه مقابله هیجانی بیشتر استفاده می کند این در حالی بود که سالمندان ساکن منزل بیشتر از شیوه مقابله (مسئله مداری ) برای مقابله با استرس سود می جستند.