مطالعات گسترده در زمینه خودگوئیهای درونی حاکی از آن است که گفتار درونی به عنوان یک واسطه شناختی در زایش اندیشه و نظم بخشی به رفتار تاثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر که یک طرح توصیفی و نیز شبه آزمایشی است به سنجش ارتباط خودگوئیهای درونی با میزان سازگاری در سه حوزه اجتماعی ، عاطفی و آموزشی دختران نوجوان در دوره پیش دانشگاهی منطقه 2 آموزش و پرورش تهران می پردازد.