به منظور بررسی تاثیر مدیریتهای مختلف چرایی بر روی غنا و تراکم گونه های دارویی منطقه سولگرد به وسعت 5798 هکتار در قسمت شمال شرقی پارک ملی گلستان انتخاب گردید. اقلیم منطقه نیمه استپی بارندگی متوسط سالیانه 270 میلیمتر و دمای متوسط سالیانه 10 درجه سانتیگراد برآورد گردیده است . برای جمع آوری داده های صحرایی جهت برآورد غنای گونه های دارویی از پلات ویتاکر در هر بخش استفاده گردید همچنین جهت برآورد تراکم گونه های دارویی پلات یک مترمربعی استفاده شد با توجه به فرمول محاسبه حداقل پلات لازم جهت مطالعه هر بخش 60 پلات در هر بخش با روش سیستاتیک تصادفی استقرار داده شد. سپس نتایج حاصل از طریق توزیع f و روش دانکن در هر بخش با سایر بخشها مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات معادله رگرسیونی غنای گونه های دارویی نشان داد که غنای گونه های دارویی ئر منطقه حفاظت شده بیش از غنای گونه های دارویی منطقه چرای کنترل شده و غنای گونه های دارویی منطقه چرای منترل شده بیش از غنای گونه های دارویی منطقه کنترل نشده است . نتایج حاصل از بررسی تراکم دارویی نشان داد که 18 گونه در بخش حفاظت شده 9 گونه در بخش چرای کنترل شده و 4 گونه در بخش چرای کنترل نشده با سایر بخشها دارای تفاوت معنی دار در سطح 5 درصد می باشند و 15 گونه از نظر آماری در سه بخش مورد مطالعه دارای اختلاف معنی دار نمی باشند.