امروزه دستگاه های تهویه مطبوع جزء جدایی ناپذیر ساختمان ها می باشند. در عصر حاضر عمدتاً وسیله های تهویه مطبوع مکانیکی بوده و با مصرف انرژی، شرایط مطلوبی را برای زندگی و آسایش انسان ها فراهم می کنند. با توجه به افزایش نگرانی بشر در مورد آلودگی های زیست محیطی و نیاز به منابع انرژی کارآمد، تهویه طبیعی از اهمیت خاصی برخوردار شده است. تهویه ای که با استفاده از انرژی های تجدید پذیر و بدون نیاز به دستگاه های تهویه مکانیکی باشد، تهویه طبیعی نامیده می شود. تهویه طبیعی در ساختمان ها با استفاده از باد و نیروی شناوری انجام می شود. بادگیر و دودکش خورشیدی با توجه به ساختار سازه خود و همچنین مکان مورداستفاده آن ها عمل تهویه را به خوبی انجام می دهند. بادگیر یک نمونه از روش های تهویه طبیعی است که در مناطق گرم و خشک مرکزی ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس به منظور تهویه طبیعی و سرمایش استفاده شده است. بادگیر علاوه بر کاهش آلودگی های محیط زیست و همچنین کاهش هزینه تهویه ساختمان باعث ایجاد یک محیط مطلوب و سالم برای ساکنان، در مقایسه با دستگاه های تهویه مطبوع فعال نظیر کولر و چیلر می شود. بادگیر هوای تازه در ارتفاع بالا که سرعت بالاتر و آلودگی کمتری دارد را از طریق کانال های رو به باد خود به فضای مسکونی زیر بادگیر هدایت می کند. در این پژوهش یک مدل بادگیر دوطرفه که نمونه واقعی یک بادگیر دوطرفه در شهر یزد هست در مقیاس آزمایشگاهی ساخته شده و سپس عملکرد تهویه طبیعی این بادگیر در زاویه های مختلف بین 0 تا 90 درجه به کمک تونل باد و تونل دود موردبررسی قرارگرفته تا در هر شرایط محیطی عملکرد بادگیر تعیین شود. بدین منظور، فشار در وجه های داخلی بادگیر و دبی ورودی و خروجی بادگیر در زاویه های مختلف جهت باد و همچنین دبی بادگیر در حضور موانع بالادست در تونل باد اندازه گیری شده است. به منظور مطالعه الگوی جریان درون و اطراف بادگیر دوطرفه، الگوی جریان در ورودی و خروجی بادگیر دوطرفه تحت زاویه های مختلف جهت باد و همچنین الگوی جریان برای بادگیر دوطرفه در حضور موانع بالادست آزمایش آشکارسازی جریان به کمک دود انجام شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که عملکرد بادگیر دوطرفه به شدت وابسته به جهت وزش باد می باشد و برای دریچه رو به باد افزایش زاویه باد از یک زاویه مشخص (زاویه گذار) جهت جریان در بادگیر معکوس می شود. حضور موانع در بالادست جریان نیز بر عملکرد بادگیر تأثیر می گذارد به گونه ای که درجایی سبب افزایش دبی القایی به بادگیر و درجایی سبب معکوس شدن جهت جریان در داخل کانال بادگیر می شود. همچنین نتایج به دست آمده نشان می دهد که افزایش سرعت سبب افزایش دبی ورودی و خروجی بادگیر می شود.

حریم ایمنی به اراضی واقع در نواری به موازات و به محوریت خط لوله انتقال گاز اطلاق می شود که به موجب قانون، احداث ابنیه و تاسیسات در آن ممنوع است، مگر آنکه اجازه کتبی و قبلی شرکت ملی گاز ایران کسب شده باشد این محدوده شامل فضایی خواهد بود که در صورت بروز حوادث مختلف، به طور مستقیم تحت تاثیر و دگرگونی قرار خواهد گرفت. در صورتیکه ابنیه یا تاسیساتی بدون موافقت کتبی و قبلی شرکت ملی گاز در حریم ایمنی خطوط لوله انتقال گاز ساخته شود، مالک اعم از حقیقی یا حقوقی متجاوز به حریم شناخته و شرکت ملی گاز مجاز است حسب قانون بدون پرداخت هیچگونه خسارت به وی نسبت به تخریب مستحدثات اقدام نماید ریسک فردی یکی از معیارهایی است که می تواند در تعیین حریم خط لوله استفاده شود. ریسک فردی به معنای احتمال صدمه دیدن یک شخص در نزدیکی محل حادثه می باشد و تابع عوامل مختلفی نظیر نوع صدمه ایجاد شده، احتمال اتفاق افتادن حادثه و شدت حادثه مورد نظر است و از آنجا که به غیر از مرگ، برای سایر صدمات اطلاعات کافی در اختیار نمی باشد لذا منظور از صدمه در این تعریف، صدمات جبران ناپذیر و در اکثر موارد مرگ می باشد. با توجه به این که عوامل مختلفی از قبیل شرایط آب و هوایی منطقه، فشار خط لوله گاز، ترکیب درصد گاز، عمق دفن خط لوله، دمای گاز، قطر نشتی و غیره در مقدار ریسک فردی تاثیر گذار است. لذا در تحقیق حاضر ابتدا تاثیر عوامل مختلف بر روی ریسک فردی به صورت مجزا بررسی شده و عوامل اصلی اثرگذار شناسایی می گردد. سپس با توجه به نتایج آنالیز ریسک فردی و عوامل اصلی شناسایی شده سعی می شود که گراف هایی ساده جهت تعیین حریم خط لوله بدون نیاز به محاسبات پیچیده آنالیز ریسک ارائه گردد. در تحقیق حاضر از نرم افزار پیشرفته phast risk جهت محاسبات ریسک فردی استفاده خواهد شد.

- در راستای بررسی زادآوری طبیعی گونه ممرز از طریق آماربرداری انتخابی-سیستماتیک سه لاین شرقی-غربی را که دارای اختلافات ارتفاعی معینی از سطح دریا بودند انتخاب کرده و 30 پلات 0/1 هکتاری روی آنها انتخاب و فاکتورهای ذیل مورد بررسی قرار گرفتند: - قطر برابر سینه، ارتفاع دو درخت شاهد، درصد تاچ پوشش ، درصد پوشش علفی کف جنگل، جهت ، درصد شیب ، تعداد زادآوری ممرز، راش ، افرا و سایر گونه ها به تفکیک در 270 میکروبلات دو مترمربعی، شمارش گونه های علفی موجود در 270 میکروپلات به تفکیک گونه و وضع خاک منطقه که نتایج حاصل از آمار و ارقام بدست آمده بدین شرح است : - بیشترین زادآوری ممرزدر ناحیه ارتفاعی دوم (650-800m) و کمترین آن در ناحیه سوم ارتفاعی (850-1000m) است . - شیب - جهت - درصد تاچ پوشش و نیز درصد پوشش علفی کف جنگل هر کدام به تنهایی تاثیر چندانی بر زادآوری گونه ممرز نخواهند داشت . بطور کلی با در نظر گرفتن تاثیرات متقابل سه فاکتور ارتفاع - جهت و شیب با هم می توان گفت که بیشترین زادآووری ممرز در ناحیه ارتفاعی دوم، در جهت شمالغربی و در شیب 15-20 درصد می باشد از لحاظ خاک نیز بطور کلی خاکهای قهوه ای جنگلی با ساختمان دانه ای و بافت رسی-لومی و ph اسیدی بیشتر مورد پسند ممرز می باشد. با توجه به این نتایج و مشخص شدن نیازهای این گونه مهم می توان در نقاطی که از لحاظ وضعیت کلیماتیک و ادافیکی مشابه به این منطقه بوده آزمایشات و نمونه برداریهای مشابه انجام داد تا یکسری نتایج قطعی و قابل تعمیم به مناطق وسیعتر حاصل گردد تا برای بسط و توسعه این گونه بومی جنگلهای شمال ایران که پناه بسیار خوبی برای گونه های با ارزش نیز می باشند تمهیداتی فراهم نمود.