تراوائی نسبی و فشار موئینگی خواص ماکروسکوپی هستند که عموما جهت بسط قانون دارسی برای جریانهای چند فازی در محیط متخلخل بکار می روند. مقادیر این داده ها مهمترین اطلاعات جهت بسیاری از محاسبات مهندسی مخازن می باشند که نحوه حرکت سیالات در مخازن را مشخص می کنند. توصیف چگونگی حرکت سیالات عامل مهمی در پیش بینی سرعت تولید، محاسبات مربوط به حداکثر بازیافت مواد هیدروکربوری و بهره برداری اقتصادی از مخزن می باشد. اغلب ، مقادیر تراوائی نسبی از روش های آزمایشگاهی نظیر جابجائی یکنواخت ، جابجائی غیریکنواخت و روش سانتریفیوژ تعیین می شوند. روش های فوق هر کدام محدودیت های خود را داشته و خطاهائی نیز بهمراه دارند. بطور نظری تراوائی نسبی را می توان از اطلاعات فشار موئینگی در موارد بدست آورد. در این پروژه داده های آزمایشگاهی فشار موئینگی از سه روش صفحه متخلخل، سانتریفیوژ و نزریق جیوه و همچنین داده های آزمایشگاهی تراوائی نسبی از روش سیلاب زنی غیریکنواخت مورد استفاده قرار گرفته است . محاسبات تراوائی نسبی با استفاده از روش جونز-رازل انجام گرفته و روشی جهت حذف اثرات انتهائی بر روی مقادیر تراوائی نسبی ارائه شده است . تحاسبات فشار موئینگی سانتریفیوژ از روش های مختلفی انجام شده و با مقایسه ای که بین آنها بعمل آمده بهترین روش معرفی شده است . تطابق فشار موئینگی از روش های مختلف با استفاده از تابع بدون بعد لورت انجام گرفته است . نتایج نشان دهنده سازگاری بسیار خوبی بین هر سه روش در محدوده وسیعی از درجه اشباع می باشد. در فشارهای بالا اختلاف قابل ملاحظه ای بین دو روش تزریق جیوه و دو روش دیگر ایجاد می شود و روش تزریق جیوه قادر به پیش بینی صحیح درجه اشباع آب غیرقابل تحرک نمی باشد. جهت رفع این محدودیت رابطه ای ارائه شده که با استفاده از مشخصات منحنی های فشار موئینگی درجه اشباع آب غیرقابل تحرک را در محدوده خطاهای آزمایشگاهی تعیین می کند. در پایان نیز روابطی ارائه گردیده است که، با استفاده از داده های فشار موئینگی، مقادیر تراوائی نسبی را در محدوده خطاهای آزمایشگاهی بدست می آورند.