نسوزهای کاربید سیلیسیمی اهمیت فراوانی در صنایع سرامیک و متالوژی دارا هستند که این اهمیت برخاسته از خواص مناسب این ماده می باشد. در تحقیق حاضر بدنه هایی با فرمولاسیون های مختلف با مواد اولیه صد درصد داخلی (کاربید سیلیسیم، رسی و افزودنی) در دو محیط اتمسفری معمولی (اکسیدی) و احیایی (بستر ککی) در دماهای 1200، 1300، 1400 و 1450 درجه سانتی گراد پخته شدند. در مقابل آنها نمونه هایی با کاربید سیلیسیم آلمانی نیز ساخته شد و آنها نیز در دو اتمسفر معمولی و احیایی پخته شدند. در نمونه های ساخته شده با مواد داخلی، با افزایش مقدار رس موجود در نمونه در میزان فازهای بین دانه ای افزایش دیده شد و نیز در نمونه های پخته شده در محیط اکسیدی از دمای 1400 درجه سانتی گراد به بالا عیب تاول زدگی در اثر افزایش رس مشاهده شد و در پی آن خواص فیزیکی نظیر دانسیته و استحکام سرد نمونه را کاهش داد و عیب تاول زدگی در نمونه های اکسید خارجی دیده نشد. نمونه های اکسیدی داخلی با افزایش دما تا حدود 1400 درجه سانتی گراد افزایش دانسیته نشان داد و بعد ثابت باقی ماند که علت ثابت ماندن آن به تاول زدگی این بدنه برمی گردد. در نمونه های اکسیدی خارجی افزایش دانسیته ولی با سرعت کمتری دیده شد و نمونه احیایی داخلی با کاهش دانسیته و نمونه های خارجی احیایی تغییر دانسیته از خود نشان ندادند.استحکام خمشی نمونه های اکسیدی با افزایش دما، افزایش نشان داد ولی از دمای 1400 درجه سانتی گراد به بالا افزایش استحکام زیادی از خود نشان نداد که علت آن باز بروز عیب تاول زدگی، از دمای 1400 درجه سانتی گراد به بالا می باشد. با بررسی الگوهای پراش اشعه ایکس مشاهده شد، که درصد فاز مولایت در نمونه های احیایی بیشتر از نمونه های اکسیدی و درصد فاز کریستوبالیت در نمونه اکسیدی بیشتر از نمونه های احیایی می باشد. که هریک به نوبه خود توضیح داده شده است .