فوق روان کننده ها ترکیبات نسبتا جدیدی هستند که به عنوان افزودنیهای بتن به شمار می روند. تولید و مصرف آن ها از سالهای دهه 1960 در ژاپن و آلمان آغاز شد. اولین بار نمکهای نفتالین فرم آلدئیدسولفونه در ژاپن و نمکهای ملامین فرم آلدئیدسولفونه در آلمان استفاده شده است . افزودن این مواد به بتن باعث کاهش میزان آب اختلاط، افزایش کارآئی، افزایش مقاومت ، کاهش حرارت هیدراتاسیون، تاخیر یا تسریع گیرش بتن، کاهش اثرات جداشدگی، بهبود قابلیت پمپاژ، کاهش نرخ افت کارآئی بتن و جلوگیری از اثرات زیان آوری هستند، که باعث کاهش دوام بتن می شوند.