کارآموزی یکی از ابزارهای مهم تربیت نیروی انسانی مهندس در حوزه تحصیلات عالی است . دانشگاه علاوه بر آموزش باید در پژوهش و خدمات رسانی به صنایع نقش مهمی را ایفا کند. متاسفانه وضعیت دانشگاهها در ایران به گونه ای است که بیشتر به انتقال دانش می پردازد. بدون اینکه زمینه جذب دانش انتقال یافته فراهم شده باشد. کارآموزی می تواند ابزار بسیار مهمی در راستای ایجاد چنین زمینه ای باشد اما بنا به دلائل مختلفی به تدریج در فرهنگ دانشگاه های ایران رو به اضمحلال است . در این پروژه علاوه بر بررسی عوامل کاهنده بهره وری در کارآموزی دانشجویان، تلاش می شود تا مدلی برای ارزیابی و بهبود کیفیت انجام آن ارائه گردد. در این راستا روش های مختلف بهبود کیفیت که به موازات صنعت در نظام های آموزشی کشورهای پیشرفته به کار گرفته شده است مورد بررسی قرار می گیرد. تعمق بیشتری بر روی یکی از این روش ها که الگوگیری نام دارد زمینه را برای استفاده از آن در مورد کارآموزی آماده می سازد. مدل ارائه شده با توجه به نتایج بدست آمده از پرسش نامه ها عوامل اصلی ایجاد تحول را مشخص می سازد. الگوگیری از نحوه برخورد استادان موفق با این عوامل روش انجام صحیح کارآموزی را مشخص می نماید و مدل بر اساس آن اصلاح می گردد. در صورت به کارگیری چهارچوب ارائه شده در مدل انتظار می رود کیفیت انجام کارآموزی متحول گردد و ارتباط قویتری بین صنعت و دانشگاه به وجود آید.