کدینگ کانال به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در ارتباط، که وظیفه موازنه یبن عملکرد مورد انتظار، پهنای باند، توان ارسالی و پیچیدگی کلی سیستم را به عهده دارد، از اهمیت خاصی برخوردار است . در این راستا، معرفی توربوکدها و آشکار سازهای آن دریچه ای تازه برای بررسی و طراحی کدهای خوب و شبه تصادفی که در عین حال دارای پیچیدگی کدینگ و دیکدینگ کم و قابل قبولی باشند گشوده است . برای ایجاد امکان استفاده هرچه بیشتر از توربوکدها در عمل، کوچک کردن طول بلوک اینترلیور ضروری به نظر می رسد، زیرا سیستم هایی عملی نمی تواند تاخیر و یا پیچیدگی زیاد را پذیرا باشند. اما با کوچک شدن طول بلوک اینترلیور، به سرعت از گین توربوکدها کاسته می شود. در اینجا، روشهایی را ارائه می دهیم که در عین کاستن از ابعاد اینترلیور، ویژگیهای خوب توربوکدها نیز حفظ شود. به این منظور، ابتدا به بحث پیرامون انتخاب اینترلیور و آنالیز توربوکد با در نظر گرفتن یک اینترلیور خاص می پردازیم. تغییر اینترلیور، بخصوص هنگامی که ابعاد اینترلیور کوچک باشد، عملا کلیه ساختارهای فاصله ای کد را تغییر داده و بکاربردن آن می تواند نتیجه ای کاملا متفاوت به دنبال داشته باشد. با معرفی و ارائه یک روش جدید در تحلیل اینترلیور به نام ترلیس اینترلیور، خواهیم توانست ساختار فاصله ای کد را بدست آوریم. در ادامه با تحلیل اینترلیورهای اتفاقی و -s اتفاقی، و تحاسبه مقدار گسترش زنجیره های ورودی توسط اینترلیورها، از نتایج آن استفاده کرده و به روشی بهبود یافته در طراحی اینترلیورهای -s اتفاقی دست خواهیم یافت . سپس ، فرمولهای جداگانه ای برای بیان معیار عملکرد و انتخاب اینترلیورها با فرض آشکارسازی ml و یا آشکارسازی تکراری بیان می شود که به ترتیب برای تعداد تکرار عملیات آشکارسازی زیاد و یا کم، معیارهای مناسبی در انتخاب اینترلیور خواهند بود. با نگاهی به توربوکدها از دیدگاهی دیگر، روزنه هایی برای طراحی کدهای بهتر نمایان خواهد شد. برای افزایش بهره وری پهنای باند، روشهای جدیدی در تعیین الگوی مناسب غربال کردن نمادهای خروجی توربوکد، به جای غربال یک در میان و یا با دوره های تناوب کوتاه، مطرح خواهیم کرد. با انتخاب دقیق اینترلیور که با توجه به ساختای کدهای مولفه انجام می گیرد، و انتخاب الگوی مناسب غربال کردن که مستقیما وابسته به اینترلیور بکار رفته است ، می توان حتی با بکارگیری بلوکهای کوچک ، به عملکردی مناسب دست یافت . از نتایج مهیج این تحقیق اینکه می توانیم با غربال کردن دقیق نمادهای خروجی توربوکد و افزایش نرخ کد، که بهره وری بیشتر پهنای باند را به دنبال خواهد داشت ، در عین حال به عملکرد بهتری هم دست یابیم، بدون نیاز به پرداخت هزینه ای از توان و یا پیچیدگی سیستم. در سیستم هایی که محدودیت پوش ثابت برای سینگال خروجی خود را ندارند (نظیر محدودیت طبقات تقویت کننده نهایی و عملکرد آنها در مناطق غیرخطی) استفاده از روشهای upa و uea نیز به بهبود عملکرد کمک خواهد کرد. همچنین بکاربردن روشهای پیشرفته کدینگ جهت uep برای محافظت نابرابر نمادهای خروجی توربوکد در مقابل خطا نیز، می تواند به طرح کدهای بسیار قدرتمند بیانجامد.