این مطالعه ارتباط بین فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی را در دختران پایه ی سوم دبستان آزمود. بطور خاص، هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در ارتباط میان فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی بود. 352 دختر پایه ی سوم (32/0±78/8 سال)، بطور دواطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شایستگی مهارت حرکتی با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت-2 (3)، شایستگی حرکتی ادراک شده و فعالیت بدنی به ترتیب با پرسشنامه ی خود توصیفی-1(1) و پرسشنامه ی بین المللی فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان (49) اندازه گیری شدند. به منظور اندازه گیری آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت، ترکیب بدنی از طریق شاخص توده ی بدنی (153،51)، قدرت/ استقامت عضلات شکم با استفاده از آزمون دراز و نشست نیم خیز، قدرت/ استقامت عضلات کمربند شانه ای با آزمون شنای 90 درجه، انعطاف پذیری با آزمون بنشین و برسان به استثنای پشت (153) و آمادگی هوازی از طریق آزمون دویدن/ راه رفتن 540 متر (6،11) ارزیابی شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد ارتباطی معنادار بین شایستگی مهارت حرکتی و فعالیت بدنی وجود دارد (r=0/39, p=0/01)، نتایج رگرسیون خطی چندگانه و ساده، همچنین، آشکار کرد شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی در ارتباط بین فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی به طور معنی داری میانجی گری می کنند. این نتایج، نیاز به برنامه های مداخله ای مبتنی بر شایستگی مهارت حرکتی، شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت را به جهت افزایش سطح فعالیت بدنی دختران، با اهمیت قلمداد می کند.

هدف از این پژوهش ، بررسی و مقایسه میزان آمادگی جسمانی و سلامت روانی و شادکامی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار مقطع متوسطه شهرستان ممسنی بوده است . بدین منظور آمادگی جسمانی و سلامت روانی و شادکامی 100 دانش آموز پسر مقطع متوسطه که 50 نفر آنها دانش آموز ورزشکار و 50 نفر آنها دانش آموز غیر ورزشکار بودند ، با استفاده از آزمونهای دو 1200 متر ، دراز و نشست ، کشش بارفیکس ، دو 9 × 4 متر و انعطاف پذیری و دو پرسشنامه سلامت روانی و شادکامی مورد سنجش و آزمایش قرار گرفتند . میانگین سنی ، قد و وزن دانش آموزان ورزشکار به ترتیب 30 / 17 سال و 64 / 171 و 72 / 63 کیلوگرم و دانش آموزان غیر ورزشکار 84 / 16 سال و 84 / 167 متر و 86 / 58 کیلوگرم بوده است . نتایج بررسی حاکی است : در خصوص متغیرهای استقامت قلبی تنفسی ( 5 0 / 0>p ) ، استقامت عضلات شکم ( 5 0 / > p ) و استقامت عضلات کمربند شانه ای ( 5 0 /0 > p ) ، چابکی ( 5 0 / 0> p ) و انعطاف پذیری (5 0 / 0> p) ؛ میان دانش آموزان ورزشکار و و دانش آموزان غیر ورزشکار ، اختلاف معنی داری وجود داشت ، اما در مورد دو عامل دیگر یعنی شاخص های سلامت روانی ( 5 0 / 0< 513 / p ) و شادکامی ( 5 0 /0 < p ) ، این اختلاف بارز و معنی دار نبود . در پایان نتایج آمادگی جسمانی و عمومی به این شرح است که در آزمونهای استقامت قلبی – تنفسی دراز و نشست ، بارفیکس، چابکی ، انعطاف پذیری دانش آموزان ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار در وضعیت بهتر و بالاتری قرار داشتند ولی در آزمونهای شادکامی و سلامت روانی بین این دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.

چکیده تحقیق هدف از انجام این پژوهش، مقایسه تبحر حرکتی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار 11 تا 15 ساله شهر ارومیه می باشد. به همین منظور 381 نفر آزمودنی (191 پسر و190 دختر) از پایه های پنجم ابتدایی، اول، دوم و سوم دوره راهنمایی و پایه اول دوره متوسطه بصورت تصادفی خوشه ای طبقه ای انتخاب شدند و از طریق مقیاس تبحر حرکتی بروئینینکس ـ ازرتسکی مورد آزمون قرار گرفتند. ملاک انتخاب آزمودنی های ورزشکار عضویت آنان در تیمهای ورزشی منتخب مدرسه یا کانون های ورزشی شهرستان و اخذ نمره 80% به بالا در مولفه های آزمون آمادگی جسمانی امتحان های نوبت دوم سالتحصیلی 88-87 بود. پس از جمع آوری اطلاعات، داده های خام حاصل از اجرای آزمون ها ثبت و پس از تبدیل به نمره های معیارt، به تفکیک جنس، سن و ورزشکار یا غیر ورزشکار بودن، در گروه های بیست گانه رده بندی و مقایسه شدند. جهت بررسی نتایج از روش های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی تی مستقل و تحلیل واریانس سه عاملی (anova) برای مقایسه گروه ها به تفکیک جنسیت، سن و عامل ورزش و برای یافتن محل اختلاف بین میانگین ها از آزمون توکی (hsd) استفاده گردید. سطح معناداری برای تمام آزمون ها (05/0> p ) در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق حاضر به شرح زیر است : بین مهارت های حرکتی درشت، ظریف و تبحر حرکتی «ورزشکاران و غیر ورزشکاران» اختلاف معنادار وجود دارد و ورزشکاران نسبت به غیر ورزشکاران بهتر عمل کردند. در مهارت های حرکتی درشت و ظریف، بین «پسران ورزشکار با دختران ورزشکار» و «پسران غیر ورزشکار با دختران غیر ورزشکار»، اختلاف معنادار آماری مشاهده شد و پسران در مهارت های حرکتی درشت و دختران در مهارت های حرکتی ظریف نسبت به جنس مخالف خود برتری داشتند، ولی در تبحر حرکتی، بین گروه های مورد مقایسه مذکور اختلاف معنادار مشاهده نشد. افزایش نمرات استاندارد در مهارت های حرکتی درشت و تبحر حرکتی با یک استثناء (دختر ورزشکار12 ساله بهتر از دختر ورزشکار13 ساله) و در مهارت های حرکتی ظریف با چند استثناء ( دختر ورزشکار12 ساله بهتر از دختر ورزشکار13ساله، دختر غیر ورزشکار 12ساله برتر از دختر غیر ورزشکار13 ساله، دختر غیر ورزشکار 14 ساله برتر از دختر غیر ورزشکار15 ساله، پسر ورزشکار13 ساله برتر از پسر ورزشکار14 ساله و پسر غیر ورزشکار 13 ساله برتر از پسر غیر ورزشکار14 ساله) با بالا رفتن سن به صورت خطی (دربعضی موارد به صورت جزئی) افزایش می یابد. در تمامی خرده آزمون ها انجام تمرینات ورزشی و فعالیت های بدنی یکی از علت های اصلی اختلاف بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران بوده و تاثیر غیر قابل انکاری بر روند بهبود عملکرد حرکتی آزمودنی ها داشته است. واژه های پایه : مهارت های حرکتی درشت، مهارت های حرکتی ظریف، تبحر حرکتی، ورزشکار، غیر ورزشکار، گروه های سنی 11 تا 15 سال

هدف و زمینه تحقیق، موفقیت یا شکست در میادین ورزشی به عوامل زیادی بستگی دارد، اهداف ورزشکار ویژگی های شخصیتی او، چگونگی روابط او با سایر ورزشکاران، انگیزه ها، شناخت مربی از ورزشکار و بسیاری از عوامل روانی و اجتماعی دیگر از قبیل اضطراب ورزشی، همگی از عواملی هستند که می توانند به کیفیت عملکرد و نتایج آن تاثیر بگذارند. هدف، بررسی ارتباط بین خودپنداره بدنی و اضطراب ورزشی بوده است. جامعه و نمونه آماری، نمونه های این تحقیق شامل 50 نفر(25 دانش آموز موفق و25 دانش آموز ناموفق) از دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شرکت کننده در مسابقات انفرادی آموزشگاهی(رشته های تنیس روی میز، بدمینتون، شطرنج، آمادگی جسمانی، دو و میدانی، اسکیت) استان همدان در سالتحصیلی 90-1389 با دامنه سنی 14-12سال بودند که به روش تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات، دانش آموزان پرسش نامه جمعیت شناختی، نیمرخ خود-ادراکی بدنی (فاکس و کوربین 1989) و مقیاس اضطراب ورزشی (اسمیت 1990) را برای سنجش خودپنداره بدنی و اضطراب رقابتی تکمیل کردند. عملکرد ورزشی آزمودنی ها نیز از طریق رتبه های کسب شده آنان در مسابقات که به طور رسمی اعلام گردیده بود، به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن و پیرسون، رگرسیون چند متغیره و مقایسه میانگین دو گروه (آزمون یومان-ویتنی) در سطح 05/0p < ، تحلیل شد. یافته ها، نتایج نشان داد، رابطه منفی و معنی داری بین خودپنداره بدنی و اضطراب ورزشی در دانش آموزان موفق وجود دارد (05/0p< و 543/0 r= -). در حالی که رابطه خودپنداره بدنی و اضطراب ورزشی در دانش آموزان ناموفق معنی دار نبود ( 05/0p< و 318/0 r= -). علاوه براین مشخص شد که بین خودپنداره بدنی دانش آموزان موفق و دانش آموزان ناموفق اختلاف معنی دار(500/149= µ و 05/0p <) وجود دارد و همچنین بین اضطراب ورزشی دانش آموزان موفق و ناموفق نیز اختلاف معنی دار(500/104= µ و 05/0p < ) وجود دارد. میزان خودپنداره دانش آموزان موفق ( 02/32 m= ) از ناموفق (98/18m= ) بالاتر و میزان اضطراب ورزشی دانش آموزان موفق (18/17m= ) از ناموفق (82/33m= ) پایین تر است. نتیجه گیری، بنابراین، بر اساس یافته های این تحقیق، بین دو متغیر خودپنداره بدنی و اضطراب ورزشی با توجه به عملکرد ورزشی رابطه وجود دارد و دانش آموزان موفق خودپنداره بدنی بالاتر و اضطراب ورزشی پایین تری نسبت به دانش آموزان ناموفق دارند. واژه های کلیدی: خودپنداره بدنی، اضطراب ورزشی، دانش آموزان دختر

چکیده هدف این مطالعه تعیین روایی، پایایی و هنجار یابی آزمون توجه برای پسران شرکت کننده در اولین المپیاد ورزشی دانش آموزان کشور بود. مواد و روشها؛ در این مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی از میان کلیه دانش آموزان شرکت کننده در اولین المپیاد ورزشی دانش آموزان کشور 1245 نفر شامل473 نفر دانش آموز ابتدایی، 432 نفر دانش آموز راهنمایی و 340 نفر دانش آموز دبیرستان به عنوان نمونه های تحقیق بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون توجه جدول سیاه و قرمزبود. روش آماری، از آزمون آنالیز واریانس برای سنجش روائی آزمون در مقاطع مختلف استفاده، از آزمون آلفای کرونباخ برای سنجش پایایی و از نمرات z و رتبه های درصدی برای تدوین هنجار، کلیه عملیات آماری در سطح معنی داری (05/0p<) و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 18 انجام و جهت رسم نمودارها از نرم افزار office 2007 استفاده شد. یافته ها، بر اساس نتایج تحقیق از طریق آزمون تحلیل واریانس و معناداربودن تفاوت میانگین ها با حضور عامل مزاحم و بدون حضور عامل مزاحم مشخص شد این آزمون دارای روایی می باشد، همچنین همسانی درونی 78% آزمودنی ها از طریق آلفای کرونباخ نشان دهنده پایا بودن آزمون برای جامعه تحقیق بوده و برای مقاطع محتلف تحصیل در دوران مدرسه هنجار آزمون تدوین گردید. نتیجه گیری، براساس نتایج از این آزمون توجه و هنجار های تدوین برای دوره های مختلف ابتدائی، راهنمائی و دبیرستان می توان استفاده و از این طریق سطح مهارت توجه ورزشکاران دانش آموز را ارزیابی و اقدام به غربالگری دانش آموزان و برنامه ریزی جهت حفظ و بهبود مهارت توجه در دانش آموزان نمود. واژگان کلیدی: روائی، اعتبار، هنجار یابی، آزمون توجه سیاه و قرمز، دانش آموزان ورزشکار

هدف از این تحقیق تعیین ارتباط آمادگی کارکردی با جنس، سن، سطح فعالیت و میزان زمین خوردن بزرگسالان بالای 60 سال شهر ارومیه می باشد. سالمندی دوره بسیار حساس زندگی است که توجه به آمادگی کارکردی در این دوره از زندگی بسیار مهم و حیاتی می باشد. بنابراین در یک تحقیق علی- مقایسه ای و توصیفی- همبستگی 224 نفر (108 مرد و 116 زن) که توانایی انجام کارهای روزمره را داشتند، به روش در دسترس انتخاب شدند. نمونه های تحقیق در 6 طبقه سنی قرار گرفتند. برای اندازه گیری آمادگی کارکردی از آزمون آمادگی بزرگسالان و همچنین برای اندازه گیری سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بکار برده شد. اطلاعات تحقیق با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه anova و آزمون تعقیبی lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق بر اساس فرضیه ها به شرح ذیل است: (1) آمادگی کارکردی با سن ارتباط معناداری دارد. (2) آمادگی کارکردی با جنس ارتباط معناداری دارد بطوریکه مردان از آمادگی کارکردی بالاتری نسبت به زنان برخوردار بودند. (3) آمادگی کارکردی با سطح فعالیت در مردان ارتباط معنادار ندارد ولی در زنان ارتباط معنادار موجود هست. (4) آمادگی کارکردی با میزان زمین خوردن هیچگونه رابطه معناداری ندارد. (5) سطح فعالیت با میزان زمین خوردن در مردان ارتباط معنادار دارد ولی در زنان هیچگونه ارتباط معناداری وجود ندارد. (6) آمادگی کارکردی طبقات سنی مختلف در برخی از طبقات سنی اختلاف معنادار دارد و در برخی دیگر از طبقات سنی اختلاف معنادار ندارد. نتایج نشان می دهد پیران جوان آمادگی کارکردی بهتری نسبت به پیران مسن دارند. واژگان کلیدی: آمادگی کارکردی، سطح فعالیت بدنی، زمین خوردن، سن، سالمند

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر برخی عوامل محیطی- آموزشی (سرانه فضای بازی ، نسبت تعداد مربی به کودک و مدت زمان برنامه حرکتی) مراکز پیش دبستانی بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان 5-4 سال است. بدین منظور 67 نفر از کودکان 5-4 سال به صورت نمونه گیری تصادفی از مراکز پیش دبستانی تحت نظارت سازمان بهزیستی شهرستان اصفهان، انتخاب شدند و از طریق آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (مهارت های جابجایی و کنترل شی) مورد آزمون قرار گرفتند. با توجه به سرانه فضای بازی ، نسبت تعداد مربی به کودک و مدت زمان برنامه حرکتی، داده های خام حاصل از اجرای آزمونها ثبت و جهت بررسی نتایج از روش های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی تحلیل واریانس یک سویه و نمودار و روش احتمال– احتمال استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که عوامل سرانه فضای بازی مهد کودک، نسبت تعداد مربی به کودک و مدت زمان برنامه حرکتی مهد کودک بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی تاثیر داشته است و با غنی سازی محیط آموزشی مهد کودک، می توان فرصت تمرین برای رشد مهارت های حرکتی بنیادی که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم نمود.

چکیده: هدف از این تحقیق تعیین رابطه کمال گرایی و زیر مقیاس های آن با عزت نفس، جرأت ورزی در ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی میباشد. بدین منظور 302 نفر از ورزشکاران رشته های والیبال، فوتبال ، هندبال ، شنا ، بوکس، تکواندو با میانگین سنی (75/24 ) سال قد (76/177) سانتی متر و وزن (74 /71 ) گیلوگرم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان کل ورزشکاران 6 شهرستان (شهرستانهای اشنویه، ارومیه، خوی، نقده، سلماس و مهاباد) استان انتخاب شدند؛ نوع پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و ورزشکاران در ویژگی هایی چون کمال گرایی ( وزیر مقیاس های آن) و عزت نفس و جرات ورزی با استفاده از پرسشنامه های کمال گرایی دان و همکاران، عزت نفس کوپر اسمیت و جرات ورزی فلیپ کارتر مورد آزمون قرار گرفتند و داده های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت سپس ارتباط بین متغیر ها بررسی شد. نتایج بدست آمده عبارت بودند از: بین کمال گرایی و عزت نفس، جرات ورزی در?ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد همچنین در بررسی ارتباط ابعاد کمال گرایی با عزت نفس و جرات ورزی نتایج بدست آمده عبارت بودند از: بین بعد نگرانی از اشتباهات، فشار مربی ادراک شده و عزت نفس در رشته های گروهی و انفرادی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، بین بعد?معیارهای شخصی و عزت نفس رابطه مثبت و?معنی داری وجود دارد، بین بعد فشار والدین ادراک شده و عزت نفس رشته های?گروهی و انفرادی رابطه?ی معنی داری مشاهده نشد همچنین بین بعد نگرانی ازاشتباهات، فشار مربی ادراک شده و جرات ورزی در رشته های گروهی و انفرادی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، بین بعد معیارهای شخصی، فشار والدین ادراک شده در رشته های گروهی و انفرادی رابطه ی معنی داری مشاهده نشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مهارت های روانی ورزشکاران ملی گلبال مردان ایران با برخی از شرکت کنندگان مسابقات قهرمانی جهان(2010 میلادی -انگلیس ) و مقایسه آنها می باشد. جامعه آماری این تحقیق را تمامی 96 مرد نابینای گلبالیست شرکت کننده در مسابقات قهرمانی جهان انگلستان در سال 2010 تشکیل می دهد، که ازاین تعداد با توجه به همکاری کشورهای لیتوانی، چین،اسپانیا، آلمان، مجارستان و ایران جامعه و نمونه آماری این تحقیق 36 نفر می باشد. دامنه ی سنی این ورزشکاران بین 38- 19 سال می باشد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ارزیابی مهارت های روانی انستیتوی ورزش استرالیای جنوبی( sasi )استفاده گردید.داده ها بااستفاده از تحلیل واریانس یک طرفه anova وآزمون های تعقیبی تحلیل واریانس درسطح اطمینان 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مهارتهای روانی وخرده مقیاسهای انگیزش، تمرکز، اعتماد به نفس، کنترل حالت های روانی و تصویرسازی ذهنی بازیکنان ایران از بازیکنان چین،آلمان، مجارستان،اسپانیا و لیتوانی بطور معنی دار بالاتر می باشد (05/0 ?p ). صرفا در مهارت هدفمندی بین بازیکنان کشورهاتفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0 ? p ).

چکیده: هدف و زمینه، حافظه کاری یک اصطلاح کلی برای اندوزش موقتی اطلاعات است که امکان می دهد در آن واحد چندین نوع اطلاعات نگهداری و مورد استفاده قرار گیرد، هدف تحقیق حاضر، تاثیر فعالیت بدنی هوازی انفرادی و اجتماعی بر حافظه کاری سالمندان بود. مواد و روش ها، روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه تجربی و یک گروه گواه است. گروه تجربی اول در یک برنامه پیاده روی دو ماهه و سه جلسه در هفته، تقریبا معادل 120 کیلو کالری انرژی مصرفی در هر جلسه از طریق 20 دقیقه قدم زدن با سرعت 100 متر در دقیقه و گروه تجربی دوم در یک برنامه دو ماهه بسکتبال و سه جلسه در هفته، تقریبا معادل 120 کیلو کالری انرژی مصرفی در هر جلسه از طریق 12 دقیقه بازی بسکتبال شرکت کردند، و گروه گواه بدون هیچ گونه فعالیت بدنی در این طرح شرکت کردند. جامعه آماری مورد نظر مردان 70-60 سالمند شهرستان کاشمر بود. برای گزینش نمونه های تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد، تعداد نمونه ها 45 نفر بود که با پرسشنامه اطلاعات فردی همگن شدند، برای سنجش حافظه از آزمون حافظه کاری((n-back استفاده شد. از آزمون آماری تی زوجی و تحلیل واریانس با سطح معنی داری 0/05 جهت آزمودن فرضیه ها استفاده گردید. تمام تحلیل ها در بسته نرم افزاری spss نسخه 16/5 صورت گرفت. نتایج، حافظه کاری در سالمندان فعال هوازی انفرادی و اجتماعی بیشتر از حافظه کاری سالمندان غیر فعال است ولی بین تاثیر فعالیت هوازی انفرادی و اجتماعی بر حافظه کاری سالمندان تفاوت وجود ندارد. نتیجه گیری، نتایج تحقیق نشان داد سالمندانی که فعالیت هوازی انجام می دهند از حافظه کاری بیشتری برخوردارند، بنابراین پیشنهاد می شود با برنامه ریزی و تلاش برای ایجاد انگیزه در سالمندان موجبات شرکت آنها را در فعالیت های هوازی فراهم کنیم. لغات کلیدی: حافظه کاری، فعالیت هوازی، سالمندان

چکیده: هدف و زمینه ی تحقیق: یادگیری حرکتی مجموعه ای از فرآیندهای همراه با تمرین و تجربه است که به تغییرات نسبتاً پایدار در قابلیت اجرای ماهرانه حرکات منجر می شود. هدف از پژوهش حاضر شناخت اثر محرومیت از خواب بر یادگیری مهارتهای حرکتی ظریف و درشت دانشجویان پسر می باشد. مواد و روش تحقیق: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، آزمون اکتساب و آزمون یادداری با گروه کنترل و دو گروه تجربی می باشد. بدین منظور 60 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده از بین دانشجویان پسرکارشناسی غیر تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم تهران (واحد حصارک کرج) انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو دسته 30 نفری به طور تصادفی قرار گرفته که هر دسته شامل سه گروه 10 نفری در قالب گروه کنترل و دو آزمایش بودند. در دسته اول اثر محرومیت از خواب بر یادگیری مهارت حرکتی ظریف و در دسته دوم همان اثر بر یادگیری مهارت حرکتی درشت مورد مطالعه قرار گرفت. در صبح روز اول بعد از پیش آزمون دو جلسه تمرین صبح و عصر (هر جلسه 2 بلوک 10 کوششی) برگزار شد. در شب اول گروه کنترل خواب طبیعی خود را دنبال کردند. گروه آزمایشی اول تا ساعت3 بامداد و گروه آزمایشی دوم تا ساعت 5 صبح بیدار بودند. روز و شب دوم به همان کیفیت روز و شب اول بود. در صبح روز سوم آزمون یادداری به عمل آمد. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت خواب پیتز بورگ برای انتخاب دانشجویانی که کیفیت خواب نرمال دارند؛آزمون پرتاب دارت برای مهارت ظریف وآزمون استاندارد شوت 3 امتیازی بسکتبال ایفرد برای مهارت درشت بود. روش آماری، از روشهای آماری تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری های مکرر، تحلیل واریانس یک طرفه و تی مستقل و آزمون تعقیبی بونفرونی و توکی در سطح معناداری ( =0/05?) جهت آزمودن فرضیه های تحقیق استفاده شد. یافته های تحقیق: نتایج تحقیق نشان داد که 4 ساعت محرومیت از خواب بر یادگیری مهارت حرکتی ظریف اثر ندارد. در صورتی که 6 ساعت محرومیت از خواب بر یادگیری این مهارت اثر دارد. همچنین 4 ساعت و6 ساعت محرومیت از خواب بر یادگیری مهارت حرکتی درشت اثر ندارد. در مقایسه اثر محرومیت از خواب بر یادگیری مهارت ظریف و درشت پس از 4 و 6 ساعت محرومیت از خواب تفاوتی دیده نشد. کلید واژه ها: محرومیت از خواب، یادگیری حرکتی، مهارت حرکتی ظریف و درشت.

هدف و زمینه تحقیق: اختلال توجه/بیش فعالی اختلالی شایع در کودکان است که 3 تا 7 درصد جمعیت سنین مدرسه را دربر می گیرد. هدف از این تحقیق بررسی اثر برنامه تمرینی جابجایی و دستکاری محور بر کودکان با اختلال توجه/بیش فعالی بود. مواد و روش ها: روش تحقیق نیمه تجربی با گروه گواه و با توجه به اهداف تحقیق از نوع کاربردی می باشد. بدین منظور پس از تکمیل مقیاسcsi4 توسط والدین دانش آموزان، تعداد 30 کودک دارای این اختلال انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه گواه تقسیم شدند. یک گروه تجربی برنامه تمرینی جابجایی محور و گروه دیگر برنامه تمرینی دستکاری محور را به مدت 8 هفته ( دو جلسه در هفته) انجام دادند و گروه گواه برنامه ای دریافت نکرد. در پایان هفته هشتم مقیاس مذکور جهت انجام پس آزمون در اختیار والدین این دانش آموزان قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تی وابسته، تحلیل واریانس و آزمون دانکن با استفاده از نرم افزار spssنسخه16در سطح معنی داری(0/05?p) استفاده شد. یافته های تحقیق: نتایج نشان داد که بین دو نوع برنامه تمرینی جابجایی و دستکاری محور در سه متغیر اختلال توجه/بیش فعالی، اضطراب و اختلال مقابله ای تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی نشان داد که برنامه های تمرینی موجب بهبود اضطراب، مقابله و اختلال توجه/بیش فعالی کودکان شد. این در حالی است که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان دریافت که هم برنامه های تمرینی جابجایی محور و هم دستکاری محور منجر به کاهش شدت علائم اختلال توجه/بیش فعالی می شود. همچنین اضطراب و اختلال مقابله ای این کودکان را نیز کاهش داده است.

هدف:شیوع چاقی، کم تحرکی و نتایج منفی آن بر سلامت جسمانی و روانی، در کشورهای در حال توسعه و هم چنین در ایران به سرعت در حال افزایش است. لذا هدف این مطالعه، مقایسه رشد حرکتی دختران چاق/ اضافه وزن و طبیعی نقش خودپنداره بدنی بود. روش:در این مطالعه ی پس رویدادی با طرح علی- مقایسه ای و همبستگی، تعداد15 دانش آموز چاق/ اضافه وزن و 15 دانش آموز وزن طبیعیاز دختران 9 تا 12 سال مدارس ابتداییو راهنمایی دخترانه ناحیه 2 شهر اراک، به صورت خوشه ای چند مرحله ای هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه فردی، پرسشنامه نیمرخ خود-ادراکی بدنی و آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ استفاده شد. یافته ها:یافته ها نشان داد که سطح رشد حرکتی و خودپنداره بدنی دختران چاق/ اضافه وزن از دختران وزن طبیعی پایین تر است(001/0=sig)، علاوه بر اینیافته ها نشان داد که رابطه مثبت و معناداری (001/0=sig،946 /0=r)بین نمره کلی بهره حرکتی درشت با نمره خودپنداره بدنی در گروه چاق/ اضافه وزن وجود دارددر حالی که رابطه مثبتی (02/0= sig، 582/0=r )بین نمره کلی بهره حرکتی درشت با نمره خودپنداره بدنی در گروه وزن طبیعی وجود دارد. نتیجه گیری:با توجه به یافته های پژوهشبه نظر می رسد که مقدار bmi بر رشد حرکتی و خودپنداره بدنی دختران تاثیر دارد و بین 2 متغیر رشد حرکتی و خودپنداره بدنی ارتباط معناداری وجود دارد و دانش آموزان چاق/ اضافه وزن سطح رشد حرکتی و خودپنداره بدنی پایین تری نسبت به دانش آموزان وزن طبیعی دارند.

چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت های بدنی بر آمادگی حرکتی کودکان کم توان ذهنی خفیف بود.بدین منظور 30 کودک کم توان ذهنی خفیف که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل(15 نفر با میانگین سن 53/1±07/10، میانگین قد 31/12±87/115 و میانگین وزن 39/6± 53/29) و تجربی (15 نفر با میانگین سن 138/1± 93/9، میانگین قد 24/16± 120 و میانگین وزن 7/10± 60/34) تقسیم شدند.از آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات پیش آزمون توسط مجموعه آزمون آمادگی حرکتی شامل: آزمون پرش طول(توان انفجاری پا)، آزمون پرتاب توپ طبی(توان انفجاری دست)، آزمون 36 متر سرعت(سرعت حرکت)، آزمون لک لک(تعادل ایستا)، آزمون راه رفتن روی چوب موازنه(تعادل پویا)، آزمون دوی رفت و برگشت 9×4 متر(چابکی)، والی دیوار(هماهنگی چشم-پا) و زدن توپ بسکتبال بصورت پی در پی در 15 ثانیه(هماهنگی چشم-دست) به عمل آمد.گروه تجربی به انجام یک دوره برنامه تمرینی چهار هفته ای (چهار جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند. پس از اتمام تمرینات از دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون کواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. همه ی عملیات ها و تحلیل های آماری در سطح معنی داری (05/0>p) با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 انجام شد. نتایج نشان داد که بین نمره های تعادل، چابکی، سرعت حرکت، توان و هماهنگی گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد. در گروه تجربی بین نمره های تعادل، چابکی، سرعت حرکت، توان و هماهنگی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های تحقیق می توان دریافت که فعالیت های بدنی آمادگی حرکتی کودکان کم توان ذهنی خفیف را بهبود می دهد. کلید واژه: فعالیت بدنی، آمادگی حرکتی، کم توان ذهنی خفیف

هدف:هدف این پژوهش مطالعه حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و احساس جویی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. روش پژوهش:نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از بانوان ورزشکاربا دامنه سنی 30-16 سال استان سمنان(62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیمهای حاضر در لیگ دسته 2 کشور)تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه انتخاب شده بودند. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی-میدانی است که با بهره گیری از تکنیک مطالعه گذشته نگر صورت گرفته است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل پرسشنامه های اطلاعات فردی، خودپایی اشنایدر و احساس جویی آرنت بود. پژوهشگر در این روش با استفاده از تکنیک های آمار توصیفی به تلخیص اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها پرداخته و آنها را در قالب جدول های توزیع فراوانی و نمودارهای مختلف ارائه و در ادامه از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده نموده است. نتایج نشان داد که بین متغیر خودپایی و احساس جویی ورزشکاران تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد.(001/0p<).بین خودپایی و احساس جویی ورزشکاران نخبه تفاوت معنی داری مشاهده نشد در مقابل بین این دو متغیر در ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده گردید؛ همچنین بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت معنی داری مشاهده شد؛ بعلاوه، بین متغیر احساس جویی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معنی داری بدست آمد؛ و در انتها بین خودپایی و احساس جویی ورزشکاران رشته های گروهی و انفرادی ارتباط معنی داری گزارش نگردید. این پژوهش می تواند کمک موثری به مربیان، روانشناسان ورزشی و کلیه دست اندرکاران ورزش قهرمانی نموده و تأثیر مثبتی در بهبود عملکرد بازیکنانشان برجای گذارد، چرا که شناخت هرچه بیشتر خصیصه های شخصیت می تواند به شناخت هرچه بیشتر جنبه های متفاوت فردی بیانجامد و در تصمیم گیری های ما نقشی بسزا داشته باشد.

ابزاری که برای جمع آوری اطلاعات در مورد متغیر تابع مورد استفاده قرار گرفت شامل پرسشنامه-های سنجش میزان فشار روانی یا استرس مسلچ، اعتماد به نفس صفتی ورزشی ویلی و اعتماد به نفس حالتی ورزشی ویلی بود. روش آماری مورد استفاده شامل آزمون تحلیل واریانس، برای بررسی معنی داری تفاوت های پیش آزمون و پس آزمون در گروه های تجربی و کنترل بود. با مقایسه توسط آزمون تحلیل واریانس، تفاوت های سطح خرده مقیاس استرس در مراحل پیش آزمون و پس آزمون معنادار (p= 0/006) اما در سطح خرده مقیاس اعتمادبه نفس معنادار گزارش نشد (p= 0/126). نتیجه اینکه آموزش سبک مقابله ای مسأله مدار می تواند بر دو متغیر استرس و اعتماد به نفس ورزشی والیبالیست های دختر نوجوان اثرات مثبتی گذاشته و آنان را برای رسیدن به شرایط مطلوب روانی یاری رساند.

هدف و زمینه تحقیق: رشد فرایندی منظم و تراکمی است که هم تغییرات زیستی و هم رفتاری را شامل می شود. از آنجایی که رشد انسان یک فرایند همه جانبه است، لذا رشد حرکتی و اندازه های بدنی از مصادیق رشد کلی انسان می باشد. مطالعات نشان داده اند ازدواج های فامیلی یکی از عوامل مهم بروز اختلالات ژنتیکی و معلولیت های جسمی و ذهنی هستند و با توجه به این که ازدواج فامیلی در کشور ما مرسوم می باشد از این رو این تحقیق با هدف مقایسه رشد حرکتی و ویژگیهای آنتروپومتریک کودکان ازدواج فامیلی و غیر فامیلی انجام شد. روش شناسی تحقیق: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی تعداد 64 نفر {32 کودک 4و5 سال(16کودک با والدین ازدواج فامیلی و 16 کودک با والدین ازدواج غیر فامیلی) و 32 کودک 8و9 سال(16کودک با والدین ازدواج فامیلی و 16 کودک با والدین ازدواج غیر فامیلی)}از بین مدارس ابتدایی و مهد کودک های دخترانه و پسرانه شهرستان خدابنده به صورت خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات فردی ، آزمون تبحر حرکتی بروینینکز - اوزرتسکی و ابزارهای اندازه گیری ویژگیهای آنتروپومتری شامل متر نواری، ترازو، قطر پیما و قدسنج بودند. کلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 17انجام گرفت. روش آماری مورد استفاده آزمون کلموگروف – اسمیرنوف و آزمون تی مستقل بود. یافته های تحقیق: نتایج تحقیق نشان داد ازدواج فامیلی والدین بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان4و5 و 8 و9 سال تاثیر معنی داری دارد. در حالی که ازدواج فامیلی والدین با مهارت حرکتی درشت و ویژگیهای آنتروپومتریک هیچ یک از گروه های سنی کودکان ارتباط معناداری نداشت. نتیجه گیری: با توجه یافته های تحقیق ممکن است ازدواج فامیلی والدین بر رشد حرکتی کودکان تاثیر داشته باشد لذا باید اقداماتی در جهت بالا بردن آگاهی مردم در رابطه با ازدواج ها ی فامیلی انجام گیرد.

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین ارتباط رشد ادراکی و زبانی با رشد حرکتی در کودکان فعّال و غیر فعّال 5 تا 8 ساله شهر اراک بود. روش شناسی تحقیق: جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانش آموزان پسر 5 تا 8 ساله-ی مدارس شهر اراک، تشکیل دادند که تعداد 120 نفر به شیوه تصادفی خوشه ای، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده و براساس اطّلاعات حاصله، به دو گروه 60 نفر? فعّال و غیرفعّال تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات فردی، آزمون هوش ریون، پرسشنامه مربوط به والدین مقیاس فعّالیت بدنی کودکان، آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ، آزمون رشد حرکتی ظریف لینکلن- اوزرتسکی، آزمون رشد زبان (p-told:3) و آزمون رشد ادراکی حرکتی بندر-گشتالت بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان دادند که بین رشد ادراکی و زبانی با رشد حرکتی ارتباط وجود دارد و این ارتباط برای سنین 5 و 6 سال بین رشد ادراکی و زبانی با رشد حرکتی درشت معنادارتر بوده و برای سنین 7 و 8 سال با رشد حرکتی ظریف معنادارتر می باشد و همچنین بین رشد ادراکی، زبانی و حرکتی کودکان فعّال و غیر فعّال تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: رشد ادراکی و زبانی با رشد حرکتی در سنین کودکی ارتباط تنگاتنگی باهم داشته و از همدیگر متأثر می شوند.

شایستگی حرکتی درک شده احساس فرد از توانایی های بدنی و حرکتی در مواجه شدن با نیازهای تکالیف حرکتی می باشد. شایستگی حرکتی واقعی توانایی حرکتی واقعی یا اجرای مشاهده شده ورزشی فرد می باشد. تحقیقات نشان داده است کودکانی که دارای شایستگی حرکتی درک شده و واقعی بالاتری هستند از سطح فعالیت بدنی بالاتری برخوردارند و همچنین دارای وزن مطلوبی می باشند. امروزه چاقی از جمله بیماری های شناخته شده قرن و معضلی که در دهه اخیر گریبان گیر کودکان و نوجوانان نیز شده است، تهدید کننده سلامت جسمانی و روانی جوامع آتی است. بنابراین، هدف: از انجام این پژوهش مقایسه شایستگی حرکتی درک شده و شایستگی حرکتی واقعی بین پسران (11-9) چاق، لاغر ، طبیعی و تعیین رابطه بین این دو متغیر بود. روش پژوهش : این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی و پس رویدادی با طرح علی– مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر 11-9 سال شهر بابل بودند. و نمونه تحقیق شامل90 دانش آموز که به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردیدند. برای ارزیابی شایستگی حرکتی درک شده از پرسشنامه خود توصیفی -1 مارش(psdq-marsh.1992) و جهت ارزیابی شایستگی حرکتی واقعی، آزمون حرکات درشت (tgmd-2,ulrich,200) به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی(فراوانی، میانه،میانگین و...) و آمار استنباطی شامل: آزمون تی(t) همبسته،تحلیل واریانس یکراهه، همبستگی پیرسون به ترتیب برای مقایسه و تعیین همبستگی و از آزمون کلموگروف اسمیرنوف جهت تعیین طبیعی بودن داد ه ها استفاده شده است. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که : 1- تفاوت معنی داری بین شایستگی حرکتی واقعی و شایستگی حرکتی درک شده وجود دارد، به طوری در هر دو متغیر دانش آموزان طبیعی نسبت به کودکان لاغر وچاق برتری داشتند. 2- تفاوت معنی داری بین گروههای چاق ،لاغر وطبیعی در شایستگی حرکتی واقعی و شایستگی حرکتی درک شده وجود داشت. 3- همچنین ارتباط معنی دار و مثبت بین شایستگی حرکتی واقعی و شایستگی حرکتی درک شده در کودکان چاق ، لاغر و طبیعی آشکار شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از ارتباط بین شایستگی حرکتی درک شده وشایستگی حرکتی واقعی در سه گروه از کودکان بوده است

هدف از مطالعه حاضر، ارتباط برخی ویژگیهای شخصی، ترتیب تولد و زمان تولد با موفقیت ورزشی دختران نوجوان ورزشکار استان مرکزی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را 133 دختر ورزشکار راهنمایی شرکت کننده در مسابقات آموزشگاهی استان تشکیل دادند. نمونه گیری به روش تمام شمار انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه موفقیت ورزشی دیودا و نیکولز (1992) برای ارزیابی موفقیت ورزشی و پرسشنامه اطلاعات فردی محقق ساخته برای بدست آوردن اطلاعات در مورد ترتیب و زمان تولد، سابقه ورزشی والدین، نوع ازدواج والدین و پایگاه اجتماعی-اقتصادی والدین جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی(درصدها و فراوانی ها) و استنباطی (آزمون همبستگی اسپیرمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین درصد فراوانی ورزشکاران در بین فرزندان اول خانواده و در نیمه سرد سال و با والدین نوع ازدواج غیر فامیلی و دارای فعالیت بدنی منظم و پایگاه اجتماعی-اقتصادی متوسط بوده است.

هدف و زمینه تحقیق: خودپنداره از اساسی ترین عوامل رشد شخصیت سالم در انسان است. برای اینکه افراد بتوانند از حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندیهای بالقوه بهره مند شوند می بایست از نگرشی مثبت نسبت به خود و محیط اطراف برخوردار شوند. همچنین باید از حس حرکتی مطلوبی برخوردار باشند تا بتوانند تکالیف را به نحوه احسن انجام دهند. با توجه به اهمیت نقش مهارت های روانی- حرکتی در ورزش، شناخت و ارزیابی این مهارت برای ورزشکاران از جنبه های آموزشی، استعدادیابی و قهرمانی بسیار مهم هست. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین خوپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت در دانشجویان مرد ورزشکار 19– 25 سال می-باشد. روش شناسی تحقیق: مطالع? حاضر پس رویدادی از نوع کاربردی بود. یکصد دانشجو ورزشکار در رشته های مختلف والیبال، بدمینتون، کشتی و فوتبال از بین کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی پسر دانشگاه اراک در سال91- 92 با میانگین سنی 94/1 ± 80/21 به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های اطلاعات فردی، فرم کوتاه خودپنداره بدنی مارش، موفقیت ورزشی(teosq) و آزمون های تنظیم زاویه دست برتر و کنترل نیرو دست برتر آبلاکووا بودند. همه نمونه ها ابتدا پرسشنامه ها را پر کردند و بعد آزمون-های حس حرکت از آنها به عمل آمد. روش آماری، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کلموگروف اسمیرنوف k-s، آزمون دوربین _ واتسون، تحلیل رگرسیون ساده، آزمون آماری anova و آزمون توکی بررسی شد. یافته ها: نشان داد که همبستگی قوی و منفی بین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت در چهار گروه ( والیبالیست، بدمیتون، کشتی و فوتبال) وجود دارد و همچنین نشان داد که حس حرکت می تواند موفقیت ورزشی در سطح (p =0/000) و خودپنداره بدنی در سطوح (0/000 p = ) را پیش بینی کند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق گویای این بود که بین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی با حس حرکت رابط? معناداری وجود دارد. و همچنین نشان داد، رشته های که عامل اصلی موفقیت درآنها حس حرکت دست ها می باشد از کمترین خطای حس حرکت و بیشترین خودپنداره بدنی و موفقیت ورزشی برخوردارند

هدف و زمینه پژوهش: خودگویی آموزشی یک تکنیک خودکنترل است که می توان برای خود تنظیمی یادگیری از این روش استفاده نمود. همچنین هدف گزینی ابزاری انگیزشی است که از طریق تاثیرات انگیزشی- شناختی، موجب حداکثر تلاش در فرد می شود، لذا هدف این مطالعه بررسی اثر خودگویی و تعیین هدف بر یادگیری مهارت پرتاب دارت و نقش یادگیری خودتنظیم بود. روش پژوهش: جامعه آماری حدود 2000 نفر دانش آموز ان پایه ی ششم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شهر اراک بود که 60 نفر با (میانگین سنی60/0±35/12) به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه تجربی(2خودگویی*2نوع هدف) و یک گروه گواه قرار گرفتند. از پرسشنامه های اطلاعات فردی، فعّالیّت بدنی و ورزشی، سوال بررسی خودگویی، سوال بررسی تعیین هدف، خودکارآمدی، رضایتمندی، لذت و آزمون عملکرد پرتاب دارت استفاده شد. پس از پیش آزمون، تمرین در سه جلسه اکتساب (هر جلسه 30 کوشش، شامل 5 دسته 6 کوششی) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس) با سطح معنی داری (05/0=?) انجام-گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد دانش آموزان گروه هایی که خودگویی آموزشی را با هر یک از اهداف فرایندی یا عملکردی ترکیب کردند نسبت به دانش آموزان در شرایط فقط تعیین هدف و کنترل در آزمون های اکتساب و آزمون یادداری، یادداری تأخیری و انتقال مهارت پرتاب دارت عملکرد بهتری نداشتند. تفاوتی در میان گروه ها در خودکارآمدی، رضایتمندی و لذت مشاهده نشد. نتیجه گیری: این نتابج نشان داد که خودگویی آموزشی برای افزایش اجرا و یادگیری مهارت پرتاب دارت سودمند نیست. همچنین این نتایج نظریه شناختی اجتماعی یادگیری خودتنظیم در مرحله ی یادگیری تایید نکرد.

آمادگی کارکردی حاکی از توانایی انجام فعالیت¬های روزمره زندگی با اطمینان و بطور مستقل است. افسردگی در بیماری پارکینسون شایع است و به طور قابل توجهی منجر به کاهش کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به pd می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 10 هفته فعالیت¬های کارکردی بر سطح آمادگی کارکردی، افسردگی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون بود. روش پژوهش، نیمه تجربی از نوع کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل می¬باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک کلینیک بیماریهای مغز و اعصاب سالمندان یادمان و بیماران بخش مغز و اعصاب بیمارستان توس واقع در شهر تهران با دامنه سنی 75-55 سال بود. نمونه گیری به روش هدفمند و در دسترس انجام شد و تعداد 40 بیمار، 20 زن و 20 مرد به صورت تصادفی در گروههای کنترل و تجربی (4 گروه 10 نفره) قرار گرفتند. زنان گروه کنترل (10 نفر، به ترتیب با میانگین سنی 29/5 ± 60/65 و میانگین سطح بیماری 94/0 ± 30/2) و زنان گروه آزمایش (10 نفر با میانگین سنی 69/6 ± 90/64 و میانگین سطح بیماری 69/0 ± 40/2)، مردان گروه کنترل (10 نفر با میانگین سن 78/6 ± 40/67 و میانگین سطح بیماری 42/0 ± 80/2) و مردان گروه آزمایش (10 نفر با میانگین سنی 21/8 ± 70/66 و میانگین سطح بیماری 52/0 ± 50/2) قرار گرفتند. قبل از اجرای تمرینات، سوابق پزشکی، اطلاعات جمعیت شناختی، سطح و شدت بیماری، وضعیت ذهنی، سطح آمادگی کارکردی، شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با استفاده از پرونده سلامت، فرم مشخصات فردی، مقیاس updrs و h&y، پرسشنامه mmse، آزمون fft، bmi، پرشسنامه pdql جمع¬آوری شد. آزمودنی¬های گروه تجربی برنامه فعالیت¬های کارکردی را به مدت 10 هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند، در حالیکه افراد گروه کنترل تنها به درمان دارویی پرداختند. داده¬ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون manova، anova و آزمونهای t-test) در نرم افزار spss (نسخه 18) و در سطح (05/0>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین نمرات آمادگی کارکردی، افسردگی و کیفیت زندگی افراد گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد در حالیکه در گروه تجربی بین نمرات آمادگی کارکردی، افسردگی و کیفیت زندگی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد که نشان دهنده تأثیر مثبت تمرینات کارکردی بر تمامی متغیرهای وابسته در گروه آزمایش است. با توجه به یافته¬های تحقیق می¬توان دریافت که فعالیت¬های کارکردی باعث بهبود آمادگی کارکردی، افسردگی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون شده و در استقلال این افراد جهت انجام تکالیف روزانه بسیار موثر است. بعلاوه با توجه به اینکه انجام تمرینات کارکردی کم هزینه بوده و هیچ گونه عوارض منفی ندارد، اجرای آن به تمامی بیماران مبتلا به پارکینسون توصیه می شود.

هدف: نقش مکمل امگا3 بعنوان یک از عامل تاثیرگذار بر تولیدمثل و درمان دیس لیپیدمی و مقاومت به انسولین شناخته شده است که ممکن است مزایای تمرین ورزشی را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرتمرین مقاومتی به همراه امگا3 بر سطح سرمی amh و شاخص¬های سندروم متابولیک در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی¬کیستیک انجام شد. مواد و روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، سی زن مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک (29/4±60/27 سال) به طور تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی (10 نفر)، تمرین مقاومتی به همراه مکمل(10 نفر) و کنترل (10 نفر) اختصاص داده شدند. گروه تمرین و تمرین به همراه دریافت مکمل در یک برنامه فزاینده حرکات مقاومتی شرکت نمودند، سه روز در هفته، در همین حین گروه تمرین دارونما و گروه تمرین به همراه مکمل روزانه 4 عدد کپسول 1 گرمی اسید های چرب امگا3 (هر کپسول حاوی 180 میلی گرم epa و 120 میلی گرم dha) دریافت کردند. در حالیکه به گروه کنترل آموزش داده شد در طول دوره 8 هفته ای تحقیق سطح فعالیت های معمول خود را حفظ نمایند. سطوح سرمی هورمون آنتی مولرین، ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرین ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد بعد از انجام 8 هفته تمرین مقاومتی به همراه دریافت امگا3، وزن بدن، دور کمر، شاخص توده بدنی و همچنین شاخص های متابولیکی چون تری گلیسرید (04/0=p)، کلسترول تام (01/0=p) و ldl-کلسترول (01/0=p)، به طور معنی دار کاهش یافت. بعلاوه، تحلیل داده ها با آزمون تی وابسته نشان داد متعاقب 8 هفته تمرین مقاومتی به همراه دریافت امگا3 مقادیر هورمون آنتی مولرین به طور معنی دار کاهش می یابد (03/0=p). نتیجه¬گیری: این نتایج پیشنهاد می¬کنند احتمالا مصرف مکمل امگا3 برای سلامت قلبی- متابولیکی و باروری مبتلایان به سندروم تخمدان پلی¬کیستیک یک روش درمانی ایمن و موثر است و ترکیب کردن آن با تمرین مقاومتی می¬تواند اثرات مفید آن را در یک دوره 8 هفته ای افزایش دهد.

تصویر¬سازی حرکتی، تمرین ذهنی اعمال در غیاب حرکت فیزیکی است. متأسفانه الگو¬های کمی از تصویر¬سازی تا به امروز ایجاد شده است؛ با این وجود بر اساس فرضیه تشابه کارکردی بین تصویر-سازی، ادراک و اجرای حرکتی هولمز و کالینز (2001)، الگوی تصویر¬سازی پتلپ را ارائه کردند که شواهد راهبردی برای تمرین تصویر¬سازی در زمینه روان¬شناسی ورزش فراهم می¬آورد. هدف این پژوهش اثر تصویرسازی پتلپ بر آزمون¬های تعادل پویای بس و ستاره بود. روش¬ این پژوهش نیمه¬ تجربی است. ابتدا پرسشنامه¬ی تجدید نظر¬شده تصویرسازی حرکت (هال و مارتین، 1997) و فرم اطلاعات فردی بین دانشجویان دانشگاه اراک توزیع شد؛ سپس به صورت هدفمند 60 نفر به عنوان نمونه¬ی آماری انتخاب شدند و بعد از پیش آزمون تعادل پویا به صورت تصادفی به چهار گروه همگن 15 نفره، تمرین ذهنی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی و گروه کنترل تقسیم شدند. طول دوره¬ی تمرینی 6 هفته و هفته¬ای 3 جلسه بود و از افراد آزمون اکتساب و یادداری به عمل آمد. نتایج آزمون t-همبسته نشان داد که پیشرفت معناداری از پیش آزمون به آزمون اکتساب در گروه تمرین تعادلی در آزمون¬های تعادل پویا وجود داشت ؛ اما این پیشرفت در گروه تصویر¬سازی پتلپ معنادار نبود. در مقابل در گروه تمرین ترکیبی پیشرفت معناداری در آزمون تعادل بس وجود داشت؛ اما در آزمون تعادل پویای ستاره پیشرفت معنادار نبود. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین میانگین نمره های آزمون اکتساب و یادداری گروه¬های پژوهش در آزمـون تعادل پویای ستاره و بس تفاوت معنی¬داری وجود نداشت. بنابراین در استفاده از برنامه¬¬ی تصویرسازی پتلپ عواملی نظیر ماهیت تکلیف و آزمودنی¬ها باید مدنظر قرار گیرد تا این روش تصویر¬سازی در بهبود نتایج مطلوب تأثیرگذار باشد.

هدف تحقیق: ژیمناست ها قامت کوتاه و بلوغ دیررس دارند. تشخیص اینکه آیا نمو و بالیدگی جنسی در دختران ورزشکار نوجوان در کشور ما به طور معکوسی تحت تأثیر قرار می گیرد یک نیاز است لذا هدف این تحقیق، بررسی آثار سطح تمرین بر نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. روش شناسی: این مطالعه مقطعی و از نوع پس رویدادی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دختران ورزشکار نوجوان 17-9 ساله در سه رشته ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند. 49 ژیمناست، 83 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز به روش خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه ارزیابی فعالیت بدنی نوجوان و تعداد روز و ساعات تمرینی در طول هفته، ورزشکاران به سه دسته با سطح تمرین خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. از جدول تانر برای ارزیابی شاخص های بالیدگی جنسی و تعیین وضعیت بلوغ آزمودنی ها استفاده شد. شاخصهای نموی آزمودنی ها به روش مقاومت بیوالکتریکی اندازه گیری شد. . برای بررسی و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس در سطح معنی داری (0.05?p) استفاده شد. یافته ها : با توجه به نتایج تحلیل کواریانس در ورزشکاران پیش، حین و پس از بلوغ بین رشته های ورزشی با سطوح مختلف تمرین در قد، قد نشسته، طول پا، وزن عضله، آب بدن، وضعیت بلوغ، سن قاعدگی، رشد سینه و موهای زهار تفاوت معنی داری یافت نشد(0.05?p). اما تفاوت معنی داری در وزن، وزن چربی و درصد چربی بین دختران نوجوان ورزشکار با سطوح مختلف تمرین وجود داشت (0.05?p) نتیجه گیری : ژیمناست ها، والیبالیست ها و بازیکنان تنیس روی میز دختر نوجوان با سطوح تمرین خفیف، متوسط و خفیف تمایل دارند الگوی نمو و بالیدگی جنسی طبیعی را نشان دهند و سطوح مختلف تمرین تأثیر مطلوبی روی توده بدنی دارد.

اعتیاد به مواد مخدر با امراض قلبی عروقی همراه است و سطوح افزایش یافته نشانه های زیستی چون پروتئین واکنشیc و فیبرینوژن به طور مستقل با خطر امراض قلبی-عروقی مرتبط هستند. به هرحال، تغییرات این نشانه های زیستی بعد از یک دوره کوتاه مدت تمرین مقاومتی در مردان معتاد به مواد مخدر روشن نیست. بنابراین هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثرات 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پروتئین واکنشی c و فیبرینوژن در مردان معتاد بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش-پس آزمون 30 مرد معتاد (سن: 5/4±27/75 سال) به طور تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی (15نفر) و کنترل (15نفر) تخصیص داده شدند. برنامه تمرین مقاومتی50 تا60 دقیقه در روز، 4 روز در هفته و برای 2 ماه اجرا شد. سطوح سرمی پروتئین واکنشیc، فیبرینوژن، ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرینی ارزیابی شدند. نتایج: بعد از هشت هفته تمرین مقاومتی قدرت عضلات اسکلتی به طور معنی دار افزایش یافت (0/05p<). بطور همزمان، مقادیر پروتئین واکنشی c (0/04p<) و فیبرینوژن (0/03p<) در پاسخ به تمرین مقاومتی بطور معنی دار کاهش یافت. در مقابل، نیمرخ چربی خون در پاسخ به تمرین مقاومتی تغییر معنی داری نداشت (0/05p>). نتیجه گیری: برنامه تمرین مقاومتی کوتاه مدت موجب بهبود قدرت و توده عضلانی در مردان معتاد پس از ترک می شود و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنشی c و فیبرینوژن همراه است.

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت محیط پرورش استعداد در ورزش هاکی استان مرکزی از دیدگاه ورزشکاران است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام ورزشکاران هاکی استان مرکزی بودند که به صورت منظم و پیوسته فعالیت داشتند و تمامی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند (73=n). روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه یا¬بی و از لحاظ هدف کاربردی است. ابزار اندازه¬گیری، پرسش نامه محقق ساخته محیط پرورش استعداد بود که روایی صوری آن توسط 10 نفر از اعضای هیئت علمی تایید شد و همچنین روایی سازه آن از طریق تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی (617/0=kmo) محاسبه گردید و نیز پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ برابر (858/0 = α) بدست آمد. داده¬ها با استفاده از آزمون فریدمن تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد در محیط پرورش استعداد در ورزش هاکی به ترتیب به خرده مقیاس¬های پرورش بلند مدت، برقراری ارتباط، شبکه¬های حمایتی، اصول پرورش بلند مدت، آمادگی کیفی، حمایت مالی، محیط حمایتی تلاش¬ برانگیز و درک ورزشکار توجه ¬شده است. بر این اساس، پیشنهاد می¬شود خرده مقیاس¬هایی که بیشتر مورد توجه بوده¬اند، همچنان مدنظر قرار گیرند و در مورد خرده مقیاس¬هایی که کمتر مورد توجه بوده¬اند، تدابیر و اقدامات لازم اندیشیده شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین قابلیت تصویرسازی ذهنی با حس حرکت دختران ورزشکار و غیر ورزشکار در مراحل رشد بود. جامع? آماری پژوهش، دانش آموزان دختر 8 تا 11 سال، 12 تا 15 سال و دانشجویان 20 تا 23 سال بود و نمون? آماری نیز شامل 20 نفر ورزشکار و 20 نفر غیرورزشکار از هر رد? سنی (120نفر) بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسش نام? وضوح تصویرسازی حرکت 2، پرسش نام? دست برتر چاپمن، آزمون تنظیم زاوی? دست برتر بهرامی و پرسش نام? جمعیت شناختی بودند. یافته ها نشان دادند؛ همبستگی مثبت و معناداری بین قابلیت تصویرسازی ذهنی و خطای حس حرکت دختران ورزشکار و غیر ورزشکار 12 تا 15 سال و 20 تا 23 سال وجود دارد، اما این ارتباط برای دختران ورزشکار و غیرورزشکار 8 تا 11 سال معنادار نبود. از طرف دیگر، قابلیت تصویرسازی ذهنی نیز می تواند خطای حس‎حرکت ورزشکاران و غیر ورزشکاران را پیش بینی کند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود این سازه باید توسط مشاوران روانشناختی و پژوهشگران در درمان ها و مطالعات بعدی مورد توجه قرار گیرد.

امید به زندگی طولانی و رشد سریع جمعیت سالمندان از یک طرف، سبک زندگی کم تحرک و ماشینی عصر حاضر از طرف دیگر، مشکلات جسمانی، روانی، اجتماعی و اقتصادی را د دوران سالمندی مضاعف می کند و بر کیفیت زندگی افراد اثر دارد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی موانع روانشناختی و میان فردی مشارکت ورزشی زنان سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، تعداد 275 نفر زن سالمند با سن 60 سال به بالا، به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و در این مطالعه شرکت کردند. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه فردی و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. نتایج تحقیق: نتایج این مطالعه نشان داد در بین عوامل روانشناختی بازدارنده مشارکت ورزشی زنان سالمند ترس به عنوان اولین و مهمترین عامل بازدارنده، نگرش منفی به عنوان دومین و نداشتن انگیزه به عنوان سومین عامل توسط افراد سالمند نامبرده شد. همچنین در میان عوامل میان فردی بازدارنده عدم حمایت خانواده به عنوان اولین و مهمترین عامل بازدارنده، نداشتن دوستان به عنوان دومین و عدم حمایت اجتماعی به عنوان سومین عامل توسط افراد سالمند نامبرده شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پژوهش حاضر، موانع فراونی بر فعالیت جسمانی در افراد سالمند موثر است. جهت افزایش مشارکت زنان سالمند در فعالیت های ورزشی، مدیران، آموزش دهندگان، مربیان و سایر متخصصین سلامت میبایست علاوه بر تلاش برای تعدیل و به حداقل رساندن عوامل بازدارنده، با فرهنگسازی و ایجاد بستری مناسب برای مشارکت در فعالیت های ورزشی، سلامت جسمانی و روانی را در زنان سالمند بهبود و بهروری آنان را افزایش دهند. کلید واژه: موانع روانشناختی، موانع میان فردی، سالمند، مشارکت ورزشی

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

هدف این تحقیق تعیین میزان تاثیر یک برنامه فعالیت بدنی منتخب بر توانائیهای ادراکی - حرکتی دانش آموزان پسر پایه اول دبستان است .

در این پایان نامه محقق در نظر دارد تا با بررسی ارتباط میان عملکرد حرکتی، بهره هوشی و رفتار سازشی در کودکان 7 تا 9 سال عقب مانده ذهنی آموزش پذیر، ضرورت توجه اصولی به برنامه ریزی صحیح در زمینه فعالیتهای حرکتی را در این مقطع حساس رشد و تحول تاکید نماید. نتایج حاکی از آنست که: بین عملکرد حرکتی و بهره هوشی، عملکرد حرکتی و رفتار سازشی ، رفتار سازشی و بهره هوشی در افراد گروه مورد مطالعه همبستگی معناداری وجود دارد. لذا با توجه به یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که دست اندرکاران تعلیم و تربیت بویژه مسئولان و معلمان کودکان استثنایی ترتیبی اتخاذ نمایند تا با استفاده کردن از مربیان متخصص تربیت بدنی در ساعات ورزش ، زمینه لازم را جهت کاهش رفتارهای ناسازگارانه و توسعه عملکردهای ادراکی - حرکتی در این دانش آموزان مهیا سازند.

هدف از این پژوهش ، بررسی صفات شخصیتی ورزشکاران استقامتی و مقایسه آن با افراد گروه عادی می باشد. هدف دیگر آن محاسبه ضریب همبستگی بین شاخصهای بالینی شخصیت و عامل استقامت بدنی(عمومی) ورزشکاران است . نتایج: 1 - از پاسخ آزمودنیها به شاخصهای روائی و همسطح بودن نمرات آنان با افراد گروه عادی چنین برمی آید که: آزمون شوندگان در پاره ای از ویژگیها با افراد عادی در یک حد قرار دارند، این ویژگیها عبارتند از: شایعه سازی ، افکار منفی، کمال گرایی و تحجر، گوشه گیری و مردم گریزی ، رفتارهای اجتماعی و رفتارهای منطقی و ابتکاری. 2 - از تجزیه وتحلیل یافته ها بطور کلی می توان نتیجه گرفت که ورزشکاران جوان در شاخصهای بالینی از نظر آماری با افراد عادی دارای تفاوت معنی داری هستند.

از آنجا که روانشناسی ورزشی امروز نقش حیاتی برای معلمان تربیت بدنی، مربیان و ورزشکاران ایفا می کند، انگیزش به عنوان یکی از مهمترین زمینه های روانشناسی ورزشی، یکی از شگردهای معلمان و مربیان ورزش در تدریس ، تمرین و رقابت می باشد. در این راستا پژوهشگر در نظر دارد به بررسی رابطه بین انگیزش با عوامل آمادگی جسمانی، مهارتی و علمی معلمان مرد تربیت بدنی شرکت کننده در مرحله کشوری پانزدهمین دوره مسابقات علمی، فرهنگی و ورزشی بپردازد. تجزیه وتحلیل داده ها نشان می دهد که: 1 - بین انگیزش معلمان مرد تربیت بدنی در هفت گروه سنی تفاوت معناداری وجود ندارد. 2 - بین انگیزش معلمان مرد تربیت بدنی بر حسب میزان تحصیلاتشان تفاوت معناداری وجود دارد. 3 - بین انگیزش معلمان مرد تربیت بدنی بر حسب مقطع تحصیلی که در آن تدریس می کنند تفاوت معناداری وجود ندارد. 4 - بین انگیزش و عوامل آمادگی جسمانی معلمان مرد تربیت بدنی رابطه معناداری وجود ندارد. 5 - بین انگیزش و عوامل مهارتی معلمان مرد تربیت بدنی رابطه معناداری وجود ندارد. 6 - بین انگیزش با عامل(آزمون علمی) معلمان مرد تربیت بدنی رابطه معنادار وجود دارد.

هدف از انجام این پژوهش ، بررسی نقش تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی و تاثیر آن روی عضو غیربرتر دانشجویان غیرورزشکار دانشکده های کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است . نتایج به قرار زیر است : 1 - تمرینات قدرتی با عضو برتر بطور معنی داری موجب افزایش قدرت همان عضو می شود. 2 - تمرینات قدرتی عضو برتر بطور معنی داری موجب افزایش قدرت در عضو غیر برتر می گردد.

این تحقیق برآنست تا به بررسی این مسئله بپردازد که آیا قهرمانان نخبه رشته های کشتی آزاد و فوتبال استانهای تهران و مازندران از مهارتهای روانی(تصویرپردازی و مرور ذهنی) سود می جویند؟ همچنین محقق در پی آنست که مقایسه ای نیز از لحاظ بکاربردن یا نبردن این مهارتهای روانی در بین ورزشکاران رشته ای ذکر شده استانهای تهران و مازندران بعمل آورد و دریابد که آیا ورزشکاران نخبه این استانها در رشته های مذکور بخصوص از لحاظ استفاده از این مهارتهای روانی با هم تفاوت دارند یا خیر؟

هدف تحقیق حاضر ، بررسی ارتباط بین خودپنداره بدنی با آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی بوده است . نتیجه اینکه ، نگرش افراد نسبت به بدن خود ناشی از توانائی های بدنی بوده و هرچه میزان آمادگی جسمانی افراد بالاتر و سطح فعالیت بدنی آنها بیشتر باشد ، نگرش و دید بهتر و مثبت تری نسبت به بدن خود و توانائی هایشان دارند.

هدف از این پژوهش ، بررسی تاثیر برنامه فعالیت بدنی منتخب بر عملکرد ادراکی - حرکتی کودکان پیش دبستانی دختر و پسر و مقایسه آنها بوده است . کودکی اولین و بهترین دوران زندگی بشر است در این دوره کودک برای نخستین بار با طبیعت رابطه برقرار می کند. همچنین نظر به اینکه آموزش در دوران اولیه کودکی مورد توجه و علاقه بسیاری از صاحب نظران تعلیم وتربیت ، جامعه شناسان ، روانشناسان ، فلاسفه ، فیزیولوژیست ها و متخصصین تربیت بدنی بوده است به اجرای این تحقیق همت گمارده شد.

فعالیت ورزشی علاوه بر اثرات مفیدی که بر جسم انسان می گذارد می تواند تغییرات روانی سودمندی را به همراه داشته باشد. دراین راستا پژوهشگر درنظر دارد به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی بدمینتون بر ویژگی های شخصیتی دانش آموزان پسر بپردازد.

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین متغیر و ترکیبی(متغیر +ثابت) مهارت هندبال بر عملکرد یادداری و انتقال کودکان و بزرگسالان می باشد.