تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر ورزش بر سلامت روانی مدیران میانی سپاه و تعیین میزان رابطه پرداختن به ورزش با ویژگیهای شخصیتی آنها اجرا گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران میانی سپاه شاغل در نیروهای پنجگانه مستقر در تهران بود که تعداد 320 نفر از آنها طی یک نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه های تحقیق شامل پرسشنامه های تحقیق شامل پرسشنامه سلاکت عمومی ghq و پرسشنامه ویژگیهای شخصیتی آیزنگ بین آنها اجرا گردید. نتایج بررسی های آماری بر روی فرضیه های اصلی تحقیق که مدعی ارتباط ورزش با سلامت روانی مدیران میانی سپاه و ارتباط معنادار ورزش با ویژگیهای آنها بود، نشان داد که مدیران ورزشکار نسبت به مدیران غیر ورزشکار از سطح بهداشت روانی بهتری برخوردارند و شکایات جسمی کمتری دارند، همچنین این تحقیق نشان می دهد که ارتباط ویژگیهای شخصیتی با ورزش بیشتر در سطح ورزشکاران حرفه ای معنادار است . ملاحظه یافته های این تحقیق نشان می دهد که مدیران سپاه عموما با میانگین سن 35 سالگی، سابقه خدمت در شرایط پر استرس زمان جنگ ، شغلهای متعدد پس از جنگ و ... در معرض آسیب پذیری روانی و کاهش کارآیی شغلی قرار دارند. بر اساس یافته های این تحقیق افراد مورد بررسی بطور کلی طی شش ماه گذشته (زمان اجرای تحقیق) در سطح 42 درصد به ورزش می پردازند و 34/2 درصد آنها طی این مدت ورزش نمی کرده اند و در صورتی که تعداد مدیران بدون پاسخ به این سئوال را به آن اضافه کنیم بیش از 58 درصد مدیران میانی سپاه به ورزش نمی پردازند. نتایج این تحقیق نشان می دهد بیشترین انگیزه مدیران مورد بررسی برای پرداختن به ورزش ، آمادگی جسمانی و تقویت روحیه و این افراد اغلب گرایش به ورزش فوتبال 19 درصد، نرمش 14/7 درصد و شنا 12/2 درصد دارند. سایر یافته های تحقیق همراه با بحث های کارشناسی سازمانی در تحلیل نتایج و پیشنهادات آن در گزارش کامل پژوهش ارائه شده است .