بعضی از صاحب نظران روانشناسی مدیریت بر این باورند که پول مهم ترین عامل ایجاد انگیزش در کارکنان به شمار می آید. از آنجا که انسان مهمترین عنصر سازمان محصوب می شود، برای رفع نیازهای مادی و ادامه حیات خود در قبال اخذ وجه اضافی حاضر به انجام حداکثر تلاش و کوشش در کارهای محوله می باشد. در اوئل قرن بیستم، بحث پرداخت پاداش اضافی در مقابل انجام کار بیش از استاندارد تعیین شده، توسط فردریک وینسلر تیلور مطرح شد. در ایران همسازمان امور اداری و استخدامی کشور به منظور افزایش کارایی کارکنان، نحوه پرداخت "کارانه" را به کلیه وزارتخانه ها، سازمانها و نهادها اعلام نمود. در این پژوهش اثرات تشویقی طرح مذکور مورد بحث قرار گرفت و نظر به اینکه ارائه این طرح با هدف افزایش کارایی نیروی انسانی سازمان همراه بوده است . علی القاعده بایستی به نتایجی نظیر: عملکرد بیشتر، رضایت شغلی، مهارت شغلی افزون تر و همکاری مطلوبتر کارکنان منجر شود. برای تعیین حجم نمونه 267 نفری انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بسته مشتمل بر بیست و یک سوال پنج گزینه ای استفاده شد و با استفاده از روشهای آماری مربوط میزان روایی آن تعیین شد. به منظور تعیین اعتبار نیز از آزمون مجدد و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. سپس با استفاده از رابطه nini/n n (max) تعداد پرسشنامه ارسالی به هر سازمان مشخص و شخصا تحویل آنان گردید و پس از تکمیل جمع آوری شد. برای تجریه و تحلیل اطلاعات از روشهای آماری توصیفی نظیر: جدول توزیع فروانی مشاهدات ، درصد فراوانی و نمودارها جهت مقایسه اطلاعات استفاده شد. به منظور تعیین یکنواختی توزیع نظرات آزمودنیها از آزمون مربع کای و برای تعیین نوع کشیدگی نظرات آزمودنیها از آزمون میانه استفاده شد و در نهایت به منظور پذیرش یا عدم پذیرش نهایی فرضیات از آزمون علامت استفاده شد، در نتیجه چگونگی رد یا قبول فرضیه های مطرح مورد مبحث و بررسی قرار گرفت و پیشنهاداتی جهت اجرای بهتر طرح "کارانه" مطرح شد. با این امید کهبتواند راهشگای مدیران و برنامه ریزان در اجرای هر چه بهتر طرح کارانه گردد، و گامی در جهت رفع نقایص احتمالی آن و همچنین گسترش طرح مذکور در جامعه محسوب شود.