با توجه به این واقعیت که نمایش در دوره معاصر وارد ادبیات عربی شده؛ لذا بررسی ظرفیت های نمایشی در نثر کلاسیک عربی چندان مورد توجه واقع نشده است این در حالی است که با مطالعه نثر کلاسیک عربی، با آثاری مواجه می شویم که ظرفیت ها و قابلیت های نمایشی فراوانی دارند. در این رساله، در صدد هستیم ظرفیت های نمایشی دو اثر کلاسیک ادبیات عربی – کتاب " بُخَلاء " و "مقامات حریری"- را بررسی کنیم. کتاب "بُخَلاء" نوشته جاحظ (در حدود سال 250 هـ.. ق) و "مقامات"، نوشته حریری (بین سالهای 495 تا 504 ه.ق)؛ حکایت هایی مستقل، کوتاه و طنزگونه دارند که ظرفیت های نمایشی – عناصر ساختاری درام و عناصر نمایشی – قابل توجهی در آنها وجود دارد. در ادبیات نمایشی و فنون درام نویسی، مقوله ای با عنوان نگاه و نگره به متون غیر نمایشی از قبیل: رمان، داستان و رویدادهای برجسته کتاب های کهن وجود داشته است؛ زیرا موارد ذکر شده، غالباً موضوع های مناسبی برای اقتباس نمایشی دارند. در این رساله با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی، پانزده حکایت از بخلاء و نوزده مقامه از مقامات حریری ظرفیت-سنجی نمایشی شدند. عناصر نمایشی بخلاء به ترتیب فراوانی عبارتند از: موضوع، حادثه، حرکت، ساختار، شخصیت، مکان، گفتگو، زمان، درگیری، و عناصر نمایشی مقامات حریری به ترتیب فراوانی عبارتند از: موضوع، حادثه، شخصیت، گفتگو، مکان،حرکت، ساختار، زمان و درگیری.

تعارض در سازمانها امری است اجتناب ناپذیر و بحث پیرامون آن از مباحث بسیار مهم ساختار ساختمانی و تئوری می باشد. اثربخشی یک ساختار، به ارتباط واحدهایی بستگی دارد که به طور کارا و هماهنگ با یکدیگر فعالیت می نمایند و اگر این ارتباط ذستخوش ناملایمات و تضادهایی شود کارایی و اثربخشی سازمان سیر نزوملی خود را خواهد پیمود، تعارض همان طور که بر نوع و نحوه اتخاذ تصمیمات مناسب و مطلوب ، اثر سوء می گذارد می تواند بر شکل ساخت سازمانی و عملکرد آن نیز موثر باشد در ضمن به واسطه کاهش ارتباطات و هماهنگیها، پویای سیستم سازمانی را دگرگون نماید و بر روند مطلوب سازمان شوک وارد سازد. هدف از انجام این تحقیق بررسی نگرش مدیران شرکت صنایع مخابرات راه دور ایران - شیراز - در مورد نحوه برخورد با تعارض بین زیردستان می باشد، تا بتواند روشهای موثر حل و فصل تعارض را مشخص کرده و از روش آزمایش و خطا در حل موثر اختلاف و درگیری جلوگیری بعمل آورده و مدیران را در امر برنامه ریزی، تصمیم گیری به موقع و مناسب یاری دهد. بنابراین در فصل اول: کلیات تحقیق از نظر می گذرد. در فصل دوم در مورد پیشینه تحقیق شده است فصل سوم: روش تحقیق مورد استفاده را ارائه می دهد. فصل چهارم: به یافته تحقیق می پردازد. فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات را مطرح می سازد. و در نهایت مدیران روشهای حل و فصل تعارض را به ترتیب به شرح ذیل موثر دانسته اند: -1 روش مذاکره بین طرفین درگیر -2 روش مصالحه و سازش بین طرفهای درگیر -3 روش اعمال قدرت -4 روش عدم توجه به درگیری و تعارض امید است که تحقیق حاضر بتواند گامی هر چند ناچیز در جهت رفع مشکلات مدیریتی سازمان در زمینه نحوه برخورد با تعارض بردارد.