هدف: به دلیل تغییر در شیوه زندگی، چاقی در دوران کودکی یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با فاکتورهای شیوه زندگی در ? ساله بود. - کودکان فعال و غیر فعال ?? ? ساله نجف آبادی صورت گرفت. قد و وزن به روش استاندارد - روش: این مطالعه مقطعی بر روی ??? نفر از کودکان ?? اندازه گیری و فعالیت جسمانی، تغذیه و وضعیت اقتصادی- اجتماعی با استفاده از پرسش نامه های دارای روایی تعیین cdc برای سن و جنس در مقایسه با صدک های استاندارد 2000 (bmi) گردید. چاقی بر اساس معیار نمایه توده بدنی ارزیابی گردید. ?? % به دست آمد، در کودکان فعال میزان شیوع چاقی به / ?% و ? / نتایج: میزان شیوع چاقی و اضافه وزن به طور کلی ? طور معنی داری کمتر از شیوع چاقی در کودکان غیر فعال بود. شیوع چاقی در کودکان با سطح فعالیت جسمانی در ورزش و اوقات فراغت رابطه معنی داری داشت، با مصرف سبزیجات همبستگی منفی و با مصرف نوشیدنی های شیرین و غذای آماده همبستگی مثبت داشت و در نهایت با وضعیت اقتصادی- اجتماعی ارتباط معنی داری نداشت. بحث و نتیجه گیری: میزان شیوع چاقی با سطح فعالیت و نوع تغذیه ارتباط دارد و گویای این موضوع می باشد که اجرای برنامه های مداخله ای برای کنترل الگوهای تغذیه ای و فعالیتی ضروری بنظر می رسد. واژه های کلیدی: چاقی، اضافه وزن، نمایه توده بدنی، فاکتورهای شیوه زندگی

تمرین عموماً به عنوان یک عامل برای کاهش علائم دیسمنوره ذکر شده است. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر 6 هفته تمرین انعطاف پذیری بر علائم دیسمنوره بود. آزمودنی های این تحقیق 34 دانشجوی دانشگاه اصفهان بودند که از دیسمنوره اولیه رنج می بردند (سن:54/1±47/20 سال، وزن: 22/8±54 کیلوگرم، قد:34/5±161 سانتیمتر و شاخصb.m.i 76/2±72/20). آن ها به دو گروه آزمون (20=n) و گروه کنترل (14=n) تقسیم شدند. گروه آزمون در یک برنامه تمرینی شامل 10 حرکت انعطاف پذیری/ هر حرکت 3 تکرار و هر تکرار به مدت 10 ثانیه، 4 روز در هفته ، شرکت کردند. حرکات شامل کشش های عضلات شکم، کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران بود. هر هفته یک ثانیه به زمان اجرای حرکات افزوده می شد. طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. قبل و بعد از 6 هفته تمرینات انعطاف پذیری هر دو گروه پرسشنامه اختلالات قاعدگی را پر کردند. همچنین میزان درد نیز بوسیله مقیاس v.a.s اندازه گیری شد. آمار توصیفی و استنباطی برای آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بعد از 6 هفته هیچ تغییری در اندازه انعطاف پذیری عضلات و همچنین علائم دیسمنوره در گروه بدون تمرین دیده نشد (گروه کنترل)، اما گروه آزمون افزایش معناداری را در اندازه های انعطاف پذیری عضلات (کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران) و کاهش معناداری را در علائم دیسمنوره نشان دادند. یافته های ما دلالت بر این دارد که تمرینات انعطاف پذیری منتخب طی 6 هفته، علائم دیسمنوره را کاهش می دهد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی 8 هفته ای بر روی برخی فاکتورهای آنتی اکسیدانی (اسید اوریک، بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی) در بازیکنان فوتبال بود. آزمودنی ها شامل 23 بازیکن نوجوان تیم فوتبال بودند ( با میانگین سنی: 21/0± 52/14 سال، قد: 00/2 ± 69/171 سانتیمتر و وزن: 48/2 ± 73/57 کیلوگرم). آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی ( 13 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی گروه تجربی در طول 8 هفته، تمرینات تناوبی شامل: دویدن، دویدن به عقب، دویدن به طرفین، حرکت پا به توپ و دریبلینگ با توپ در مسافت های متفاوت بود. نمونه های خونی هر دوگروه قبل و بعد از 8 هفته، از آزمودنی ها جهت اندازه گیری سطوح اسید اوریک ، بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی گرفته شد. آزمودنی ها همچنین رژیم غذایی 24 ساعت قبل از پیش آزمون را برای پس آزمون نیز تکرار کردند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t همبسته و تفاوت بین اختلاف میانگین های بین دو گروه از طریق t مستقل برای سطوح اسید اوریک ، بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی با سطح معناداری (05/0) انجام گرفت. 8 هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معناداری در غلظت اسید اوریک پلاسمایی در گروه تجربی و همچنین تفاوت معناداری نیز بین دو گروه در میزان اسید اوریک پلاسمایی شد ( 05/0 > p ). اما تفاوت معناداری در بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی در گروه تجربی و همچنین تفاوت معناداری در میزان بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی بین دو گروه مشاهده نشد. تمرینات تناوبی در بازیکنان فوتبال به مدت 8 هفته، باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسمایی می شود که به دلیل افزایش سطوح پلاسمایی اسید اوریک می باشد.

هورمون رشد (gh) و عامل رشد شبه انسولینی 1 (igf-1) یکی از هورمون های آنابولیک و اساسی در افراد می باشد و نقش حیاتی در رشد و بالیدگی دستگاه های مختلف بدنی به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی ایفا می کند. همچنین گزارش شده است که فعّالیت بدنی نیز یکی از محرک هایی است که میزان ترشح gh و igf-1 را تحت تأثیر قرار می دهد. از طرفی امروزه ورزش های آبی جزء رشته هایی است که به علت ایجاد نشاط و شادابی در کودکان در حال گسترش روز افزونی می باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی اثر یک دوره هشت هفته ای تمرین در آب بر سطوح استراحتی gh و igf-1 کودکان 9 تا 11 سال پسر است. 18 دانش آموز پسر غیر ورزشکار با میانگین سنی2 ± 2/10 سال ، وزن3 ± 5/26 کیلوگرم و قد 6 ± 9/13 سانتی متر، از بین دانش آموزان شهرستان نجف آباد به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی(10نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی به مدّت هشت هفته ، هر هفته سه جلسه 1 ساعته به انجام تمرین و بازی در آب استخر با دمای 21 تا 24 درجه سانتی گراد ، با شدت 70 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه پرداختند.گروه کنترل در طی این 8 هفته در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. در طی تمرینات دوره تمرینی ، اصل اضافه بار فزاینده مورد توجه قرارگرفت. نمونه های خونی قبل از اولین جلسه و بعد از آخرین جلسه ، در ساعت 9 صبح و به حالت ناشتا ، به منظور اندازه گیری سطوح gh و igf-1 خون گرفته شد. سپس نمونه های خونی از روش سنجش جذب ایمونولوژیک وابسته به آنزیم (elaisa)، در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون t همبسته و تفاوت بین اختلاف میانگین های بین دوگروه از طریق t مستقل در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرینات منتخب در آب با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه در کودکان ، موجب تغییر معناداری در سطوح استراحتی هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی نمی شود( 05/0 p? ). در حالی که افزایش معنی داری در gh و igf-1 گروه کنترل نسبت به گروه تجربی مشاهده شد. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرین در آب با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه ، ترشح هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی را نمی تواند در کودکان 9 تا 11 ساله افزایش دهد. کلید واژه ها: هورمون رشد ، عامل رشد شبه انسولینی 1 ، تمرین در آب، کودک

انتقال از استراحت به فعالیت بدنی شدید می تواند باعث تغییرات پاتولوژیک در ارگانهای مختلف به ویژه در مسیر ادراری شود. از جمله تغییرات پاتولوژیک نسبتا شایع در ورزشکاران تغییر در برخی نشانگرهای کارکردی کلیه بدنبال اجرای فعالیت ورزشی سنگین می باشد که می تواند عملکرد آنان را دچار اختلال کند. لذا هدف از مطالعه ی حاضر بررسی و مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تداومی دویدن برمیزان هماچوری، پروتئینوری و کراتینینوری افراد سالم غیر ورزشکار می باشد. تعداد 20 مرد جوان سالم غیر فعال به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا، قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد ( 200 متر راه رفتن،600 متر دویدن با 60%hrr، 1500 متر دویدن با 85% hrr ، 600 متر دویدن با 60%hrr و 200 متر راه رفتن ) نمونه گیری ادرار به منظور تعیین میزان هماچوری، پروتئینوری و کراتینین انجام شد و سپس آزمودنی های گروه تمرین برای مدت هشت هفته و هفته ی سه جلسه به تمرینات تداومی دویدن پرداختند، اما آزمودنی های گروه کنترل در این مدت تحت هیچ برنامه ی تمرینی قرار نگرفتند. بعد از مدت هشت هفته، مجددا نمونه گیری ادرار قبل و بعد از یک جلسه فعالیت حاد جهت اندازه گیری متغیر ها گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون فریدمن، تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و t مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. کاهش معناداری در میزان هماچوری، پروتئینوری، دفع کراتینین و نسبت دفع پروتئین به کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد در گروه تمرین پس از هشت هفته تمرین تداومی دویدن مشاهده شد ( 0.05 p< بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین تداومی دویدن احتمالا سبب ایجاد سازگاری وکاهش میزان هماچوری، دفع پروتئین، کراتینین و نسبت دفع پروتئین به دفع کراتینین ناشی از یک جلسه فعالیت حاد می شود.

هدف: بررسی اثر تست فزاینده بروس بر میزان کورتیزول، iga و آلفا-آمیلاز بزاقی در دانش آموزان دختر ورزشکارمی باشد. روش: در این تحقیق تعداد 20 دانش آموز دختر ورزشکار سالم با سیکل عادت ماهیانه منظم به صورت تصادفی با میانگین سنی: 2±2/15 سال، قد: 1±160 سانتی متر و وزن: 3±50/55 کیلوگرم انتخاب شدند. قبل از اجرای آزمون اصلی همه آزمودنی ها دو جلسه آشنایی را برای به حداقل رساندن تأثیرات یادگیری و افزایش پایایی اندازه گیری دقیقاً شبیه آزمون اصلی در آزمایشگاه اجرا نمودند. اندازه گیری ها جهت کنترل تغییرات هورمونی فقط در یک مرحله از سیکل عادت ماهیانه ( مرحله فولیکولی) انجام شد. برای اجرای آزمون اصلی بعد از گرم کردن، تست فزاینده بروس تا حد واماندگی بر روی تردمیل توسط آزمودنی ها انجام شد. نمونه بزاقی 20 دانش آموز دختر ورزشکار جهت سنجش کورتیزول، iga و آلفا آمیلاز بزاقی قبل وبعد ازاجرا بر روی تردمیل در حالت ناشتاگرفته شد. یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تست فزاینده بروس افزایش معنا داری در میزان کورتیزول، iga ،آلفا آمیلاز دانش آموزان دختر ورزشکار ایجاد می کند. نتیجه گیری: بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد، علیرغم افزایش میزان کورتیزول بدنبال اجرای تست فزاینده بروس سیستم ایمنی دانش آموزان به دلیل افزایش iga و آلفا- آمیلاز تضعیف نمی گردد. واژگان کلیدی: تست فزاینده بروس، کورتیزول، iga ، آلفا-آمیلاز

چکیده هورمون رشد ( gh) یکی از هورمون های آنابولیکی است که در رشد و بالیدگی دستگاه های مختلف بدن به ویژه در کودکان و نوجوانان نقش مهمی ایفا می کند. تحقیقات نشان می دهند یکی از محرک هایی که هورمون gh را تحت تأثیر قرار می دهد، فعالیت بدنی به ویژه فعالیت های هوازی است.بنابراین هدف از این پژوهش بررسی تأثیر 8 هفته تمرین تداومی و سپس 4 هفته بی تمرینی بر سطوح استراحتی هورمون رشد دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. 30 نفر دانش آموز پسر 12-10در این تحقیق شرکت کردند که و بطور تصادفی به دو گروه 15 نفره کنترل و تجربی تفکیک شدند. آزمودنی های تجربی تمرینات تداومی 8 هفته ای( 24 جلسه ) را اجرا کردند سپس به مدت 4 هفته بی تمرینی داشتند، گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه ی تمرینی شرکت نکردند. نمونه ی خونی تمام آزمودنی ها، 48 ساعت قبل از شروع تمرین در حالت ناشتا، 48 ساعت پس از پروتکل تمرین تداومی و 48 ساعت پس از 4 هفته بی تمرینی برای ارزیابی gh گرفته شد. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین تداومی در گروه تجربی منجر به افزایش معنی دار هورمون رشد شده و همچنین درگروه کنترل تأثیر معنی داری مشاهده شد( 05/0p< ). بعلاوه مدت 4 هفته بی تمرینی منجر به کاهش هورمون رشد در هر دو گروه اما این اثر در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود ( 05/0p< ). به نظر می رسد اجرای 8 هفته تمرینات تداومی می تواند محرکی بر ترشح ghدر پسران 12-10 ساله بشود حال آنکه 4 هفته بی تمرینی منجر به کاهش ترشح gh می شود. واژه های کلیدی تمرینات تداومی، بی تمرینی، دانش آموزان مقطع ابتدایی، هورمون رشد

چکیده: هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب یوگا بر زمان واکنش، میزان استرس قاعدگی و فشار خون زنان قبل و بعد از وقوع قاعدگی بود. آزمودنی ها شامل 41 زن سالم غیر ورزشکار بودند ( میانگین سنی: 6/1±46/22سال، وزن: 02/7±32/54کیلوگرم) . آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15n=) و تجربی (26n=) تقسیم شدند. قبل از انجام آزمون اصلی، زمان وقوع قاعدگی کلیه آزمودنی ها با استفاده از فرم جمع آوری اطلاعات تعیین گردید. گروه تجربی هشت هفته، هر هفته دو جلسه در تمرینات یوگا شرکت کردند. اما در این مدت گروه کنترل در فعالیت بدنی خاصی شرکت نکردند. قبل و بعد از 8 هفته، زمان واکنش، میزان استرس قاعدگی و فشار خون آزمودنی ها سه روز قبل و بعد از وقوع قاعدگی اندازه گیری شد. فشار خون زمان استراحت کلیه آزمودنی ها در حالت استاندارد ثبت گردید. زمان واکنش با استفاده از دستگاه زمان واکنش power timer و استرس قاعدگی با تکمیل پرسشنامه mdq تعیین شد. نتایج حاصل از آزمون t همبسته نشان داد که در مرحله قبل از وقوع قاعدگی زمان واکنش کندتر و استرس زنان بیشتر از مرحله بعد از وقوع قاعدگی است (05/0 p<). اما تفاوت معنی داری در فشار خون دیاستولی و سیستولی زمان استراحت بین مرحله قبل و بعد از وقوع قاعدگی مشاهده نشد (05/0 p>). نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که هشت هفته تمرین یوگا باعث کاهش زمان واکنش در هر دو مرحله قبل و بعد از وقوع قاعدگی می شود (05/0 p<). اما بر سایر متغیرها تاثیر معنی داری ندارد (05/0 p>). بطور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان استرس و زمان واکنش تحت تاثیر سیکل عادت ماهیانه قرار می گیرد بطوریکه قبل از وقوع قاعدگی میزان استرس بیشتر و زمان واکنش دیرتر نسبت به بعد از آن می باشد. بعلاوه 8 هفته تمرینات یوگا منجر به کاهش زمان واکنش زنان می شود.

ریتم شبانه روزی تستوسترون بزاقی پس از تمرین مقاومتی سنگین در مردان بدنساز تاریخ دفاع : 23/12/91 هدف از این تحقیق مطالعه ی ریتم شبانه روزی تستوسترون پس از یک جلسه تمرین مقاومتی سنگین در مردان تمرین کرده ی بدنساز بود. در یک مطالعه ی روایی متقاطع، تعداد 16 مرد تمرین کرده ی مقاومتی با میانگین و انحراف استاندارد سن 15/3 ± 56/26 سال، قد 26/6 ± 69/173سانتی متر، وزن 32/5 ± 68/76 کیلوگرم و درصد چربی بدن 45/2± 37/11 از میان ورزشکاران با 3 سال سابقه ی تمرین مقاومتی به صورت تصادفی انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها در دو شرایط تمرین مقاومتی سنگین و کنترل (بدون تمرین) مورد آزمون قرار گرفتند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل ده تمرین مقاومتی با 3 دوره ی 10 تکراری بیشینه با فاصله ی استراحت 2 دقیقه ای بین هر دوره بود. نمونه بزاقی آزمودنی ها، در طی شبانه روز، هر 2 ساعت یکبار از 6 صبح تا 10 شب برای اندازه گیری تستوسترون جمع آوری گردید. داده های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس ها با اندازه های تکراری یک طرفه و دوطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل هیچ تفاوت معناداری بین شرایط استراحت و تمرین برای غلظت تستوسترون به جز کاهش معناداری در ساعت 30/7 صبح هنگام تمرین مقاومتی را نشان نداد. نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین مقاومتی هیچ اثری روی الگوی ریتم شبانه روزی ترشح تستوسترون بزاقی در دوره ساعات مورد مطالعه نداشت. واژگان کلیدی: تمرین مقاومتی، ریتم شبانه روزی تستوسترون

چکیده و اسیدلاکتیک تأمین م یشود و حرکات atppcr ?% انرژی در رشته ورز شی والیبال از سیستم مقدمه: حدود 0 پر شی در والیبال وابسته به سیستم انرژی فسفاژن است. کرات ی ن پرمصر فتر ین نوع مکمل ورز شی است که جهت بهبود ظر فی ت س یستم ب یهوا زی فسفاژن استفاده م یشود. لذا هدف از ا ین تح ق یق برر سی اثربخ شی مصرف یک دوره ? هفته ا ی مکمل کراتین مونوه ی درات به همراه تمرینات قدرتی انفجاری، دارونما تمر ینات قدر تی انفجا ری و کرات ی ن به تنه ایی بر قدرت، توان انفجا ری و ترک ی ب بد نی بازیکنان والیبال نوجوان م ی باشد. روش تح قی ق: ?? وا ل یبا ل یست نوجوان به صورت تصاد فی در سه گروه ?? نف ری تجر ب ی، د ارونما و کنترل قرار داده شدند. قدرت اندام فوقا ن ی، توان انفجا ری پا و درصد چر بی بدن قبل و پس از اجر ای تمر ینات اندازه گ ی ر ی، ثبت و با هم مق ا یسه شد. نت ای ج: نت ا یج تجزیه و تحلیل واریانس با انداز ههای مکرر نشان داد که توان انفجا ری و قدرت وال یبا ل یس تها ی نوجوان در سه گروه بطور معنادار ی افز ای ش یافت اما تغ یی ر ات میزان توان انفجا ری و قدرت، بی ن گروه ها تفاوت معنادا ری نداشت. در تغ یی رات قدرت و توان ،( p < ?/ ? ?? ) انفجا ر ی، مصرف مکمل کرات ی ن همراه با تمر ین تمر ین قدر تی و انفجا ری تعامل داشت و هر دو با هم به تر تی ب ?? و ?? اما تمر ین قدر تی - انفجا ری همراه با و یا بدون مصرف ،( p < ? /? درصد ت غیی ر ات قدرت و توان را تش ر یح م یکنند ( ?? .( p =? /? کرات ی ن و ی ا مصرف مکمل کرات ی ن به تنه ای ی، تأث ی ر معنادار ی بر کاهش درصد چر بی بدن نداشت ( ? بحث و ن تی ج هگ یر ی : از آنج ایی که افزا یش سطوح کرات ی ن در عضلات منجر به افزا یش ظرف یت س یستم انرز ی ب یهواز ی فسفو کرات ی ن م یشود ؛ لذا به نظر م یرسد مصرف مکمل کرا تی ن مونوه ی درات همراه با تمر ینات تخص صی و و یژه که بر ر وی ا ین س یستم تمرکز کند، منجر به افزا ی ش قدرت و توان انفجا ری قابل ملاحظه ای م یشود. توص ی ه م یشود در ورز شه ایی که از ا ین س ی ستم انرژ ی ب س یار استفاده می شود، به منظور بهبود اجرا ی ورزشکاران همراه با انجام تمر ینات توا نی و قدر تی در آماده سا زی ورزشکاران، مصرف ا ین مکمل را نی ز در برنامه تغذ یه ای ورزشکاران قرار دهند. واژ هها ی ک لی د ی: کرات ی ن مونو ه ی درا ت، درصد چر بی بدن، پرش سارجنت، قدرت

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.