چکیده ندارد.

از آن جا که روحیه بر جنگ و جبهه ها در آن روزها روحیه عرفانی و معنوی بود شاعران جنگ نیز با همان دیدگاه جنگ و شهیدان را توصیف و تصویر کردند و از آنجا که مناسب ترین زبان برای بیان مضامین عرفانی و معنوی زبان نماد است آنان با نماد و نمادگرایی عواطف و نگرش شان را به تصویر کشیدند. نمادگرایی شاعران جنگ ذهنیت گرایی محض نیست بلکه با واقع گرایی در پیوند است و این ارتباط با واقع گرایی دلیل های گوناگونی دارد که در این تحقیق در جای خود بررسی شده است . سمبلیسم اجتماعی شاعران جنگ اجیای سمبلیسم عرفانی شاعران کلاسیک است که در شعر معاشر پیش از انقلاب تقریبا فراموش شده بود. شعر جنگ دارای دو بعد حماسی و عرفانی است و قهرمانان آن بویژه حد اعلای آن - شهیدان - دلاور هر دو زمینه اند و مانع هایی که بر سراه آنان تا رسیدن به قله شهادت وجود دارد تداعی گر مانع هایی است که در راه قهرمانان حماسه و عرفان وجود دارد.